Ο Σέρβος τενίστας μπαίνει στην 402η , και συνεχόμενη εβδομάδα ως Νο 1 του παγκόσμιου ranking. Ο Ρονάλντο, αφού βοήθησε την Πορτογαλία να πετύχει το απόλυτο 10 στα 10 στα προκριματικά του Euro ’24 τρέλανε τους Σαουδάραβες με μία μαγική «λόμπα» από 35 μέτρα. Ενώ ο Μέσι έγινε ο 4ος άνθρωπος της Ιστορίας που «σίγησε» το «Μαρακανά» μετά τους Άλσιντες Γκίτζα, Φρανκ Σινάτρα και τον Πολωνό Πάπα Βοϊτίλα.

Το θέμα μπορεί να είναι νομοτελειακό, είναι όμως ανθρώπινη επιθυμία, σχεδόν ανάγκη να καθρεπτιζόμαστε στους νέους ήρωες του αθλητισμού. Ίσως γιατί, μέσω της διήγησης των κατορθωμάτων ή του ταλέντου τους, εμμέσως, πλην, σαφώς έχουμε την αίσθηση ότι ξεγελάμε την ίδια μας την ταυτότητα επιστρέφοντας, αλλά μόνο νοερά στην εποχή που ήμασταν νεότεροι και ονειρευόμασταν να τους μοιάσουμε. Από την άλλη όμως δυσκολευόμαστε να βγάλουμε την πρίζα από τα πρότυπα ή τα ινδάλματα της εφηβείας μας, είτε λέγονταν Μίχαελ Σουμάχερ, είτε Πελέ, Μαραντόνα, Μοχάμεντ Άλι και Ναβρατίλοβα. Γιατί ενθυμούμενοι ότι μεγαλώσαμε μαζί τους μας πιάνει αναπόφευκτα μία βαθιά, μελαγχολική νοσταλγία και ο μόνος τρόπος να την προσπεράσουμε είναι να ξανά βιώσουμε, τις ίδιες συγκινήσεις με άλλα πρόσωπα: τον 38χρονο (και 9 μηνών) Κριστιάνο Ρονάλντο, τον 36χρονο (και 5 μηνών) Νόβακ Τζόκοβιτς, τον επίσης 36χρονο Λιονέλ Μέσι, που ήρθε στον κόσμο μόλις 33 ημέρες μετά τον Σέρβο «τενιστοφάγο».

 

Αποδεικνύοντας, στον πλανήτη ότι η ηλικία δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν αριθμό και κυρίως αρνούμενοι να κατέβουν από τους θρόνους τους, και οι τρεις σταρ βίωσαν μία από τις πλέον ιδιαίτερες, έως ξεχωριστές εβδομάδες της καριέρας τους, στα όρια της αδρεναλίνης.

Ο Σέρβος, τη μία κατέκτησε για 7η φορά σε οκτώ χρόνια τον τίτλο του «master of the masters», του δασκάλου των δασκάλων, ωστόσο αποτυγχάνοντας να στείλει τη Σερβία σ’ έναν ακόμη τελικό Davis το οποίο, αντίθετα θα διεκδικήσουν Ιταλία και Αυστραλία. «Δεν πειράζει, θα πει μετά τη 2η ήττα, σε εφτά ημέρες από τον Ιταλό Σίνερ: την πρώτη, στο Τορίνο, τη δεύτερη στη Μάλαγα. Ήταν ένα καλό κίνητρο για να συγκεντρωθώ καλύτερα στον επόμενό μου στόχο: την κατάκτηση του 11ου Australian Open». Το οποίο, εάν έρθει θα σημάνει και το Grand Slam No 25 μίας, χωρίς προηγούμενο πορείας.

Με τον τρόπο τους, στη βιτρίνα του παγκόσμιου αθλητισμού ξανά πήραν θέση τόσο ο Ρονάλντο, όσο ο Μέσι, που από τότε που αποχαιρέτησαν την ευρωπαϊκή μπάλα, ο πρώτος για τη Σαουδική Αραβία, ο δεύτερος για τις Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο αναγεννήθηκαν, αλλά ξαφνικά μίκρυναν, δείχνουν νεότεροι, λες και προσβλήθηκαν από το σύνδρομο του Πίτερ Παν.

 

Ο Πορτογάλος, στο παιχνίδι με την Αλ Ακχντούντ, όχι μόνο πέτυχε με τα χρώματα της Αλ Νασρ το 16ο του γκολ, για φέτος και 29ο, σε ισάριθμα παιχνίδια από τότε που ντύθηκε στα κίτρινο- μπλε, αλλά έβγαλε από το καπέλο του ένα μαγικό νούμερο που οι Σαουδάραβες δεν θα ξεχάσουν εύκολα. Ένα γκολ από 35 μέτρα, με «λόμπα» ακριβείας που «κρέμασε» τον τερματοφύλακα αφήνοντας άφωνους και άναυδους, αντιπάλους, αλλά και συμπαίκτες.

Ενώ ο Αργεντινός, ακόμη πανηγυρίζει για το έπος με το οποίο η παγκόσμια πρωταθλήτρια άλωσε τη Βραζιλία, αλλά και σίγησε το «Μαρακανά» 0-1. Ήταν ένας θρίαμβος, τριπλής, μπορεί και τετραπλής σημασίας, αφενός γιατί ήταν το ιστορικό πρώτο της Albiceleste στο σπίτι του «μισητού» εχθρού. Αφετέρου γιατί ήταν η ιστορική πρώτη ήττα της Βραζιλίας σε προκριματικά Μουντιάλ, η επίσης ιστορική 3η συνεχόμενη μετά τις σφαλιάρες από Κολομβία και Ουρουγουάη. Ένα ακόμη στραβοπάτημα που πόνεσε περισσότερο γιατί μόνο τέσσερις άνθρωποι, στον κόσμο είχαν και έχουν καταφέρει να «σιγήσουν» το θρυλικό «Μάριο Φίλιο» στην συνοικία Μαρακανά: ο Ουρουγουανός, Άλτσιντες Γκίτζα με το καθοριστικό του γκολ στον τελικό του Μουντιάλ ’50, ο Φρανκ Σινάτρα σε συναυλία του το ’80, ο Πολωνός Πάπας Ιωάννης Πάυλος ο 2ος το ’97 και τώρα ο Μέσι. Που μαζί με τους Ρονάλντο, Τζόκοβιτς και Κάζου Μιούρα αρνούνται να νικήσουν τον χρόνο…       

Κάζου Μιούρα Ρονάλντο Τζόκοβιτς Μέσι