Άθλιος τελικός, απίστευτη η Φραπάρ - Η κούπα δεν αλλάζει τίποτα για τον ΠΑΟ

Γλίτωσε κυριολεκτικα παρά ένα δευτερόλεπτο την ολική καταστροφή της φετινής σεζόν ο Παναθηναϊκός και με το χρυσό γκολ του Βαγιανίδη πήρε το κύπελλο και ξόρκισε το φάντασμα ενός νέου αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που ως εκείνη την στιγμή κρεμόταν απειλητικά πάνω από το κεφάλι του.
Απ' αυτή την άποψη, το φινάλε μιας εντελώς αποτυχημένης σεζόν ήταν τελικά σχετικά γλυκό και ακρόντως ανακουφιστικό για τον Παναθηναϊκό.

Αλλά για αυτή την... γλυκάδα ας μην βιαστεί να ευχαριστήσει τον... εαυτό του.

Ας ψάξει κάποιον.. άγιο, κάποια άγνωστη... Θεά, όποιον τέλοςπάντων έπεισε την θεά τύχη να σταθεί οριακά στο πλευρό του και να του χαρίσει το τρόπαιο και τη έξοδό του στην Ευρώπη.

Γιατί από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη και από πλευράς απόδοσης του συνόλου σχεδόν των παικτων του Παναθηναϊκού, ο μόνος που θα... θέλει να θυμάται αυτό το παιχνίδι, είναι ο νεαρός Βαγιαννίδης που την στιγμή του γκολ-τίτλου που πετυχε στο φινάλε του τελευταίου λεπτού των καθυστερήσεων, θα είναι για πάντα ένα προσωπικό τρόπαιο στην καριέρα του και προφανώς κάτι που θα του μείνει για παντα αξέχαστο.

Κατά τα άλλα, ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσε να δείξει και πολύ περισσότερο να πείσει ο Παναθηναϊκός, ότι μπήκε στο παιχνίδι για να το κερδίσει με την ανωτερότητά του, καθώς και με το... πάθος για την νίκη και την σωτηρία μια ολόκληρης χρονιάς, αλλά και της... επόμενης.

Ίσως η μοναδική στιγμή που οι παίκτες του Παναθηναϊκού να έδειξαν πάθος στο παιχνίδι του, να ήταν και η τελευταία του αγώνα, δηλαδή στους... πανηγυρισμούς για το γκολ του Βαγιαννίδη.

Τέλος πάντων τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Άλλωστε όλος ο τελικός ήταν περίπου έτσι και για την ακρίβεια άθλιος από κάθε άποψη.

Αστεία διοργάνωση, τραγικές εικόνες ενός άδειου γηπέδου, και κερασάκι στην τούρτα μια απίστευτη κυρία από την Γαλλία που κατάφερε από το δεκάλεπτο σχεδόν να κάνει... αδύνατη την ομαλή διεύθυνση του παιχνιδιου.

Καθως η αλόγιστη χρήση της σφυρίχτρας της συνοδευόμενη μάλιστα από μια απίστευτη ευκολία της χρήσης της κίτρινης κάρτας, δείχνει ξεκάθαρα ότι θα ήταν αδύνατον αυτό το παιχνίδι να τελειώσει χωρίς δυο τουλάχιστον αποβολές αλλά και μια σειρά φάσεις πανομοιότυπες, που... αναγκαστικά από ένα σημείο και μετά τις σφύριζε πότε έτσι και πότε αλλιώς καθώς καταλάβαινε και η ίδια πως έτσι όπως τα είχε καταφέρει ζήτημα να έμεναν τρεις τέσσερις από κάθε ομάδα στο γήπεδο χωρίς κόκκινη κάρτα.

Η ουσία βέβαιο είναι, πως πολύ σύντομα αν όχι και από... αύριο κιόλας, κανείς δεν θα θυμάται αυτόν τον αστείο τελικό που διοργάνωσε η ΕΠΟ, θα μείνει μόνο το αποτέλεσμα και από κει και πέρα... τέλος.

Η κάθε ομάδα θα αρχίσει να σκέφτεται την νέα  σεζόν και ο Παναθηναϊκός φυσικά θα κάνει το ίδιο και αλίμονο αν σ' αυτές τις σκέψεις του παίξει τον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ρόλο η κατάκτηση του κυπέλλου, καθώς ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΟΛΎΤΩΣ χρήσιμο ποδοσφαιρικά εν όψει της νέας σεζόν δεν έχει λόγο να κρατήσει απ' αυτό το παιχνίδι ο Παναθηναϊκό.