Euro: Το πάρτι των Ισπανών και το "Πικνίκ" του Ουνάι Σιμόν

 Η μοναχική εικόνα του Ουνάι Σιμόν αποτυπώνει πλήρως το Ισπανία- Ιταλία του Γκελζενκίρχεν. Την αντίστοιχα ανύπαρκτη, έως ανησυχητικά αποκαρδιωτική της πρωταθλήτριας Ευρώπης που, όλο φρου- φρου και αρώματα έδωσε για μία ακόμη φορά μεγαλύτερη σημασία στο φαίνεσθε και στα καλοσχεδιασμένα κουστούμια του Αρμάνι, παρά στον πραγματικό σκοπό για το οποίο ήρθε, στη Γερμανία για να υπερασπιστεί τον τίτλο της.

 Απέναντι στους μαέστρους του «Tiqui- Taca», η Squadra Azzurra όχι απλά εξαφανίστηκε, αλλά έγινε μία χαψιά στην όρεξη, τη φρεσκάδα, τη νοοτροπία και το θεαματικό ποδόσφαιρο των πιτσιρικάδων του Ντε Λα Φουέντε ξεγυμνώνοντας τη ρεαλιστική δυναμική των «γερουσιαστών» του Σπαλλέττι, αργών, κουρασμένων, με παιδαριώδη λάθη και κυρίως, έτη φωτός μακριά από την πειστική πρεμιέρα με την Αλβανία.

 Οι μόνιμοι εφιάλτες, για την εστία του Ντονναρούμμα (του κορυφαίου Ιταλού, αλλά και mvp του αγώνα, με τουλάχιστον τέσσερις, σωτήριες αποκρούσεις), ξεκινούσαν, κυρίως από τα πόδια των Νίκο Ουϊλιαμς, Ρόντρι, Πέδρι, Ρουϊθ, Φεράν Τόρες, υπό την οργανωτική μαεστρία του πανταχού παρόντος Κουκουρέγια, που κάποια στιγμή σου έδινε την εντύπωση πως οι Furias Rojas έπαιζαν με έναν, δύο, μπορεί και τρεις σωσίες του. Που να βρισκόταν, δηλαδή σε μέρα και ο 16χρονος Λαμίν Γιαμάλ: η Ιταλία, δεν θα γλίτωνε, με τίποτα τον διασυρμό.

 «Ύστερα από τέτοια, τραγική εμφάνιση, το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι συγχαρητήρια στην Ισπανία, υποκλίθηκε ο Σπαλλέττι. Μας κατάπιε σε ταχύτητα και στυλ παιχνιδιού και μας έδωσε ένα γερό μάθημα για τη συνέχεια».

 Παρεμπιπτόντως μία συνέχεια (…πως τα καταφέρνει, πάντα έτσι η Ιταλία;), πολύ δύσκολη έως και επικίνδυνη, γιατί με ήττα από την Κροατία, γυρίζει σπίτι της, ενώ με νίκη και με ισοπαλία θα περάσει ως δεύτερη. Ακόμη και έτσι να γίνει, το πρόβλημα των τελευταίων χρόνων της Squadra Azzurra είναι ότι δεν κατάφερε ν’ αντικαταστήσει ή να γεννήσει νέους Μπάτζο, Ντελ Πιέρο, Τόττι, Πίρλο, Νέστα, Κανναβάρο ή Μαλντίνι.

 Η πλάκα είναι ότι το ταλέντο υπάρχει. Οι αντίστοιχοι Ιταλοί… Λαμάλ ή Νίκο Ουϊλιαμς θα μπορούσαν να είναι οι διάφοροι Κολπάνι, Παφούντι, Εσπόζιτο, Φαμπιάν, αλλά ο Σπαλλέττι και ο κάθε ομοσπονδιακός τεχνικός θα προτιμήσουν να εμπιστευτούν την πείρα των «γερουσιαστών» Ζορζίνιο, Κιέζα, Ντι Λορέντσο από το να δώσουν μία ευκαιρία στο αποκαλούμενο νέο αίμα. Ο Ντε Λα Φουέντε έδειξε τον δρόμο. Στα χέρια του Σπαλλέττι είναι ν’ ανακατέψει την τράπουλα, για να μην δει τη συνέχεια του Euro, με Πικνίκ, από το σπίτι του.