Στις 28 Φεβρουαρίου μία σύγκρουση τρένων στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, κυρίως νεαρής ηλικίας, καθώς η πλειοψηφία τους ήταν φοιτητές που σπούδαζαν στη Θεσσαλονίκη. Η χώρα βυθίστηκε σε πένθος. Θλίψη κατακυρίευσε την κοινωνία. Το τριήμερο εθνικό πένθος που κήρυξε η κυβέρνηση είναι πολύ λίγο για να απαλύνει τον πόνο της τραγωδίας.
Ο θρήνος άγγιξε τους πάντες! Ακόμα και τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων, οι οποίοι για άλλους θεωρούνται παλιόπαδα και παραβατικοί, για όσους όμως που μεγάλωσαν στην κερκίδα είναι ήρωες με δυνατή φωνή, καθαρό βλέμα και ντομπροσύνη. Τα μηνύματα που στάλθηκαν στα ελληνικά γήπεδα προς το πολιτικό σύστημα ήταν σκληρά.
Όλα προέρχονταν από αυτά τα παιδιά. Είδαμε τα πανό που αναρτήθηκαν στα γήπεδα της Super League από τους οπαδούς των ομάδων, τα οποία ήταν ιδιαίτερα αιχμηρά και επικριτικά, όπως και την ιστορία με το πανό των οπαδών του Ιωνικού στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ για τη Basket League, όπου το τζάμπολ καθυστέρησε για 20 λεπτά, επειδή οι διαιτητές ζήτησαν να κατέβει (έγραφε «Δεν ήταν ανθρώπινο λάθος, αλλά ούτε και ατύχημα, την κρατική δολοφονία βαφτίσατε δυστύχημα. Τέμπη 1/3/23 Θύρα 3»), οι φίλαθλοι αρνήθηκαν και με παρέμβαση του Μαυροκεφαλίδη (και μπράβο του) ξεκίνησε το ματς.
Στην ανακοίνωση του Ιωνικού αναφέρθηκε ότι πανό δεν κατεβαίνουν ποτέ και έκανε μία μικρή αναφορά στη δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Μερικές ημέρες πριν, στις αρχές του προηγούμενου μηνός, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη νύχτα εκείνη που ο φίλος του Άρη άφησε την τελευταία του πνοή μετά από επίθεση που δέχτηκε από οπαδούς του ΠΑΟΚ.
Και αυτή η εγκληματική πράξη ήταν μία εθνική τραγωδία. Γιατί έχουμε θρηνήσει και άλλα θύματα, έχουν υπάρξει τα ίδια ευχολόγια, τα ίδια «θα» αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε. Και είναι το ίδιο σύστημα που δεν έχει κάνει τίποτα, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, για την πάταξη της βίας. Το να απαγορεύεις τις μετακινήσεις των οπαδών δεν είναι λύση ούτε μέτρο. Είναι ο θάνατος του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού.
Η Παιδεία φτιάχνει σωστή Κοινωνία
Λύση θα ήταν, αν είχες καλύτερη Παιδεία, στην οποία θα συμμετείχαν ΟΛΟΙ χωρίς εξαιρέσεις και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται καλύτεροι πολίτες, με σκέψη, λογική και κριτική. Πολίτες που δεν θα χρειάζονταν να παραβατήσουν για να επιβιώσουν, ούτε να προκαλέσουν φθορές, για να ξεσπάσουν τα απωθημένα, που τους έχει δημιουργήσει το ένοχο σύστημα. Το εκπαιδευτικό σύστημα όμως όπως και ο σιδηρόδρομος είναι παραδομένο στις παθογένειές του. Η έλλειψη Παιδείας δημιουργεί μία χειρότερη Κοινωνία, ένα τερατούργημα ανθρωποφάγο, το οποίο αποθεώνει κίβδηλους ήρωες της μικρής οθόνης και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και κανιβαλίζει εις βάρος αξιών, όπως η οικογένεια, η φιλία, η συντροφικότητα, η αγάπη, η ιστορική μνήμη, ο πολιτισμός και πολλά άλλα μεταμορφώνοντας τους ανθρώπους σε δαίμονες, οι οποίοι έχουν χάσει ακόμα και τους στοιχειώδεις τρόπους σωστής συμπεριφοράς και αγωνίζονται στο να βλάπτουν ο ένας τον άλλον… Υπάρχει μία ρήση του Κοσμά του Αιτωλού περί λαϊκών δαιμόνων, αλλά δεν θα αναλυθεί σε αυτό το κείμενο, γιατί θα ανοίξουμε τη βεντάλια των κατηγοριών και δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Εξάλλου υπάρχουν περισσότεροι παράγοντες, σταθήκαμε όμως στην Παιδεία, γιατί κατά τη γνώμη του υπογράφοντος είναι η βασικότερη.
Η μετάλλαξη του Τάκη
Παρότι ζούμε σε ένα απέραντο νηπιαγωγείο… ενηλίκων (ιδιαίτερα μετά την πανδημία του κορωνοϊού), είδαμε ανθρώπους με δημόσιο λόγο προκλητικό και εριστικό, να αλλάζουν στάση μπροστά στην εθνική τραγωδία των Τεμπών. Τρανό παράδειγμα ο Τάκης Τσουκαλάς, ο οποίος όπως σας ενημέρωσε το Sportdog, είπε ό,τι πιο ώριμο, ψύχραιμο και συνετό μπορούσαμε να ακούσουμε αυτές τις μέρες. Πρότεινε ο Έλληνας πρωθυπουργός να μείνει για μία μέρα με κάθε μία από τις οικογένειες που θρήνησαν κάποιο θύμα. 57 μέρες να κάνει αυτό το πράγμα και ύστερα να αποφασίσει ποια μέτρα πρέπει να πάρει.
Ακούγοντας όλα αυτά, συνειδητοποιεί κανείς, ότι δεν μπορεί να τα λέει αυτά ο Τσουκαλάς, ο οποίος μέχρι προχθές ήταν όλο έκρηξη, θυμό και… άντε γεια. Μα είναι δυνατόν, να μην ακούσουμε τέτοια πρόταση από τους «σοφούς» που παρακολοθούμε στα μεγάλα κανάλια; Η άποψή του ήταν όλα τα λεφτά. Και όμως ο Τάκης είναι μία ακόμα απόδειξη, ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει… Το έχουμε ξαναγράψει άλλωστε, όλοι μας είμαστε ίσοι μπροστά στον θάνατο. Ο Χάρος δεν βλέπει χρώματα, φύλο, φυλή, φυσικά χαρακτηριστικά, χρήμα. Δεν ξεχωρίζει από Ολυμπιακούς, Παναθηναϊκούς, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες, Αρειανούς, Ηρακλειδείς, Πανιώνιους. Γι’αυτό και οι οπαδοί σέβονται τους αδικοχαμένους νεκρούς οπαδούς των άλλων ομάδων.
Κορύφωση έντασης
Επειδή όμως αναφερθήκαμε με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών και στον Άλκη Καμπανό, πρέπει να τονιστεί προς πάσα κατεύθυνση, ότι και όσον αφορά τη βία στον αθλητισμό, δεν πρέπει να μείνουμε στα ευχολόγια. Γιατί παρατηρείται μία σταδιακή κορύφωση της έντασης.
Δημοσιεύματα υποστηρίζουν, ότι το βράδυ του Σαββάτου οπαδοί του Ολυμπιακού, περίπου 30 τον αριθμό, βρέθηκαν στο αντίθετο ρεύμα της Εθνικής Οδού, έξω από το κλειστό γήπεδο «Απόστολο Κόντος», στην οδό Θεσσαλονίκης (παράδρομος της εθνικής οδού), στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά τον αγώνα της ΑΕΚ με τον Ηλυσιακό, για την Α1 Γυναικών. Πέταξαν πέτρες και φωτοβολίδες, προς το γήπεδο της Φ.Ε.Α., φώναξαν συνθήματα, ενώ το γήπεδο είχε αδειάσει από Ενωσίτες οπαδούς.
Όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ, «στο γήπεδο είχαν μείνει δυο αθλήτριες της ΑΕΚ, τέσσερις από τον Ηλυσιακό αλλά και μέλη του τεχνικού επιτελείου των δυο συλλόγων), ενώ στο γήπεδο είχαν φτάσει για προπόνηση κάποιες αθλήτριες στην ομάδα των Κορασίδων της Ένωσης. O team manager της ΑΕΚ, Νίκος Παναγιωτίδης, έδωσε εντολή και άπαντες κλείστηκαν στο γήπεδο, προκειμένου να προφυλαχθούν. Το συμβάν έλαβε τέλος μετά από περίπου 20 λεπτά και αφού κλήθηκε και η Αστυνομία. Ευτυχώς δεν υπήρξε συνέχεια και ευτυχώς πολύ ώρα νωρίτερα είχαν αποχωρήσει οι εκατοντάδες φίλοι της ΑΕΚ και έτσι αποφεύχθηκε κάποια γενικευμένη σύρραξη».
Παρατηρείται λοιπόν αύξηση της έντασης μεταξύ των οπαδών της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Η κόντρα, εννοείται ότι πως δεν είναι τωρινή υπόθεση. Εξάλλου πολλές φορές στο ποδόσφαιρο το κλίμα γίνεται εκρηκτικό εξαιτίας των επικοινωνιακών πολιτικών των ομάδων. Εν προκειμένω σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αποδίδετε σε περιστατικά αρπαγής πανό της μίας πλευράς από την άλλη.
Οι διαφορές δεν μας νοιάζουν. Η μόνη ανησυχία ΟΛΩΝ μας είναι, να μη θρηνήσουμε άλλον Άλκη. Και εφόσον έχουμε δει οπαδούς όλων των ομάδων να στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης για τον άδικο χαμό του Καμπανού, δεν γίνεται να κάνουν βήματα πίσω… Στο χέρι τους είναι πλέον ο έλεγχος της βίας. Δεν είναι της Αστυνομίας, ούτε οποιουδήποτε τμήματος αθλητικής βίας. Αυτοί παίρνουν εντολές, να επέμβουν ή όχι. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και για για να μην υπάρξουν άλλα θύματα, τα οποία θα βυθίσουν τη χώρα σε ένα ακόμα πένθος, πρέπει οι ίδιοι οι οπαδοί να ελέγξουν τα του οίκου τους.
Παιδιά, σας αγαπάμε. Λατρεύουμε το χρώμα που δίνετε στην κερκίδα. Οι χορογραφίες σας και τα συνθήματά σας μας ξεσηκώνουν. Υποκλινόμαστε στη δυναμική σας. Σας παραδεχόμαστε. Παραδεχόμαστε όλους τους οπαδούς, όλων των ελληνικών ομάδων.
Μη θρηνήσουμε άλλο Άλκη.