Γιατί ήθελαν να το παίξουν πονηροί και γιατί διένυσαν τα ιστορικά 42.195 χλμ γρηγορότερα από τους υπόλοιπους: με auto- stop, λεωφορεία, ποδήλατα ή μηχανάκια. Όπως είχε κάνει, τουλάχιστον σύμφωνα με τον αστικό μύθο και ο Σπύρος Λούης το μακρινό 1896 «κλέβοντας», ειπώθηκε αρκετά χιλιόμετρα της διαδρομής «Μαραθώνα- Καλλιμάρμαρου» αναγκαστικά τότε, λόγω εποχής πάνω σε κάρο.

Στην Πόλη του Μεξικού οι διοργανωτές χρειάστηκαν, και λογικό είναι πάνω, κάτω δύο εβδομάδες μέχρι να καταφέρουν να ταυτοποιήσουν και τους 11.000 «κουτοπόνηρους» που νόμιζαν ότι θα την έβγαζαν καθαρή. Κι αφού μελέτησαν, ξανά και ξανά με τις ώρες τα στιγμιότυπα του Μαραθωνίου ανακάλυψαν και ξεσκέπασαν, έναν, έναν όσους «ξέχασαν» να περάσουν ανά 2.5 χιλιόμετρα από τα ειδικά check- points της διαδρομής όπου κάθε φορά ηχεί και καταγράφει ένα ειδικό σύστημα άμεσα συνδεδεμένο με το τσιπάκι του δρομέα.

Αυτά, όσον αφορά την πραγματικότητα και το μέγα σκάνδαλο στο Μεξικό, γιατί η Ιστορία του Μαραθωνίου κρύβει και έναν γοητευτικότατο, αστικό μύθο με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Λούη, πρώτο, χρυσό ολυμπιονίκη των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.

 

Αστικός μύθος, υπερβολή, ψέμα ή πραγματικότητα το βέβαιο είναι ότι, όπου καπνός, συνήθως υπάρχει και φωτιά. Τα περί κάρου και κλοπής κάποιων χιλιομέτρων, από τον Μαραθώνα έως το Καλλιμάρμαρο είναι μία πληροφορία που η ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport», που ήταν και η πρώτη αθλητική στον Κόσμο φιλοξενεί στις σελίδες της από τις 15 Απριλίου του 1896, ημέρα της τελετής λήξης των Αγώνων που είχαν ξεκινήσει στις 6 Απριλίου.

Λόγω αυτονόητης έλλειψης στοιχείων ή συγκεκριμένων, φωτογραφικών αποδείξεων, πέρα από το στιγμιότυπο της βράβευσης του Σπύρου Λούη από τον τότε βασιλιά Γεώργιο, προκαλούν αν μη τι άλλο ένα δημοσιογραφικό ενδιαφέρον τα εξής γεγονότα: ότι η Gazzetta dello Sport ιδρύθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, κυκλοφόρησε το πρώτο της φύλλο (σε πράσινο χαρτί, μετά έγινε ροζ και καθιερώθηκε λόγω λάθους στον χρωματισμό) στις 3 Απριλίου του 1896, δηλαδή τρεις ημέρες πριν την τελετή έναρξης και ότι για να καλύψει τους Αγώνες είχε στείλει στην Αθήνα οκτώ απεσταλμένους της.

 

Ένα στοιχείο που ίσως να ενισχύει τα περί… «κουτσουκέλας» του Σπύρου Λούη είναι, υποτίθεται κάποιες μαρτυρίες που συνέλλεξε και διηγείται ένας από εκείνους τους οκτώ απεσταλμένους, σύμφωνα με τις οποίες ο ολυμπιονίκης χάθηκε ξαφνικά στην περιοχή του Αμαρουσίου (όπου και διέμενε, άρα την ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά) και πάλι ξαφνικά εμφανίστηκε, στην Κηφισίας πάνω, κάτω στο ύψος όπου βρίσκεται σήμερα το Γηροκομείο Αθηνών συνεχίζοντας ύστερα την κούρσα του προς την Ιστορία. Ουδείς, φυσικά μπορεί να επιβεβαιώσει, ούτε όμως και να διαψεύσει τι ακριβώς συνέβη, πόσο μάλλον εάν συνέβη. Και το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πληροφορία παραμένει τυπωμένη στην πλέον ιστορική, αθλητική εφημερίδα του Πλανήτη δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή ότι δεν βγήκε από τη φανταστική πένα όσων βρέθηκαν στην Αθήνα. Τα περί Πόλης του Μεξικού όμως  ήταν, πέρα για πέρα αληθινά: και δεν μιλάμε για έναν, δέκα ή εκατό, αλλά για 11.000 που από δω και στο εξής, πράγματι θ’ απολαύσουν τον εκάστοτε Μαραθώνιο αποκλειστικά και μόνο σε κάρο…

Σπύρος Λούης Μεξικό Μαραθώνιος