ΑΕΚ - Βόλφσμπουργκ: Υπάρχουν ομάδες και ομάδες. Υπάρχουν σύλλογοι που δεν αντέχουν στην πίεση και πετούν ευκαιρίες που δεν θα βρουν ξανά μπροστά τους και άλλες που γράφουν ιστορία με επικές ανατροπές. Υπάρχουν φανέλες που μοιάζουν με τσιγαρόχαρτα και άλλες που είναι τόσο βαριές, που πλακώνουν όποιον τολμά να της αμφισβητήσει. Η τεράστια AΕΚ, η μεγάλη κυρία, επιστρέφει ξανά στα ευρωπαϊκά σαλόνια και ήρθε να θυμίσει σε όλους πόσο τεράστιο μέγεθος είναι.

Η AΕΚ δεν είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Εχει ακόμα κενά, που ελπίζω σε αυτές τις μέρες που μεσολαβούν να καλυφθούν. Δεν είναι η πιο μοδάτη ομάδα στις μέρες μας, έχει παίκτες που ο καθένας κουβαλά ένα σκασμό ιδιαιτερότητες. Αλλά είναι και ένας οργανισμός, που τα… σέρνει. Είναι ένας σύλλογος, που δεν πέφτει κάτω, ακόμα και όταν τα πάντα δείχνουν να στραβώνουν. Η AΕΚ είναι ξανά στην ελίτ της Ευρώπης, όπως της αξίζει.

Είναι τρομερό, γιατί ποτέ δεν μπορεί ελληνική ομάδα να είναι φαβορί απέναντι σε γερμανική, πως όσα έλεγαν ορισμένοι και τους κοιτούσαμε περίεργα, φάνηκε πεντακάθαρα μέσα στο γήπεδο. Από τη στιγμή που η AΕΚ ξεπέρασε το σοκ του χαμένου πέναλτι και του απίθανου γκολ που δέχθηκε στο φινάλε του ημιχρόνου, έπαιζε τη Βόλφσμπoυργκ όπως η γάτα το ποντίκι. Και τους τιμώρησε, με τον πλέον ηδονικό τρόπο, που τους άφησε ξερούς.

Το παιχνίδι, σχεδιάστηκε εξαιρετικά από τον Καρέρα. Τον έχω ψέξει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά αυτήν τη φορά ο Ιταλός έκανε μαεστρικό κοουτσάρισμα. Χτύπησε τη Βόλφσμπoυργκ στις αδυναμίες της, εμφάνισε μια ομάδα που έτρωγε σίδερα. Επειτα από ένα αναγνωριστικό πρώτο δεκάλεπτο, η AΕΚ έκανε επίδειξη δύναμης και κυριάρχησε απόλυτα. Κλειδί για την AΕΚ ήταν η καθολική, η συγκλονιστική επικράτηση στη μεσαία γραμμή.

Το ματς που έκανε ο Κρστίτσιτς μπαίνει στη σφαίρα του φανταστικού. Οσες αμφιβολίες είχα για το κατά πόσο μπορεί να γίνει ο ηγέτης στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ, διαλύθηκαν σε ένα μαγικό 90λεπτο. Φοβερός και τρομερός ο Σέρβος, έκοβε και έραβε στο κέντρο, έκανε απίθανα πράγματα. Ηταν παντού και έκανε τη διαφορά. Και από κοντά, ο τεράστιος Σιμόες, που θαρρείς και έχει ραντεβού με την ευρωπαϊκή ιστορία. Είναι πάντα εκεί στα μεγάλα ραντεβού.

Τρομερός ο Σιμόες. Εκείνος που δεν σουτάρει, εκείνος που δίνει την μπάλα συνέχεια πίσω ή πλάγια. Η φωτοβολίδα που έβαλε, είναι μύθος. Όπως και η εμφάνιση του Σάκχοφ, που είναι τεράστια προσθήκη στη μεσαία γραμμή της AΕΚ. Αλλά έχεις να πεις κάτι για την άμυνα; Αρχοντικός Τσιγκρίνσκι, θαρρείς και με ένα μαγικό τρόπο γύρισε το τσιπάκι και ήταν σαν τον παίκτη που κάποτε έκανε την Μπαρτσελόνα να τα σκάσει για να τον αποκτήσει.

Επιστρέφω στον Καρέρα. Οι αλλαγές του είναι εξαιρετικές, πέραν της αρχικής προσέγγισης στο ματς. Ο Ιταλός έδεσε κόμπο τον αντίπαλο του, κατάφερε να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του. Ο Καρίμ ήρθε τη σωστή στιγμή από τον πάγκο, ο Λιβάγια έδωσε την εμπειρία και μια μπαλιά ποίημα που μόνο εκείνος μπορεί να κάνει. Αν δει κάποιος τη φάση του γκολ με ηρεμία, θα δει πως εξελίσσεται θαρρείς και όλα είναι με τέτοιο τρόπο καμωμένα, για να γράψουν το μύθο.

Αυτή η πρόκριση, μπορεί να δώσει το ιδανικό πουσάρισμα που έψαχνε η AΕΚ για να φύγει από τη μετριότητα. Καλές μεταγραφές έχει κάνει, αναβάθμιση έχει σε σχέση με την περυσινή σεζόν, έναν στόπερ πρέπει να προσθέσει και θα είναι σε εξαιρετικό επίπεδο. Δουλειά και ηρεμία θέλει αυτές τις μέρες και να συνεχίσει με νίκες και στο Περιστέρι. Εάν τα καταφέρει όπως πρέπει, η συνέχεια θα είναι γεμάτη υποσχέσεις για την AΕΚ.

Βόλφσμπουργκ ΑΕΚ