Ένας θρίαμβος... γλωσσοδέτης

Σήμερα, αγωνίζεται στην 3η ποδοσφαιρική κατηγορία της Γερμανίας και χθες πέτυχε κάτι που οι ποδοσφαιριστές της ομάδας θα εξιστορούν μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Σάρμπρυκεν; Σάρμπρουκεν;...Τίποτα από αυτά. Ζάαρμπρουκεν. Αν και βρίσκεται σε συνοριακή τοποθεσία της Γερμανίας, μόνο απομονωμένο δεν είναι από τις απολαύσεις του πολιτισμού. Ανατολικά του Γαλλικού Μέτζ και νότια του λιλιπούτειου (αλλά πλέον ενδυναμωμένου ποδοσφαιρικά) Λουξεμβούργου, η Γέφυρα του ποταμού Ζααρ (η σημασία του ονομάτος του) είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας του Ζάαρλαντ.

 Κάπου το διαβάσαμε αυτό, αλλά με διαφορετικό όνομα. Στα σχολικά βιβλία είναι η απάντηση γιατί το Ζάαρλαντ επέστρεψε στη ναζιστική Γερμανία στο δημοψήφισμα για το καθεστώς του Ζάαρ το 1935. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η επικράτεια κατακτήθηκε από τη Γαλλία. Ακολούθησε η αλλαγή στο στάτους του το 1947, όταν έγινε Προτεκτοράτο. Επτά χρόνια αργότερα, Μετά από δημοψήφισμα για το καταστατικό του Ζάαρ εντάχθηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ως κράτος την πρωτοχρονιά του 1957. Το Ζάαρ όντως ήταν ανεξάρτητο και έτσι πορευόταν. Είχε δικό του νόμισμα, το φράγκο Ζααρ και γραμματόσημα που εκδόθηκαν ειδικά για την περιοχή μέχρι το 1959.

Ως εκ τούτου, συμμετείχε σαν χώρα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Σε όμιλο με Δυτική Γερμανία και Νορβηγία, είχε τερματίσει στη 2η θέση επικρατώντας των Νορβηγών εκτός έδρας με 3-2. Δεν ήταν η μόνη του νίκη βέβαια. Σε φιλική αναμέτρηση είχε κερδίσει και την Ελβετία με 5-3, το 1950.

Σαν ομάδα, η Ζάαρμπρούκεν είχε κατακτήσει τα πρωταθλήματα του 1943 και του 1952. Στην ομάδα μάλιστα, έπαιζαν μόνο ντόπιοι και ίσως και ένα δύο Γερμανοί. Ήταν μια άλλη Ατλέτικ Μπιλμπάο. Το 1963 επιλέγηκε επισοδειακά να συμμετέχει στην 1η Μπουντεσλίγκα και αυτό γιατί υπήρχαν πολύ καλύτερες ομάδες, όπως η Βορμάτια, η Πιρμάσενς και η Νάουνκιρτσεν.

 Σήμερα, αγωνίζεται στην 3η ποδοσφαιρική κατηγορία της Γερμανίας και χθες πέτυχε κάτι που οι ποδοσφαιριστές της ομάδας θα εξιστορούν μέχρι τα βαθιά γεράματα. 

«Ήταν ένα συννεφιασμένο βράδυ, την 1η του Νιόβρη και παίζαμε με την Μπάγερν. Δεν το πιστεύαμε καν ότι είχαμε τη τύχη να κληρωθούμε μαζί τους. Μπήκαμε μέσα χαμογελαστοί, έτοιμοι να το απολαύσουμε. Στο 15λεπτο είχαν ένα παιχταρά ονόματι Τόμας Μιούλερ, που έγραψε ιστορία στα ευρωπαϊκά και παγκόσμια γήπεδα και με ένα ξερό συρτό σουτ τους έδωσε το προβάδισμα.

Εμείς δεν τα βάλαμε κάτω. Τους κοιτούσαμε στα ψυχρά βαυαρικά τους μάτια. Στην εκπνοή του πρώτου μέρους, ο Μπέντερ, ένας υψηλόσωμος στόπερ που είχαμε, είχε κλέψει την μπάλα μεταξύ κέντρου και περιοχής του αντιπάλου(κανείς δε ξέρει γιατί ήταν εκεί) έκανε το ένα-δύο και σέρβιρε στον Σόνταιμερ και ισοφαρίσαμε.

Ήταν ήδη νίκη... τσιμπιόμασταν στα αποδυτήρια για να δούμε αν όντως συμβαίνει. Δεν μας έφτανε όμως... γιατί η όρεξη για το τεράστιο μπαμ είχε ανοίξει για τα καλά. Η Μπάγερν έχασε καμιά 15αριά ευκαιρίες μέχρι το τέλος, ώσπου ένας Αλβανός έφηβος ο Τιμ Τσιβέγια έκανε ένα φοβερό σπριντ από δεξιά και έστειλε παράλληλη συστημένη μεταβίβαση στο Γκάους, ο οποίος κεραυνοβόλησε τον Νόιερ και εκείνο ήταν...ήμασταν στα ουράνια στο 90+6. Έμφραγμα για την Μπάγερν. Θρίαμβος για την Ζάαρμπρούγκεν παιδί μου»!
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις