Η κατακόρυφη πτώση ενός, αιώνιου και ανεκπλήρωτου ταλέντου

Δεν θα κρίνουμε εμείς εάν ο κύριος Απόστολος είναι ένα καλός, κακός, άριστος ή κάκιστος προπονητής, γιατί η δουλειά μας περιορίζεται στην απλή καταγραφή των γεγονότων. Όταν όμως γινόμαστε μάρτυρες ενός 25χρονου που καθυβρίζει, στο Μόντριαλ, δημόσια με χυδαίο τρόπο τον προπονητή, αλλά και πατέρα του τότε, αντανακλαστικά έως αναπόφευκτα, ως θιγμένοι και προσβεβλημένοι πατεράδες αισθανόμαστε την ανάγκη να κατακρίνουμε κάθε είδους τέτοιων ξεσπασμάτων για τα οποία ο Στέφανος, ύστερα από ψυχραιμότερη σκέψη, όχι μόνο έχει ήδη μετανιώσει, αλλά -πάλι καλά- είχε την ευθιξία να ζητήσει συγγνώμη στον άμεσα ενδιαφερόμενο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα βάζει με τον πατέρα του ή παλαιότερα τη μητέρα του ύστερα από έναν χαμένο πόντο, γκέιμ ή σετ. Ούτε είναι η πρώτη που διακόπτει τη συνεργασία μαζί του, που τους καθυβρίζει ή τους διώχνει από το γήπεδο. Ήταν όμως η πρώτη που αμφισβήτησε, πάλι δημόσια τις προπονητικές του ικανότητες ή ακόμη και την ευφυΐα του: εν ολίγοις, «Double Fault», όπως θα λεγόταν και στην τεννιστική ορολογία.

Ούτε κι αυτό είμαστε σε θέση να κρίνουμε. Απλά καταγράφουμε ότι, από τον κύριο Απόστολο δεν ακούσαμε ποτέ, ούτε το γιατί δεν ανοίγει και στην Αθήνα το διάσημο πολυκατάστημα «Harrods», ούτε γιατί η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα υποσιτισμού των αστέγων βρίσκοντας λύσεις μέσω των καρποφόρων δέντρων. Δύσκολες απαντήσεις, αλλά και εύκολες διαπιστώσεις, πόσο μάλλον για κάποιον που διαμένει μόνιμα στο παραδεισένιο Μοντεκάρλο.

Είναι κρίμα, ν’ ασχολούμαστε με τον Τσιτσιπά junior για τις άστοχες και πομπώδεις αμπελοφιλοσοφίες του. Η’ για τα φθηνά ξεσπάσματα σε βάρος των γονέων του. Αντί να γράφουμε για το ταλέντο και τις επιτυχίες του.

Για το γεγονός πως είναι ο μοναδικός Έλληνας τενίστας που κατάφερε να παίξει σε δύο τελικούς Grand Slam, στο Παρίσι και τη Μελβούρνη, άσχετα εάν ηττήθηκε και τις δύο φορές από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

Για τα σπουδαία τουρνουά που κατέκτησε, με αποκορύφωμα τα τρία Μοντεκάρλο Atp 1000. Για το γεγονός ότι, τον Αύγουστο του ’21 ήταν Νο 3 του κόσμου με μεγάλες προοπτική και πιθανότητα ν’ αναρριχηθεί ακόμη ψηλότερα. Ενώ σήμερα, τρία χρόνια μετά έπεσε κατακόρυφα και ανεξήγητα στο Νο 11, μένοντας για πρώτη φορά σε πέντε χρόνια, εκτός Top 10. Μπορεί να είναι και θέμα προπονητή, ποιος ξέρει.  Άλλο όμως ο ρόλος του μπαμπά Απόστολου. Και ο σεβασμός που οφείλουμε σε κάθε πατέρα και μάνα.