Γλιτώσαμε τα... άμπαλα - Μεσαία ομάδα - Τι θα γίνει με Πογιάτος, Ρόκα - Σανό σε κόσμο, Αλαφούζο!

Παναθηναϊκός - ΑΕΛ: Όσο το παιχνίδι στη Λάρισα ήταν στο 0-1, τα πράγματα ήταν σχετικά απλά και καλά για... όλους μας.

Ξέραμε τι να πούμε, να περάσει η μέρα και να μην έχουμε και μπερδέματα, θα αραδιάζαμε και ίσως και με λίγο σάλτσα και στόμφο για να γίνει και πιο εύπεπτο εκείνο το άμπαλο "σημασία σ' αυτή τη φάση έχει το αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό ώστε να βρει τον χρόνο και την ηρεμία να χτίσει ο Πογιάτος και οι νέοι παίκτες που έφερε ο Ρόκα την ομάδα που θέλει να βλέπει ο κόσμος, το παιχνίδι με τον Άρη τώρα είναι το... κομβικό για τον Παναθηναϊκό και μοιάζει με... τελικό" και κάπου εκεί θα τελείωνε και η σεμνή τελετή και η... πεφωτισμένη ανάλυση και παρέμβαση όλων μας.

Ήρθε όμως εκείνο το 1-1 που μεταξύ μας ήταν σαν να το... ζήταγε να έρθει ο Παναθηναϊκος με τον τρόπο που έπαιζε και άντε φτου κι απ' την αρχή τώρα ξανά-μανά αναλύσεις για το τι φταίει, αν θα μείνει ο Πογιάτος και όλα τα συναφή.

Εκείνο πάντως που μένει σταθερό και αναλλοίωτο, είναι το ματς με τον Άρη και το οποίο προφανώς παραμένει... κομβικό για όλους και για όλα στον Παναθηναϊκό και κάπως έτσι θα περάσουν και οι επόμενες μέρες.

Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι, θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας ένα ή μάλλον  δύο πράγματα ανάλογα με το τι ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε μέχρι να γίνει το 1-1 από τη Λάρισα.

Αν το αποτέλεσμα μόνο είχε σημασία και όλα τα άλλα έχουν τον χρόνο τους και χρειάζεται υπομονή όσο το παιχνίδι ήταν στο 0-1, τότε θα πρέπει και παρά το 1-1 να συνεχίσουμε να είμαστε στο ίδιο τέμπο και μιλάμε για υπομονή, πίστωση χρόνου, για εμπιστοσύνη στον Πογιάτος και και στο Ρόκα και πάει λέγοντας.

Αν και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάποιες ενδείξεις μου λένε ότι τα δύο τελευταία είναι κοματάκι αδύνατο να συμβούν... ταυτοχρόνως.

Εμπιστοσύνη δηλαδή και στον Πογιάτος και στον Ρόκα μαζί.

Καθώς όλο και πληθαίνουν οι ενδείξεις, ότι αυτά τα δύο κάπως... διαχωρίζονται το ένα από το άλλο και η εμπιστοσύνη στον Ρόκα δεν σημαίνει ότι αυτόματα υπάρχει και εμπιστοσύνη στον Πογιάτος, καθώς είναι ολοφάνερες πια οι... προειδοποιητικές βολές προς τον Ισπανό προπονητή, από ένα περιβάλλον που -θεωρητικά τουλάχιστον- φαίνεται να είναι κοντά ή έστω να... εκφράζει τον Ρόκα.

Αν από την άλλη, ανήκουμε σ' αυτούς που ακόμα και με το τελικό σκορ στο 0-1 θα αρχίζαμε τις αναλύσεις και τις επισημάνσεις για τα κενά του Παναθηναίκού ή για το θέαμα που προσφέρει, τότε θα πρέπει να μείνουμε σ' αυτές ακόμα και παρά το 1-1 που διαμορφώθηκε στα τελευταία λεπτά της συνάντησης στο Αλκαζάρ.

Για να ξεμπερδέψουμε λίγο το κουβάρι λοιπόν και να προσπαθήσουμε να βάλουμε μια αρχή στις σκέψεις μας, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όσο γίνεται σοβαροί και όσο επιτρέπουν οι γνώσεις και οι δυνατότητές μας "ποδοσφαιρικοί", η ουσία ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ για τον Παναθηναϊκό είναι μία.

Ότι παρά τις αλλαγές και τις όποιες κινήσεις έγιναν, ο Παναθηναϊκός είτε το θέλουμε είτε όχι παραμένει αυτό που "κατάφερε" να είναι τα τελευταία χρόνια και κυρίως από τότε που... απελευθερώθηκε και μετά.

Μια μέτρια, μεσαία και άντε και λίγο προς τα πάνω ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, με όλα τα υπέρ και τα κατά που έχει αυτή η βίαιη υποβίβαση στο επίπεδο και στην ποιότητα του πάλαι ποτέ μεγάλου και τρανού Παναθηναίκού.

Απ' αυτή την άποψη, ούτε το 0-1 θα ήταν για τίποτε τρελά και παλαβά πανηγύρια και για ανάλογες αναλύσεις του στιλ, "φέτος είναι η χρονιά του", "έφεραν τα πάνω κάτω οι Ρόκα, Πογιάτος και νέοι παίκτες", "γεμάτος ποιότητα και μέλλον αυτός ο Παναθηναϊκoς που με τον καιρό θα γίνεται καλύτερος" και πάει λέγοντας, ούτε το τελικό 1-1 είναι καμιά καταστροφή -όπως δεν είναι ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ στο πρωτάθλημα, ούτε φυσικά η πιθανή ήττα αν ερχόταν θα σήμαινε κάτι ιδιαίτερα τραγικό και ανεπανόρθωτο.

Αυτός είναι πια εδώ και χρόνια ο Παναθηναϊκoς, αυτού του επιπέδου παίκτες θα μπορεί να φέρνει, αυτής της αξίας και εμπειρίας προπονητές θα βρίσκει να καθίσουν στο πάγκο του και μέχρι αυτό το επίπεδο θα είναι και οι... υπερβάσεις τους.

Τώρα αν κάποιοι έχουν ταίσει ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ σανό και παραμύθι τον κόσμο και ίσως και τον Αλαφούζο, ας έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα και το θάρρος να πουν "σας λέγαμε ψέματα ή στην καλύτερη ήμασταν άσχετοι" και ας μην πέσουν με λύσσα να ξεσκίσουν και να στήσουν στο απόσπασμα Πογιάτος και παίκτες, γιατί απλά οι  άνθρωποι είναι ο... εαυτός τους και όχι αυτό που έλεγαν οι... άλλοι ότι είναι.

Από κει και πέρα για τα υπόλοιπα και για κάποιες επί μέρους επισημάνσεις και τοποθετήσεις, έχουμε καιρό τις επόμενες μέρες.