Φαίνεται πως στον Παναθηναϊκό νόμισαν πως δεν ήταν αρκετά όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και πολύ περισσότερο τη σεζόν που διανύουμε, για να καταλάβουν όλοι πως έχει μικρύνει σαν μέγεθος και σαν δυναμική.

Κι έτσι φροντίζουν συνεχώς και φρόντισαν και τις τελευταίες μέρες, να κάνουν ό,τι μπορούν για να το εμπεδώσουν όλοι και να μη μείνει καμιά αμφιβολία περί τούτου.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ισοπαλία με τον Αστέρα, πολύ περισσότερο που με βάση την εικόνα του παιχνιδιού και των δύο ομάδων μέσα στο γήπεδο, τη λες και "θετικό αποτέλεσμα" αφού έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν παραχώρησε την ισοπαλία στον αντίπαλό του, αλλά... κατάφερε να την αποσπάσει.

Το αποτέλεσμα και η γενικότερη εικόνα της ομάδας, είναι αυτή τη στιγμή το λιγότερο.

Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με πράγματα που δεν γίνονται ούτε σε ερασιτεχνικό σωματείο και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί πληρώνει ο Παναθηναϊκος τόσους "επαγγελματίες" και τι σόι επαγγελματίες είναι αυτή στην τελική σε μια σειρά πόστα μηδέ εξαιρουμένου κι αυτού του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Κι αφήνω προς το παρόν αυτή την απίστευτη ιστορία με την πολυήμερη άδεια στους παίκτες μιας ομάδας που προσπαθεί να συνέλθει και να βρει αγωνιστικό ρυθμό και στην οποία μάλιστα οι... αρμόδιοι εντοπίζουν και προβλήματα απειθαρχίας και επαγγελματικής συμπεριφοράς.

Για μένα το βασικότερο που έβαλε και τη βούλα στην πιστοποίηση του ότι τον Παναθηναϊκό ακόμα και αυτοί που τον έχουν -με κάθε μορφή- στα χέρια τους και είναι υπεύθυνοι σε μια σειρά πόστα για τις αποφάσεις, τον θεωρούν πια μικρή ομάδα, είναι αυτή η ακατανόητη από κάθε λογική απόφαση για επιστροφή στη Λεωφόρο.

Και πολύ περισσότερο η στρουθοκαμηλική επιμονή στα όρια της εμμονής ή της "δέσμευσης" -σε ποιον ή ποιους δεν ξέρω- της παραμονής σ' αυτήν, παρ' ότι από το πρώτο κιόλας παιχνίδι σ' αυτήν φάνηκε πως η Λεωφόρος δεν είναι πια γήπεδο κατάλληλο να φιλοξενήσει αγώνες επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου.

Η αλήθεια είναι, πως προσωπικά και με βάση τα δείγματα γραφής του ποδοσφαιρικού παραλογισμού στον Παναθηναϊκό, τίποτα δεν μπορεί πια να μου φανεί σαν έκπληξη.

Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν μπορούσα ειλικρινά να καταλάβω το σκεπτικό, τόσο της απόφασης όσο και του... ενθουσιασμού που προκάλεσε σε συγκεκριμένους "κύκλους" αυτή η απόφαση, σε σημείο μάλιστα που να κάνουμε μέχρι και... φιέστα και... πρόωρη Πρωτοχρονιά με βεγγαλικά και βαρελότα στο παιχνίδι της επιστροφής εκεί.

Βέβαια, όταν το καλοσκέφτηκα κατάλαβα τι εννοούσαν όλοι που πανηγύριζαν για την επιστροφή στην Λεωφόρο, όταν έλεγαν "Η Λεωφόρος είναι... κάστρο και θα δεινοπαθήσουν εκεί μέσα όλοι οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού".



Εννοούσαν προφανώς το... χορτάρι.

Αμ τι νομίζατε, σιγά μην τους φτιάχναμε και... χαλί να παίζουν αυτοί όπως θέλουν.

Πραγματικά... μεγαλοφυής ποδοσφαιρικά έμπνευση.

Και πάνω απ' όλα, αντάξια με το... μέγεθος και την ιστορία του Παναθηναϊκού.

Για να το σοβαρέψουμε όμως το πράγμα, γιατί είναι πραγματικά πολύ σοβαρό.

Προσβάλλει τον Παναθηναϊκό, την ιστορία του, το μέγεθός του σαν ομάδα και σύλλογο και πάνω απ' όλα την ίδια την ομάδα και τους παίκτες της, η εικόνα να παίζει σε ένα αγωνιστικό χώρο που ούτε σε επίπεδο Αθηναϊκού πρωταθλήματος ερασιτεχνικών κατηγοριών δεν βλέπεις.

Δεν ξέρω τι έχουν κατά νου οι αρμόδιοι, αλλά ας πάνε να ρωτήσουν και τους παίκτες τους αλλά και τους αντιπάλους που έρχονται να παίξουν σε ένα τέτοιο αγωνιστικό χώρο, τι εντύπωση τους δημιουργείται και τι εικόνα σχηματίζουν στο μυαλό τους για το μέγεθος και την κατάσταση του Παναθηναϊκού αυτή την στιγμή.

Ρωτήστε τους επίσης πως νιώθουν, όταν όλη την εβδομάδα διαβάζουν για έργα και έργα και ξανά έργα και μαγικά κόλπα φερμένα από την Ευρώπη που θα διόρθωναν την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου και μετά μπαίνουν να παίξουν στο... ανακαινισμένο χλοοτάπητα και βλέπουν αυτό που βλέπουν.

Δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει, τόσο ποιοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτό το χάλι, όσο και ποιοι είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν και έπεισαν και τον Αλαφούζο για τα... οφέλη και τη χρησιμότητα της απόφασης για επιστροφή στη Λεωφόρο.

Και αφήνω κατά μέρος την άθλια εικόνα που παρουσιάζει το γήπεδο και εκτός αγωνιστικού χώρου, στα αποδυτήρια δηλαδή, στους διαδρόμους και στις υπόλοιπες ρημαγμένες και εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις του ιστορικού γηπέδου.

Καθώς εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με "ποδοσφαιρικούς κατσαπλιάδες" που στην καλύτερη είναι άσχετοι και με το ποδόσφαιρο και με τον Παναθηναϊκό και την ιστορία του και στην... κανονική βερσιόν τους είναι τουλάχιστον επικίνδυνοι για τον σύλλογο και την ομάδα.

Από κει και πέρα τι να λέμε και τι να συζητάμε;

Αν ο Παναθηναϊκός ήταν καλός, κακός, τραγικός ή όχι;

Και τι σημασία μπορούν να έχουν όλα αυτά πια;

Ποιος δείχνει να νοιάζεται για όλα αυτά;

Εδώ οι ίδιοι που είναι υπεύθυνοι για την εικόνα της ομάδας, την προετοιμασία της, την πειθαρχία στα αποδυτήρια και την γενικότερη κατάστασή της, είναι αλλού γι' αλλού και στην καλύτερη δείχνουν και να μη νοιάζονται αλλά και να μην έχουν την αίσθηση ότι είναι υποχρεωμένοι να δώσουν κάπου, σε κάποιον ή σε κάποιους λογαριασμό για τα έργα και τις ημέρες τους.

Αλλιώτικα, τέτοια απόφαση σαν κι αυτή να δώσουν εννιά μέρες άδεια και μάλιστα εν μέσω πανδημίας το ελεύθερο στους παίκτες να πάνε σε κάθε γωνιά της γης, δεν την παίρνουν ούτε "αρμόδιοι" σε τοπικά πρωταθλήματα.

Ευτυχώς δηλαδή που φέραμε και τεχνικό διευθυντή... έμπειρο, με γνώσεις και ειδικά σε θέματα πειθαρχίας τον μεσιέ Ντρεουσί, καθώς αν δεν είχαμε και ένα τέτοιο... κέρβερο, πολύ πιθανόν να μην τους βάζαμε ούτε καν το... όριο των εννιά ημερών.

Να τους λέγαμε καλό ταξίδι, να περάσετε καλά παιδιά, κι κάποια στιγμή βαρεθείτε εκεί που θα πάτε ή σας τελείωσαν τα λεφτά και θέλετε κι άλλα, ελάτε πίσω εδώ είμαστε και θα σας περιμένουμε να σας βάλουμε στην... ενδεκάδα για να μεγαλουργήσουμε και να πιάσουμε τους... στόχους μας.

Δεν ξέρω ειλικρινά αν και κατά πόσο μαζεύεται αυτό το πράγμα, αυτό το ξέφραγο αμπέλι και η ασυδοσία μετριοτήτων που τους βαφτίσαμε κατ' ανάγκη "ηγέτες" και "παιχταράδες" και "ποιοτικούς" και δεν συμμαζεύεται, ενώ κανονικά δεν θα πέρναγαν ούτε απ' έξω από την Λεωφόρο ή αν έμπαιναν μέσα στην καλύτερη θα τους χρησιμοποιούσαν σαν... μπολ-μπόι.

Όπως επίσης δεν μπορώ να δω όσο κι αν ψάχνω με όσο καλή θέληση και "επιείκεια" βάση των συνθηκών και αν το κάνω, το ποιος ή ποιοι είναι ικανοί αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό να μαζέψουν αυτή την κατάσταση.

Το σίγουρο είναι πάντως, πως ο Παναθηναϊκος συνεχίζει και δυστυχώς φαίνεται ότι θα συνεχίσει, να μας διαψεύδει όλους.

Εκεί που λέμε δηλαδή "πιάσαμε πάτο δεν πάει παρακάτω" όλο και κάτι βρίσκουν, όλο και κάποιος βρίσκεται να μας αποδείξει πως... μπορεί κι ακόμα παρακάτω.


 

Παναθηναϊκός