Η (καταραμένη) Πρωτομαγιά που άλλαξε, για πάντα την Ιστορία της Φόρμουλα 1

Η περίπτωση του Άιρτον Σένα ουδέποτε ήταν, είναι ή θα είναι από τις λεγόμενες κοινές και συνηθισμένες. Γι αυτό και θα προτιμούσαμε να τον θυμόμαστε την ημέρα της γέννησής του, στις 21 Μαρτίου του ’60, παρά του θανάτου του: την (καταραμένη) Πρωτομαγιά του ’94…

Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλος, σημαντικός και ταλαντούχος που ανήκει στην περιορισμένη ελίτ όσων ανθρώπων- ινδαλμάτων δεν θα πεθάνουν ποτέ στις μνήμες και τις συνειδήσεις μας. Παρέα, ίσως με τους Έλβις, Μόρισον, Μπρους Λι, Μέριλιν Μονρόε, Πελέ, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Εκείνη την ημέρα όμως, ακόμη κι ο ίδιος, ο ατρόμητος Βραζιλιάνος είχε ένα κακό προαίσθημα. Δεν ήθελε ν’ αγωνιστεί. Ήταν σοκαρισμένος, κι απόλυτα λογικό, όπως κι οι υπόλοιποι πιλότοι από τον θάνατο, λίγες ώρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών, του 33χρονου αυστριακού Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ ύστερα από σφοδρό ατύχημα με την Σίμτεκ, μόλις στο 3^ο γκραν- πρι της σύντομης καριέρας του. Η Fia όμως ήταν ανένδοτη. Το circus έπρεπε το ίδιο να συνεχιστεί, γιατί διακυβεύονταν τόσα πολλά χρήματα που θα ήταν αδιανόητο να ματαιωθεί ένα γκραν- πρι. Και από εκείνη την ημέρα, η Φόρμουλα 1 δεν έμεινε πλέον ίδια.   

Από τους τρεις, τέσσερεις, το πολύ πέντε μεγαλύτερους πιλότους στην ιστορία του αγωνίσματος, ο Αϊρτον Σένα ντα Σίλβα γεννήθηκε στο Σάο Πάολο από μία πλούσια οικογένεια που αφού αντιλήφθηκε αμέσως την κλίση του για τα αυτοκίνητα και την ταχύτητα του πρόσφερε τα κατάλληλα εφόδια για να γίνει αυτό που ο ίδιος, είχε ήδη αποφασίσει να γίνει. Τον έστειλαν, αρχικά για πλάκα, αλλά και γονική περιέργεια να συμμετάσχει σε αγώνα καρτ, φυσικά, τους κέρδισε όλους, κι αυτό ήταν. Κι ας ήταν μόλις 3 ετών.

Είχε αδυναμία στις στροφές. «Δεν υπάρχει στροφή όπου να μην μπορώ να προσπεράσω».

Στον Θεό. «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη για τον Θεό», τσιτάτο από το γράμμα του Απόστολου Παύλου, προς τους Ρωμαίους (8.39) που μέσω διαθήκης του είχε ζητήσει, όταν θα ερχόταν το μοιραίο να βρίσκεται πάνω από το μνήμα του, στο κοιμητήριο Μορούμπι, έξω από τη γενέτειρά του.

Στην ταχύτητα: αλλά σε αντίξοες συνθήκες, κυρίως υπό καταρρακτώδους βροχής. Στις στενές και κλειστές πίστες, όπως το Μόντε Κάρλο, το δυσκολότερο σιρκουί της Φόρμουλα 1 όπου διατηρεί, ακόμη και σήμερα το μοναδικό ρεκόρ των έξι νικών, εκ των οπoίων οι 5 συνεχόμενες, από το ’89 έως το ’93. Επίτευγμα, για το οποίο είχε κερδίσει δικαίως το προσωνύμιο «Magic».

Στα extreme sports: όπως το τζετ σκι ή το μόουνταν μπάικ, αν και το πραγματικό του χόμπι ήταν να πετάει, συχνά πυκνά μ’ ένα διθέσιο Mirage III που κάποτε χρησιμοποιούσε η βραζιλιάνικη αεροπορία. Είχε, φυσικά αδυναμία και στις γυναίκες, κυρίως μοντέλα: με σημαντικότερες την Αντριάν Γκαλιστέου και την Κάρολ Αλτ, τελευταία σύντροφο της σύντομης ζωής του.

Ήταν όμως και ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος, αλλά και φιλάνθρωπος. Το όνειρό του ήταν η δημιουργία μίας οργάνωσης που θα βοηθούσε τα φτωχά παιδιά να βρουν και να εξελίξουν την όποια κλίση τους, οργάνωση που τελικά ίδρυσε η αδελφή του Βίβιαν. Κι επαναλάμβανε συχνά ότι «είναι άδικο, οι πλούσιοι να ζουν σ’ ένα νησί που βρέχεται από έναν ωκεανό φτώχειας. Αναπνέουμε όλοι τον ίδιο αέρα, γιατί να μην έχουμε και ισάξιες ευκαιρίες;».

Δεν είχε εχθρούς, παρά μόνο φίλους. «Η ζωή είναι πολύ μικρή και σύντομη για να έχεις εχθρούς», απαντούσε κάθε φορά που του θύμιζαν την σκληρή αντιπαλότητα που βίωσε με τον team- mate του Αλέν Προστ στα πέντε χρόνια παρουσίας τους στη Μακ Λάρεν. Και με σημαντικότερες στιγμές τους τσακωμούς τους σε Σουζούκα και Σαν Μαρίνο όπου λίγο έλειψε να πιαστούν και στα χέρια.

Στη Φόρμουλα 1 έκανε το ντεμπούτο του το ’83, με την Τόλεμαν, από το ’85 έως το ’87 έτρεξε με τη Λότους και μετά τη Μακ Λάρεν, ενώ πρόλαβε για λίγους μήνες το τιμόνι της μοιραίας Ουϊλιαμς. Και το μοιραίο τιμόνι του αυτοκινήτου, το οποίο ύστερα από έρευνες σχεδόν δύο ετών εκείνη την ημέρα αποδείχθηκε ελαττωματικής κατασκευής κι εν τέλει ευθυνόταν για τη μοιραία σύγκρουση.

Η ζωή του κόπηκε για πάντα την Πρωτομαγιά του ’94 κατά τη διάρκεια δυστυχήματος στην, κλειστή, στροφή «Ταμπουρέλλο», στο γκραν- πρι του Σαν Μαρίνο που διεξαγόταν στην πίστα της Ίμολα. Παρά τις 4ώρες απελπισμένες προσπάθειες διάσωσής του και τη μεταφορά του με ελικόπτερο στο «Οσπεντάλε Ματζόρε» της Μπολόνια, ο θάνατός του ανακοινώθηκε επίσημα το ίδιο απόγευμα.

Στη Φόρμουλα 1, ως κληρονομιά άφησε το ταλέντο του, το θάρρος του, την επιθετική του οδήγηση, τα αδύνατα προσπεράσματα, μαζί με 3 παγκόσμια πρωταθλήματα, 41 νίκες σε 162 γκραν- πρι, 80 φορές σ’ ένα από τα τρία σκαλοπατάκια του βάθρου, αλλά και το ρεκόρ, μέχρι τον ερχομό του Μίχαελ Σουμάχερ των 65 πολ- ποζίσιονς.

Μαζί με τον Γερμανό, τον Προστ, τον Ζιλ Βιλνέβ ή τον Χάμιλτον θεωρείται αναμφίβολα ένας από τους πέντε μεγαλύτερους οδηγούς στην ιστορία του αγωνίσματος. Αν και σε δημοσκόπηση, στην οποία έλαβαν μέρος 217 πιλότοι, πρώην και νυν της Φόρμουλα 1, ο Σένα ψηφίστηκε ομόφωνα ο μεγαλύτερος και ταχύτερος της Ιστορίας. Κι όταν έχεις εισπράξει τέτοια αναγνώριση, πώς να μην συμπεριληφθείς στους «αθάνατους»;   

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις