Το ιερό δικαίωμα της Κελίφ - Και τα ιερά δικαιώματα του Αθλητισμού

Η περίπτωση της Ιμάνε Κελίφ, από τη μία ήταν μία γροθιά στις συνειδήσεις μας, από την άλλη, πολλές μπουνιές μαζί στους κανονισμούς του αθλητισμού, τόσο εσκεμμένα διαφορετικούς μεταξύ τους. Σύμφωνοι, και δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι, από τη στιγμή που η ΔΟΕ έκρινε ότι ο δείκτης τεστοστερόνης της ήταν εντός της νομιμότητας, η Αλγερινή «υπερανδρόγονη» είχε κάθε, ιερό δικαίωμα ν’ ανέβει στο ολυμπιακό ρινγκ. Το δικαίωμά της όμως, τελειώνει εκεί όπου ξεκινούν εκείνα άλλων αθλητών που θα έπρεπε, αλλά δεν συμβαίνει ν’ αντιμετωπίζονται ως ίσους.

Η Ιταλίδα πυγμάχος, που μετά βίας ανέπνεε και που πέταξε λευκή πετσέτα ύστερα από μόλις 46 δευτερόλεπτα αγώνα, κλαίγοντας από τον πόνο για την πλέον δυνατή γροθιά που δέχτηκε ποτέ στη ζωή της, θα πρέπει να αισθάνθηκε όπως είχαν αισθανθεί κάποτε και οι αντίπαλες της Νοτιοαφρικανής σπρίντερ, Κάστερ Σεμένια, της πρώτης που είχε ξεσηκώσει το πολύ λεπτό θέμα των «intersex» αθλητών.

Απόλυτα λογικό, και αναμενόμενο ο αγώνας Κελίφ- Καρίνι να πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, όσοι όμως πολιτικοί, ιατροί, ψυχολόγοι και γενικώς άνθρωποι του αθλητισμού ανέβηκαν στο ρινγκ προσπαθώντας να εξηγήσουν τι συνέβη και, κυρίως γιατί συνέβη παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να ορίσουμε με ακρίβεια σε ποια πλευρά βρίσκεται το δίκαιο και σε ποια το άδικο, γιατί οι κανονισμοί δεν βοηθάνε καθόλου.

Από τη μία, λοιπόν η ΔΟΕ θεωρεί την Κελίφ 100% γυναίκα και, δικαίως της επέτρεψε ν’ αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την άλλη όμως, η παγκόσμια Ομοσπονδία του μποξ της αρνήθηκε, πέρυσι στο Νέο Δελχί να συμμετάσχει στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος Γυναικών, λόγω αμφιβολιών γιατί η αλήθεια είναι ότι μοιάζει με άνδρα. Κινείται και μιλάει σαν άνδρας. Εκείνη όμως γεννήθηκε και κυρίως αισθάνεται απόλυτα γυναίκα. Όπως ακριβώς και η Σεμένια.

Για τους επιστήμονες η περίπτωσή της δεν έχει καμία σχέση με τον όρο transgender, ούτε έχει ανδρικά χρωμοσώματα. Αλλά ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων με DSD (Disorder of Sex Development), μία γενετική ανωμαλία της σεξουαλικής ανάπτυξης που παράγει, με φυσικό τρόπο έναν δείκτη τεστοστερόνης πολύ υψηλότερο από εκείνο των υπόλοιπων γυναικών και σχεδόν όμοιο με τους άνδρες.

Δεν είναι ασυνήθιστο. Και κυρίως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αθλητισμός αδυνατεί να εξηγήσει ένα τέτοιο φαινόμενο. Τρανό παράδειγμα υπήρξε η τότε Τσεχοσλοβάκα σπρίντερ, Γιαμίλα Κρατοσβίλοβα που το μακρινό 1983 είχε τρέξει τα 800μ. σε 1’.53’’.28 καταρρίπτοντας ένα παγκόσμιο ρεκόρ που, ακόμη και σήμερα, 41 χρόνια μετά, αντέχει στον χρόνο. Σε σχέση όμως με τότε, η Επιστήμη έχει προχωρήσει με αλματώδεις ρυθμούς και επειδή καθημερινά γεννιούνται μία Κρατοσβίλοβα, μία Κάστερ ή μία Κελίφ καλό θα ήταν να προτείνει στη ΔΟΕ ένα δίκαιο πλαίσιο επιτρεπτών ή μη επιτρεπτών ορίων έτσι ώστε, οι κανονισμοί να ισχύουν το ίδιο, για όλους και όχι μόνο για μερικούς αδικώντας, αναπόφευκτα τους όποιους υπόλοιπους.