Υπερεκτιμημένοι και στα… πούπουλα οι παίκτες του ΠΑΟ, επίδειξη παλαβομάρας ο Τερίμ

Το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό του σήμερα και των προηγουμενων δέκα και κάτι χρόνων, είναι ένα και διαχρονικό και το χειρότερο δεν φαίνεται να αλλάζει.

Το ότι πάντα και για τα παντα σε κάθε στραβή -και είναι και πολλές και συνεχόμενες όλα αυτά τα χρόνια- υπάρχει μια δικαιολογία, ή πιο σωστά μια αιτία και μια αφορμή που πάντα την χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία και όχι σαν δίδαγμα για την επόμενη φορά.

Αυτή την φορά, με τον ΠΑΟΚ δηλαδή και την νέα ήττα στην Λεωφόρο, είναι ο... Τερίμ η αιτία για τα... δεινά.
Ο Τερίμ και οι παλαβομάρες που τις βαφτίσαμε από χθες "ρίσκα του Τερίμ" για να γίνει πιο ευκολοχωνευτο το χάπι για τα... χάπατα που ευδοκιμούν σαν είδος πια στον Παναθηναϊκό.
Αυτό λοιπόν έφταιξε.
Ο Τερίμ δεν κατέβασε καλή ενδεκάδα, χρησιμοποίησε ένα σύστημα που δεν είχε ξαναπαίξει η ομάδα και από κει και πέρα όλα ήρθαν... φυσιολογικά.
Ναι.
Θεωρούν όλοι φυσιολογικό το να περνάει... βόλτα -ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ- ο ΠΑΟΚ από την Λεωφόρο, από την στιγμή που το... σύστημα δεν ήταν καλό.
Για την ακρίβεια όμως και για να λέμε και του έρμου του Τερίμ τα.... δίκια, το σύστημα δεν ήταν καλό για... ένα ημίχρονο.
Γιατί μετά στο δεύτερο ημίχρονο, το σύστημα ξανάγινε... καλό, αλλά καλό δεν είδαμε από τον Παναθηναϊκό.

Όλα τα... καλά είχαμε και το... μοιρογνωμόνιο Πέρεθ σαν εξάρι και τον... βράχο Αράο στα στόπερ και τους έξοχους Παλάσιος και Μπερνάρ στα εξτρέμ και την... καλύτερη μεταγραφή όλων των εποχών τον... Μπακασέτα στα χαφ και τον... κίλερ Ιωαννίδη στην κορυφή και την... αποκάλυψη Κότσιρα σε πολλαπλό ρόλο δεξιού μπακ, δεξιού εξτρέμ και... ενίοτε αμυντικού χαφ και όλα τα καλά του κόσμου.
Και λοιπόν;
Τι άλλαξε;
Τι διαφορετικό είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο, εκτός από δυο τρεις ευκαιρίες που τέτοιες έκανε και στο πρώτο ημίχρονο με το... κακό σύστημα ο Παναθηναϊκός και την ίδια στιγμή τον ΠΑΟΚ να κόβει βόλτες μέσα στην Λεωφόρο, να βάζει γκολ όποτε ήθελε και να κάνει βλακωδώς και επιπόλαια κολπάκια και πασούλες στα τελευταία έξι λεπτά για να δεχτεί κι ένα γκολ και να βάλει λίγη αγωνία για... ενάμιση λεπτό περίπου;

Και για να το πιάσουμε και... ολόκληρο το πράγμα, τι διαφορετικό είδαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο με όλα τα... αστέρια και το... καλό σύστημα στα τελευταία παιχνίδια;
Για να σοβαρευτούμε λίγο λοιπόν.

Προφανώς και ο Τερίμ για μια ακόμα φορά έκανε επίδειξη παλαβομάρας και ό,τι άλλο θέλετε με την ενδεκάδα και το σύστημα που ξεκίνησε το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.
Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά, το ίδιο κάνει σχεδόν από την μέρα που ήρθε, απλά αποφασίσαμε ότι έτσι κάνουν οι... αυτοκράτορες της σύγχρονης προπονητικής και από κει και πέρα... κουβέντα, τουμπεκί και σε όποιον αρέσει.

Σε όποιον δεν αρέσει, απλά... δεν είναι γνήσιος Παναθηναϊκός και κάνει... πόλεμο στην ομάδα.
Όμως η παλαβομάρα της βραδιάς δηλαδή αυτή του τελευταίου αγώνα με τον ΠΑΟΚ, δεν ήταν η αιτία της ήττας.
Πολύ απλά γιατί παρόμοια αποτελέσματα έχουν έρθει και πολλες φορές μάλιστα ακόμα και χωρίς... παλαβομάρες στις αρχικές επιλογές και το σύστημα.

Οι αλήθειες λοιπόν είναι άλλες.
Και μερικές από' αυτές είναι οι παρακάτω.
Με πρώτη και καλυτερη αυτό το... παραμύθι του κάστρου της Λεωφόρου.
Όσοι ακόμα επιμένουν αν το λένε αυτό, το κάνουν μόνο και μόνο για να χαϊδεύουν τα αυτιά των οργανωμένων και της Θ.13
Γιατί κάστρο η Λεωφόρος από πουθενά δεν προκύπτει τα τελευταία χρόνια.
Αντίθετα ταφόπλακα είναι για τον Παναθηναϊκό.
Όλους τους στόχους του εκεί τους έχει χάσει.
Εκεί έχασε και το πρωτάθλημα πέρυσι με τέσσερις ισοπαλίες στη Λεωφόρο στα πλέι-οφ, εκεί έχασε και την Ευρώπη φέτος από την Μακάμπι, εκεί δεν έχει κερδίσει φέτος ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΝΤΕΡΜΠΙ εκτός από ένα... κεκλεισμένων των Θυρών με τον Ολυμπιακό του Καρβαλιάλ.
Τι κάστρο και κουραφέξαλα είναι αυτό λοιπόν;
Ένα απαρχαιωμένο και εντελώς ακατάλληλο γήπεδο για τον Παναθηναϊκό είναι, που κανένα δεν φοβίζει πια σαν έδρα από τους μεγάλους αντιπαλους και επιτρέπει σε όλους τους μεσαίους και μικρούς να κλείνονται να κάνουν το παιχνίδι τους και να παίρνουν αποτελέσματα από τον Παναθηναϊκό.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όταν το καταλάβουν κάποτε στον Παναθηναϊκό, θα είναι πια πολύ αργά.

Από κει και πέρα.
Η Λεωφόρος δεν τρομάζει κανένα σοβαρό αντίπαλο του Παναθηναϊκού, πολύ απλά γιατί δεν τον τρομάζει η... ομάδα του Παναθηναϊκού.
Υπερεκτιμημένοι και στα... πούπουλα από πλευράς κριτικής παίκτες που μόνο όταν σφίγγουν τα πράγματα τους βγάζουν στην σέντρα για να δικαιολογηθούν όσοι πουλάνε φούμαρα στον κόσμο για μεταγραφάρες και παικταράδες, που με ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ και ΕΚΑΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ όποτε χρειάστηκε να πάρουν ένα κρίσιμο παιχνίδι-στόχο, σχεδόν ποτέ δεν τα κατάφεραν.

Μια συμμορία δίπλα τους και... από πάνω τους και πάνω και από τους εκάστοτε προπονητές, που ταϊζει φούμαρα τον κόσμο, που βαφτίζει το κρέας ψάρι και που όποτε το χορτάρι φωνάζει ότι λένε μπούρδες, βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες και στο τέλος βγάζουν και στη σέντρα σαν άχρηστους, αδιάφορους που δεν ξέρουν που βρίσκονται και διώχνουν χωρίς δεύτερη σκέψη αυτούς που αποθέωναν πριν μια και δυο μέρες.
Κάπως έτσι γράφεται τα τελευταία χρόνια η ιστορία στον Παναθηναϊκό και κάπως έτσι πάνε να την γράψουν και φέτος οι ίδιοι... σεναριογράφοι της συμφοράς.

Από κει και πέρα, γυρίζει η κατάσταση, σωζεται ακόμα η παρτίδα;
Και γυρίζει και σώζεται, πολύ απλά γιατί οι άλλοι ανταγωνιστές δεν είναι και τίποτα φοβερό τρομερό και αχτύπητο, οπότε υπό συνθήκες και αν βοηθήσουν και οι συγκυρίες, ακόμα κι έτσι ο Παναθηναϊκός μπορεί να ξαναμπει στο παιχνίδι.

Η ουσία όμως δεν θα αλλάξει.
Για να αλλάξει, πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα.

Και πάνω απ όλα κάποια στιγμή αυτό το έρμο το ποδόσφαιρο, η λογική του και η αντικειμενική προσέγγισή του σαν αντικείμενο από τον οργανισμό Παναθηναϊκός, να επικρατήσουν όλων αυτών των ακατάλληλων και ανόητων που χειρίζονται τις τύχες του.