ΠΑΟΚ: Άλλη μια γκέλα την Κυριακή για τον ΠΑΟΚ τη φετινή σεζόν, που συνεχίζει να σκορπά βαθμούς στον διάβα του σε μια περίεργη-δύσκολη-μεταβατική σεζόν.
Ο Δικέφαλος ήταν αφελής κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης και την πλήρωσε κόντρα σε μια ομάδα που δείχνει να στήνεται εξαιρετικά στα εκτός έδρας της ματς και καταφέρνει να παίρνει βαθμούς από τους αντιπάλους της.
Σίγουρα ο Πάμπλο Γκαρσία δεν έκανε και την καλύτερη διαχείριση του παιχνιδιού, αλλά σίγουρα έχει και αυτός τα ελαφρυντικά του. Ο Ουρουγουανός ανέλαβε μια ομάδα με την οποία δεν έκανε προετοιμασία μαζί της, αλλά και που είχε μάθει να παίζει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που θέλει ο ίδιος να παίζει. Επίσης, σημαντικό είναι το γεγονός πως άλλη ομάδα παρέλαβε ο Ουρουγουανός και άλλη πλέον βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο με τις προσθαφαιρέσεις κατά τη διάρκεια των μεταγραφών.
Ο Γκαρσία χρειάζεται χρόνο. Δεν είναι εύκολο να αναπτύξεις το πλάνο σου μέσα σε 2.5 μήνες. Ο Ουρουγουανός εξελίσσεται καθημερινά και νομίζω πως είναι άδικο να τον κρίνουμε σκληρά, αφού ο δικός του ΠΑΟΚ θα πάρει σάρκα και οστά από το ερχόμενο καλοκαίρι, εκεί που μαζί με τον Όλαφ Ρέμπε θα στήσουν μια ομάδα που θα διεκδικήσει στα ίσα το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, μιας και ο... βραχνάς του FFP πλέον έχει φύγει από τον Δικέφαλο.
Βέβαια, ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τον Γκαρσία σκληρά δε σημαίνει πως ο Δικέφαλος δεν πρέπει να βελτιωθεί σε κάποιους τομείς. Ο ΠΑΟΚ έχει λύσει το επιθετικό πρόβλημα που είχε πριν αναλάβει ο «Κανάριο», ωστόσο η ανασταλτική του λειτουργία απλά.... δεν υπάρχει!
Ναι, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να αποκτήσει εξάρι στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, αλλά δεν βρήκε κάποια περίπτωση που θα τον έκανε να βγάλει από τα ταμεία του αρκετά εκατομμύρια. Όμως μην τρελαθούμε κιόλας ο ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται κάποιο ακριβό εξάρι για να κερδίσει τον Απόλλωνα Σμύρνης και γενικότερα τις υποδεέστερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Ο Δικέφαλος χρειάζεται να βρε ισορροπία τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στην ψυχοσύνθεση του. Πλέον, είμαι σίγουρος πως το κομμάτι της ανασταλτικής λειτουργίας δεν είναι μόνο καθαρά αγωνιστικό, αλλά και ψυχολογικό. Δεν γίνεται ξαφνικά όλοι να έχουν ξεχάσει πως μαρκάρουν και ανακόπτουν τις αντίπαλες επιθέσεις.
Δεν είναι φυσιολογικό μόλις κάποιος παίκτης μπαίνει στην περιοχή, όλοι οι αμυνόμενοι να... παγώνουν όντας σίγουροι πως ο αντίπαλος επιθετικός θα βρει τρόπο να σκοράρει.