Μεγαλύτερο κέρδος και από τη νίκη για Παναθηναϊκό - Από... μηχανής θεός ο Καρβαλιάλ, ακατάλληλος ο Φορτούνης

Μια θεωρητικά δύσκολη βραδιά για τον Παναθηναϊκό, εξελίχθηκε σε μια όχι απλά θριαμβευτική γι' αυτόν, αλλά σαν μια βραδιά που αν την διαχειριστεί σωστά μπορεί να γίνει και η αφετηρία για μια δυναμική επιστροφή στην διεκδίκηση του τίτλου που τόσο πολύ περιμένει εδώ και πολλά χρόνια.

Και σ' αυτό συνετέλεσε και η δική του εμφάνιση και θέληση για τη νίκη και η αποτελεσματικότητα στις φάσεις για γκολ που δημιούργησε και η διαχείριση του παιχνιδιου από τον αντίπαλο προπονητή.

Τα πράγματα στην Λεωφόρο ήταν απλά.
Ο Παναθηναϊκός με την γνωστή του εδώ και τρία χρόνια συνταγή, δηλαδή με μπόλικο τρέξιμο, ασφυκτικό μαρκάρισμα και καλή οργάνωση στο παιχνίδι του, μπόρεσε να επιβάλλει τον ρυθμό του, απέκτησε νωρίς-νωρίς στο παιχνίδι την ψυχολογία του κυρίαρχου και παρ' ότι δεν ήταν εντυπωσιακά καλύτερος του Ολυμπιακού ή δεν είχε τις ιδιαίτερα περισσότερες φάσεις απ' αυτόν στην διάρκεια του αγώνα, έδινε την εντύπωση μέσα στο γήπεδο ότι αυτή την την νίκη δεν μπορεί να μην την πάρει.

Την ίδια στιγμή ο αντίπαλός του, ακόμα και όταν έκανε ευκαιρίες ή είχε την πρωτοβουλία σε κάποια σημεία του αγώνα, έδινε την εντύπωση όχι απλά ότι αυτή την νίκη δεν μπορεί να την πάρει, αλλά και ότι αυτή την ήττα δεν μπορεί να την αποφύγει.
Το μόνο διάστημα που ο Ολυμπιακός έδειξε ότι θέλει και μπορεί να διεκδικήσει κάτι από το παιχνίδι, ήταν στο τελευταίο εικοσάλεπτο-δεκαπεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, εκεί που πραγματικά είχε κλείσει τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του και δημιουργούσε συνεχώς επικίνδυνες καταστάσεις στην περιοχή του.

Όμως; εκεί για μια ακόμα φορά ο Καρβαλιάλ λειτούργησε σαν... από μηχανής θεός για τον... Παναθηναϊκό και έσπευσε με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου να απονευρώσει το κέντρο του με τις αλλαγές που έκανε και να αναθέσει την ηγεσία της προσπάθειας για ανατροπή, σε ένα άνευρο και εμφανώς ακατάλληλο γι' αυτή την αποστολή Φορτούνη που με την παρουσία του ουσιαστικά επιβεβαίωσε αυτό που και παραπάνω είπαμε, ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε και κυρίως δεν έδειχνε να πιστεύει ότι μπορούσε να αποφύγει αυτή την ήττα.

Την ίδια στιγμή ο Τερίμ από το ξεκίνημα του αγώνα, έβαλε μια απόλυτα λογική και ορθολογική ενδεκάδα, αφήνοντας στον πάγκο τα δύο νέα αποκτήματα στα στόπερ, βάζοντας το δίδυμο Αράο-Γεβντάϊ στα στόπερ, τον Τσέριν που είναι αυτή την στιγμή ο μακράν καλύτερος χαφ στον Παναθηναϊκό δίπλα και μπροστά από τον Πέρεθ και διατηρώντας το επιθετικό τρίο που έχει χρησιμοποιήσει και στο Περιστέρι.

Το τρίο στο οποίο ο Γερεμέγεφ απέδειξε για μια ακόμα φορά πως δεν είναι απλά ο... τρίτος στην ιεραρχία φορ του Παναθηναϊκού, αλλά ένας πολύ αξιόπιστος επιθετικός με απόλυτη αίσθηση του γκολ και που τελικά μάλλον αδικήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά φέτος, με την συνεχή τοποθέτησή του στην ναφθαλίνη από τον Γιοβάνοβιτς.

Με αυτά τα δεδομένα, η νίκη για τον Παναθηναϊκό ήρθε όχι απλά απόλυτα δίκαια, αλλα και με επιβλητικό τρόπο παρ' ότι και το σκορ και η εικόνα του παιχνιδιου δεν βγάζει κάτι τέτοιο με την πρώτη ματιά.

Ταυτόχρονα πέταξε από πάνω του αυτό το ιδιόμορφο άγχος των "ντέρμπι" που δεν μπορεί να κερδίσει και με βάση και το πρόγραμμα που ακολουθεί μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, μπορεί με σιγουριά να ελπίζει πως στα πλέΙ-οφ αν δεν μπει πρωτοπόρος θα είναι σίγουρα σε "απόσταση βολής" απ’ όποιον αντίπαλό του κι αν τερματίσει πρώτος τελικά.

Για να το κρατήσει αυτό όμως σαν λάφυρο από την χθεσινή του νίκη επί του αιώνιου αντιπάλου, θα πρέπει να μείνει σταθερός στις επιλογές και τον τρόπο παιχνιδιού που τον οδήγησαν στην συγκεκριμένη νίκη και ο Τερίμ φαίνεται ότι τουλάχιστον μετά από κάποιο χρονικό διάστημα στην ομάδα, αρχίζει και προσαρμόζεται στα δεδομένα, τις ιδιομορφίες και τις δυνατότητές της.
Κι αυτό αν "διατηρηθεί" σαν φιλοσοφία, πρακτική και επιλογές, θα είναι ακόμα μεγαλύτερο κέρδος και από την έτσι κι αλλιώς σπουδαία επικράτηση σε ένα ντέρμπι επί του αιωνίου του αντιπάλου.