Άγαλμα στον Ουζουνίδη - ΠΑΟ για υποβιβασμό - Τρισάθλιο με Δώνη

Παναθηναϊκός: Μια πρώτη παρατήρηση αρχικά, απλά για να καταλαβαίνουν μέχρι και οι πιο αφελείς κάποια πράγματα στον Παναθηναϊκό.

Πού είναι ο Δώνης λοιπόν;

Πού είναι αλήθεια;

Μήπως παρατηρήσατε ότι το όλο νταβαντούρι για την απομάκρυνσή του κράτησε μόλις μιάμιση μέρα και έκτοτε εξαφανίστηκε εντελώς το όνομά του από το ρεπορτάζ και την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού;

Έχετε καταλάβει ότι μετά τις... μπαταριές για τα μάτια του κόσμου μια δυο μερούλες, έκτοτε τα μόνα ονόματα που διαβάζουμε και βλέπουμε, είναι του Ρόκα του... προφέσορα Παγιάτος και των... αστεριών που θάρθουν;

Θα μου πεις, μας με τι να ασχοληθούν, αυτή η ιστορία πάει τελείωσε, λογικό είναι να ασχολούνται όλοι με το από κει και πέρα.

Καμία αντίρρηση, αλλά συνέβαινε πάντα και με όλους αυτό;

Εδώ ένας... φυσικοθεραπευτής έφευγε και είχαμε δέκα μέρες ρεπορτάζ, δηλώσεις επωνύμων, παλαιμάχων, οργανωμένων και ό,τι άλλο θέλετε για τις... επιπτώσεις από τη συγκεκριμένη απομάκρυνση.

Και να μην αναφερθώ σε προηγούμενες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα με τον Ουζουνίδη, που είχε φύγει και για ένα μήνα και βάλε διαβάζαμε αναλύσεις για το έγκλημα και τις δημόσιες... απαιτήσεις να του στηθεί... άγαλμα έξω από τη Λεωφόρο για την... προσφορά του.

Με τον Γιώργο Δώνη τίποτα λοιπόν.

Κι ας είναι ακόμα προπονητής και ας είναι ο προπονητής που θα οδηγήσει κατά τα φαινόμενα την ομάδα στα πλέι-οφ.

Τίποτα, πέπλο σιωπής.

Ούτε ποια είναι τα πλάνα του, ούτε αναλύσεις πώς σκέφτεται ο Δώνης να κατεβάσει την ομάδα, ούτε πληροφορίες... αυτά έχει στο μυαλό του ο προπονητής του Παναθηναϊκού ούτε τίποτα.

Επιβεβαιώνει όλη αυτή η κατάσταση, αυτό που λέγαμε από την πρώτη μέρα που ο Γιώργος Δώνης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού.

Ότι απ' όλους τους προπονητές που ανέλαβαν τον Παναθηναϊκό από την πολυμετοχικότητα και μετά, ο Δώνης είχε τη λιγότερη στήριξη σε σχέση με όλους τους προκατόχους του και δεν μιλάμε καν φυσικά για την πλήρη ασυλία που είχαν κάποιοι απ' αυτούς.

Ο Δώνης έστηνε από το πουθενά μια ανταγωνιστική ομάδα, που στο ξεκίνημα και των δύο σεζόν που κάθισε όλοι την είχαν σαν φαβορί για... υποβιβασμό και στη συνέχεια ένας-ένας, προσκυνούσαν στην πραγματικότητα που είχε διαμορφώσει αυτή η ομάδα με τη δουλειά της και τις όποιες δυνατότητες μπορούσε αντικειμενικά να ξεδιπλώσει μέσα στο γήπεδο και ούτε λόγος για αποθέωσή του, ειδικά σχέση με τους προκατόχους του.

Για να μη θυμηθώ τώρα τους μήνες που φάγαμε με τον... Παντελίδη να περιμένει κάθε Κυριακή να αναλάβει, για να μη θυμηθώ την αισχρή συμπεριφορά απέναντι στον Δώνη και στον γιο του με αφορμή την χρησιμοποίηση του δεύτερου στην βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού.

Η ουσία σε όλη αυτή την αντιμετώπιση, δεν είχε να κάνει βέβαια σε καμιά περίπτωση με αυτή καθ΄αυτή την αξία του Δώνη και ούτε φυσικά με τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα της ομάδας του μέσα στο γήπεδο.

Αυτά εδώ και χρόνια είναι ψιλά γράμματα στον Παναθηναϊκό και ειδικά γι' αυτούς που επηρεάζουν άμεσα τις αποφάσεις και περνάνε και την εικόνα του τι συμβαίνει στον σύλλογο προς τα έξω, καθορίζοντας σε μεγάλο βαθμό και το κλίμα στις τάξεις των οπαδών του συλλόγου και ειδικότερα σε εκείνο το τμήμα τους που λειτουργεί εδώ και χρόνια στα όρια της αφέλειας και ένα βήμα πριν την ολική λοβοτομή.

Η ουσία και αυτό που καθόρισε την αντιμετώπιση του Γιώργου Δώνη από ένα μεγάλο κομμάτι των ΜΜΕ και των οργανωμένων, που είναι άλλωστε και αυτοί που δίνουν τον... τόνο και την... ατμόσφαιρα στον Παναθηναϊκό, είχε να κάνει με την στροφή όλων αυτών απέναντι στον Αλαφούζο.

Από εκεί δηλαδή που πέντε χρόνια τον είχαν στην αποθέωση, στα υμνολόγια και στην ασυλία, εδώ και δυόμιση-τρία χρόνια όχι απλά την είχαν...στρίψει τη δουλειά, αλλά φρόντιζαν επιδεικτικά και αδιαφορώντας για την εικόνα της ελεεινής κωλοτούμπας που παρουσίαζε η στάση τους, να δείξουν και να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι έχουν πια... πηδήσει από το καράβι και τίποτα δεν τους συνδέει πλέον με οποιοδήποτε τρόπο με αυτό.

Κι όσο ο Γιώργος Δώνης αρνιόταν πεισματικά να υποκύψει στις έμμεσες και άμεσες πιέσεις τους, να φτιάξει κλίμα με τις δηλώσεις και τη στάση του κατά της διοίκησής του και αντίθετα λειτουργώντας έντιμα και σαν κύριος, ποτέ δεν επικαλέστηκε σαν δικαιολογία τη συνολική κατάσταση στον Παναθηναϊκό, τόσο περισσότερο τους ήταν... άχρηστος σαν "εργαλείο" οπότε ανάλογη ήταν και η στάση και συμπεριφορά τους απέναντι στον ίδιο και στη δουλειά του.

Αυτά που διάβασαν και άκουσαν όλα αυτά τα χρόνια οι προπονητές πριν τον Δώνη και ο Φερέιρα και ο Φάμπρι και ο Αναστασίου και ο Ουζουνίδης ακόμα και αυτός ο Στραματσιόνι, ο Δώνης δεν τα διάβασε και δεν τα άκουσε ούτε στα πιο καλά όνειρά του.

Και μόνο τώρα, τώρα που η στήριξη στον Δώνη σηματοδοτούσε και την έκφραση της αντίθεσης όλων αυτών στον Αλαφούζο, τώρα μόνο τον... αγάπησαν και αυτό για μια δυο μερούλες όπως είπαμε και στην αρχή του κομματιού.

Κι αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που όλους αυτούς τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τον Δώνη.

Κι αυτό φαινόταν και από το πως αντιμετώπιζαν και σχολίαζαν την κατάσταση.

Το κυρίαρχο δηλαδή στις αναλύσεις και τοποθετήσεις τους, δεν ήταν αυτή καθ' αυτή η αξία του Δώνη και το έργο του σαν προπονητή, αλλά το... εγκλημα του Αλαφούζου, που πάντα έτσι λειτουργούσε και πάει λέγοντας.

Και η πλάκα είναι, ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς που τώρα μίλαγαν για τα εγκλήματα του Αλαφούζου και ότι πάντα... τέτοια έκανε, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν οι ίδιοι που τον αποθέωναν και τον εξυμνούσαν όταν έκανε αυτά τα... εγκλήματα για τα οποία τώρα πια τον... αναθεματίζουν.

Τόσο περίεργα, αλλά τόσο αληθινά και κυρίως τόσο... Παναθηναϊκά όλα αυτά, έτσι όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στον Παναθηναϊκό κι έτσι όπως συνήθισε πλέον να λειτουργεί αυτή η ομάδα.

Θεωρώ λοιπόν τουλάχιστον άδικη για να μην πω ελεεινή και τρισάθλια αυτή την συμπεριφορά όλου αυτού του συρφετού, απέναντι στον Γιώργο Δώνη,

Ακόμα και άνθρωποι που ξεκίναγαν την ημέρα τους από τις... οχτώ το πρωί αναζητώντας στο τηλέφωνο τον Δώνη και δεν την τέλειωναν αν δεν ξαναμιλούσαν τα... μεσάνυχτα μαζί του, όχι απλά του γύρισαν με συνοπτικές διαδικασίες την πλάτη, αλλά τον ξεπέταξαν σε δυο μερούλες σαν ύπαρξη και οντότητα ακόμα στον Παναθηναϊκό και υπέκυψαν στη γοητεία της ανάλυσης των πλάνων του... Ρόκα που πλέον φιγουράρει καθημερινά σαν πρώτη μούρη στο ρεπορτάζ, καθώς και της παρουσίασης των προσόντων του Πογιέτος, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα και θα την κάνουμε εν ευθέτω χρόνω για να μην τα μαζεύουμε όλα μαζί και δεν μπορούσε μετά να ξεχωρίσουμε και τι ακριβώς κουβεντιάσαμε.

Μόνο μια απορία για το τέλος, που την είχα εκφράσει και την προηγούμενη φορά, αλλά καθώς φαίνεται κανείς δεν... συγκινήθηκε και δεν μπήκε στον κόπο να την ψάξει και να μας ενημερώσει σχετικά.

Την ξαναλέω εγώ πάλι, όχι πως περιμένω απάντηση, αλλά έτσι για το... ονόρε και για να καταλάβουν και οι πιο αφελείς ακόμα, το πώς παίζεται το παιχνιδάκι εδώ και χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Τελικά ρε παιδιά ο Ρόκα, ναι ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού, τι ρόλο έπαιξε στην απόφαση να απομακρυνθεί ο Δώνης;

Την ενέκρινε, την εισηγήθηκε, ήταν αντίθετος, δεν πήρε θέση, την ήξερε από καιρό και έψαχνε αντικαταστάτη του, μιλούσε όλο αυτό το διάστημα με τον Δώνη, του έλεγε τις σκέψεις του για τις μεταγραφές, τον ρωτούσε για τις ανάγκες της ομάδας, είπε στον Αλαφούζο εγώ νίπτω τας χείρας μου κάνε ό,τι θέλεις, γενικά τελικά τι ακριβώς έκανε;

Κάποια στιγμή δεν πρέπει να μάθουμε για να έχουμε και μια συνολική και καθαρή εικόνα για το πως διαμορφώθηκαν οι εξελίξεις στον Παναθηναϊκό;