Παναθηναϊκός: Πολύτιμη και αυτή η νίκη για τον Παναθηναϊκό, που ήρθε με 2-0 απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Και είναι πολύτιμη όχι τόσο σαν νίκη στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αφού ο Παναθηναϊκός ήταν το φαβορί του αγώνα και απλά το επιβεβαίωσε, αλλά κυρίως γιατί προστίθεται σε ένα καλό σερί νικών, με πέντε νίκες στα εφτά τελευταία παιχνίδια και με σταθεροποίηση των πρασίνων πλέον από τη μέση της βαθμολογίας και πάνω.

Αυτή καθ' αυτή η νίκη πάντως, δεν ήρθε τόσο εύκολα και τόσο... ευδιάκριτα με βάση τη μορφή του αγώνα, όσο λέει το τελικό σκορ και αυτό κυρίως γιατί ο ΠΑΣ Γιάννινα απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι είναι μια πολύ καλή και καλά δουλεμένη ομάδα και όχι γιατί ο Παναθηναϊκός έκανε κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο απ' αυτά που αντικειμενικά μπορούσε να κάνει μέσα στο γήπεδο.

Ένα γήπεδο σημειωτέον που μάλλον ακατάλληλο είναι για τέτοια παιχνίδια πια, ειδικά στην πλευρά κοντά στους πάγκους, στην οποία με το ζόρι οι παίκτες και των δύο ομάδων στεκόντουσαν όρθιοι στον απίστευτα κακό αγωνιστικό χώρο.

Όταν παραπάνω είπαμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' αυτά που αντικειμενικά μπορούσε να κάνει, ο λόγος είναι η προφανής δυσκολία που αντιμετώπισε από το ξεκίνημα και μέχρι τη λήξη του αγώνα, στον χώρο της μεσαίας του γραμμής.

Και λέμε ότι αυτό ήταν λίγο πολύ και αντικειμενικό και αναμενόμενο, καθώς δεν γίνεται ένα κέντρο που οι δύο στους τρεις (Κουρμπέλης-Βιγιαφάνες) προέρχονται από μια εβδομάδα θεραπείας και ΜΙΑ ΜΟΝΟ προπόνηση, να είναι σε θέση να πάρει πάνω του το παιχνίδι και να συμβάλλει ανταγωνιστικά και στο ανασταλτικό και στο δημιουργικό κομμάτι της ομάδας.

Από το πρώτο λεπτό λοιπόν, φάνηκε η δυσκολία που είχε ο Παναθηναϊκός στο να περάσει την ανάπτυξή του από το κέντρο και τα χαφ του, που σε συνδυασμό με την πολύ καλά οργανωμένη πίεση του ΠΑΣ σε όλο το χώρο του γηπέδου δυσκόλεψε αφάνταστα το παιχνίδι του.

Θέλοντας και μη λοιπόν, από την μια ανασταλτικά όλο το βάρος έπεφτε αποκλειστικά και μόνο στους αμυντικούς του Παναθηναϊκού, οι οποίοι ταυτόχρονα είχαν επωμισθεί ουσιαστικά και το δημιουργικό κομμάτι προσπαθώντας είτε με καρινές μπαλιές είτε με προωθήσεις από πίσω να τροφοδοτήσουν τη μεσοεπιθετική τους γραμμή.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, το ότι ο Κουρμπέλης ήταν τόσο αδύναμος να συμμετέχει κανονικά στον ρόλο του στο γήπεδο, που ο Βιγιαφάνες που μέχρι το 60' περίπου είχε ικανοποιητικές δυνάμεις και αντοχές, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο είχε αναλάβει και τον ρόλο του Κουρμπέλη, καθώς ήταν αυτός που πήγαινε κοντά στα στόπερ για να πάρει μπάλα και να προσπαθήσει στην συνέχεια υπό δύσκολες πλέον συνθήκες να βγάλει τον Παναθηναϊκό οργανωμένα μπροστά.

Με βάση αυτή την εικόνα, ήταν λογικό οι καλές στιγμές να έρθουν, είτε μετά από κάποιο κλέψιμο στον χώρο του κέντρου και αντεπίθεση, όπως έγινε και στη φάση του πέναλτι, ή με κάποιες καλές ατομικές προσπάθειες κυρίως του Χατζηγιοβάννη, ή εμπνεύσεις όπως εκείνη η εκπληκτική με τα συνεχόμενα τακουνάκια στο δεύτερο ημίχρονο.

Από κει και πέρα, εκεί κατά το 60' χτύπησε ξανά αυτή η περίεργη "συνήθεια" που εμφανίζει ο Παναθηναϊκός στα παιχνίδια του, να γίνεται κάτι, ή οι αλλαγές ή κάτι άλλο και ξαφνικά να σβήνουν οι μηχανές και να δίνει χώρο, ευκαιρίες και ελπίδες να ξαναμπούν στο παιχνίδι οι αντίπαλοί του.

Με την ΑΕΚ δεν το πλήρωσε, με τον ΠΑΣ σήμερα (σ.σ. χθες) ξανά δεν το πλήρωσε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην εστιάσει στο συγκεκριμένο πρόβλημα την προσοχή του ο Μπόλονι και ο Παναθηναϊκός, γιατί πήγαινε-πήγαινε οριακά τη στάμνα συνεχώς στη βρύση, κάποια στιγμή θα σπάσει και θα ψάχνουμε τότε το γιατί.

Μερικές ακόμα παρατηρήσεις με αφορμή το σημερινό παιχνίδι.

ΥΓ 1
Αυτό το περίεργο και επιεικώς επικίνδυνο για την υγεία του ποδοσφαιριστή φαινόμενο με τον Κουρμπέλη, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει.

Από το παιχνίδι της Εθνικής με τη Σλοβενία στην Ριζούπολη και μετά, ο Κουρμπέλης κάθε βδομάδα κάνει απλά θεραπεία και ατομικές προπονήσεις, κάνει μία προπόνηση παραμονές των αγώνων και μετά μπαίνει και παίζει.

Το ότι μέχρι στιγμής την έχει πληρώσει απλά με δύο αναγκαστικές αλλαγές στα παιχνίδια με την ΑΕΚ και με τον ΠΑΣ σήμερα, είναι θέμα τύχης.
Συν το γεγονός, ότι κανένας παίκτης στον κόσμο δεν μπορεί να συμμετέχει κανονικά και ανταγωνιστικά στα παιχνίδια της ομάδας του, σε τέτοιες συνθήκες.

Δεν ξέρω τι φταίει, τι γίνεται και αν αυτό θα συνεχίσει ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ να αποτελεί σχεδόν μόνιμο φαινόμενο, αλλά το σίγουρο είναι πως αν συνεχιστεί και ο παίκτης και ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα αποφύγουν τα χειρότερα.

ΥΓ 2
Είναι εντυπωσιακή η βελτίωση και η φόρμα που έχει εδώ και καιρό ο Χατζηγιοβάννης.

Ο νεαρός δείχνει όλο και περισσότερο να έχει πάρει -προσωρινό ή μόνιμο θα δείξει- διαζύγιο από μια σειρά κακές ποδοσφαιρικά και όχι μόνο συνήθειές του, είναι πολύ ουσιαστικός στις κινήσεις και τις ενέργειές του, είναι εξ ίσου αποτελεσματικός στις προσπάθειές του με αποκορύφωμα στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ που ουσιαστικά έφτιαξε με ζυγισμένες και στην κατάλληλη στιγμή πάσες ακριβείας και τα δύο γκολ του Παναθηναϊκού, ενώ τέλος έχει βελτιώσει πάρα πολύ το τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού του, με την συμμετοχή του σε όλο το παιχνίδι και τις καλύψεις που δίνει στα μπακ που παίζουν κάθε φορά πίσω του.

ΥΓ 3
Ο Παναθηναϊκός δείχνει αυτή τη στιγμή, να μπορεί να φτιάξει στη φετινή σεζόν μια ιστορία, που αν γίνει θα είναι πολύ πιο σημαντική ακόμα και από την πιθανή θέση που θα κατακτήσει τελικά στη βαθμολογία.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, έχει στην ενδεκάδα του βασικούς και σχεδόν... αναντικατάστατους, τρία παιδιά δικά του, τους Ζαγαρίτη, Αλεξανδρόπουλο και Χατζηγιοβάννη.

Σ' αυτούς αν προσθέσουμε και τον Σερπέζη που ανήκει στις "πρώτες αλλαγές", τον Καμπετσή που κάποια στιγμή θα πρέπει και αυτός να πλασσαρισθεί στην δεκαοκτάδα και να πάρει συμμετοχές και τον Μπουζούκη που παραμένει πάντα μια πολύτιμη και με προοπτικές μονάδα για την ομάδα, ο Παναθηναϊκός μπορεί ολοκληρώνοντας τη χρονιά να έχει αποκτήσει ένα βασικό σχεδόν κορμό περίπου έξι δικών του παιδιών στην ενδεκάδα, πάνω στην οποία μπορεί να χτίσει και να επενδύσει με τον κατάλληλο χειρισμό και ενίσχυσή του.

Πολύ περισσότερο, που όλα αυτά τα παιδιά, δεν έχουν πάρει τις θέσεις τους στην ενδεκάδα και συνολικά στο ρόστερ, μόνο και μόνο επειδή είναι Έλληνες, προέρχονται από την Ακαδημία και επομένως έχουν "ευνοϊκή αντιμετώπιση", αλλά γιατί με τα προσόντα, τη δουλειά και την απόδοσή τους, έχουν κατακτήσει άξια τις συγκεκριμένες θέσεις, καθώς αντικειμενικά είναι και καλοί και καλύτεροι ορισμένες φορές από τις μεταγραφές που ήρθαν στον Παναθηναϊκό για τις συγκεκριμένες θέσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Σαν άλλος... Ζοτς ο Βόβορας - Απίστευτο αυτό που έκανε στο ΟΑΚΑ μετά την ήττα από Ζαλγκίρις!