Μετά το ματς του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό που αποτέλεσε και την πρώτη φετινή απώλεια βαθμών για τους Πειραιώτες γιγαντώθηκε μια μουρμούρα που υπήρχε στα πρώτα τρία ματς της ομάδας του Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ (και πλέον αυτή έχει... ξεφύγει από τον έλεγχο). 

Και υπήρχε επειδή, όντως, ο Ολυμπιακός έδειχνε (και είναι) κάπως μπουκωμένος δημιουργικά. Μοιάζει να έχει έλλειψη ιδεών. Ωστόσο κόντρα στους Αγρινιώτες η μουρμούρα γιγαντώθηκε αφού αφενός χάθηκαν οι πρώτοι βαθμοί στη φετινή Super Leage (0-0) και παράλληλα οι κάτοχοι του Conference League κατέφυγαν στη λύση των γεμισμάτων προσπαθώντας να διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνuα των φιλοξενουμένων.
Κάπου εκεί άρχισε να... πλημμυρίζει κάθε γωνιά των ηλεκτρονικών κοινωνικών δικτύων (των social media ντε) για το πόσο λείπουν ο Φορτούνης και ο Ποντένσε. 

Γιατί, όπως λέγονταν (και λέγεται ακόμα βεβαίως βεβαίως) αυτοί οι δύο πηγαίνουν τη μπάλα μπροστά, παίζουν κάθετα και, προφανώς, αν είχαν παραμείνει στην ομάδα δεν θα βλέπαμε τόσο μπουκωμένο τον Ολυμπιακό και με τέτοια συχνότητα γεμισμάτων.
Παρακολουθώ ποδόσφαιρο (κυρίως τον Ολυμπιακό αλλά και ό,τι... κινείται) απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Αν κάτι, πια, με εξουθενώνει πνευματικά είναι τα εύκολα συμπεράσματα. Οι κλισεδούρες που αναπαράγονται με τρομακτική ευκολία. Κι επειδή αναπαράγονται με τρομακτική ευκολία, «το λένε... όλοι» όπως μου λένε συχνά φίλοι με τους οποίους συζητώ διά ζώσης αλλά (κυρίως) μέσω social media. Επειδή «το λένε όλοι» άρα πρέπει να υποθέσουμε ότι έτσι πρέπει και να είναι. Σόρι αλλά ΔΕΝ είναι έτσι.
Ότι λένε πολλοί κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχουν και δίκιο. Συχνά λέγονται και αναπαράγονται αδιανόητες μπαρούφες για οτιδήποτε. Π.χ. μετά τις πρόσφατες νέες φωτιές στην Αττική αναπαρήχθη μέσω share (ηλεκτρονικών μοιρασμάτων / αναπαραγωγής) ένα fake news για... νταλίκες που ανέβαιναν την Πεντέλης φορτωμένες με ανεμογογγήτριες. Για τόση μαζική... εξυπνάδα μιλάμε. Κάποιος έκανε χαβαλέ και... τσίμπησαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι με ευκολία που παραπέμπει σε άνθρωπο με εγκέφαλο προσχολικής ηλικίας. Σόρι, έτσι είναι.
Το παράκανα με τον πρόλογο για να μπω στο θέμα. Ξέρετε ποιος παίκτης ήταν πρώτος και με μεγάλη διαφορά σε γεμίσματα πέρυσι στον Ολυμπιακό; Ναι, αυτός ο οποίος υποτίθεται αν παρέμενε στην ομάδα ΔΕΝ θα έπαιζε έτσι όπως με τον Παναιτωλικό ο Ολυμπιακός και θα ομόρφυνε το παιχνίδι. 

Ο Κώστας Φορτούνης ήταν. Σύμφωνα με την ΕΠΙΣΗΜΗ στατιστική υπηρεσία της Super League είχε 224 γεμίσματα σε 28 ματς αλλά μόλις 2005 λεπτά. Ξέρετε ποιος ήταν 2ος στη σχετική κατηγορία; Ο Ρόντινεϊ με 129 γεμίσματα σε αρκετά περισσότερο χρόνο από τον Έλληνα, 2671 λεπτά. Ξέρετε και ποιός είναι 3ος στη σχετική λίστα; Ναι, ο άλλος ο οποίος αν είχε παραμείνει δεν θα έπαιζε έτσι όπως με τον Παναιτωλικό ο Ολυμπιακός, ο Ποντένσε. Ο Ντάνιελ είχε 128 γεμίσματα σε 2046 λεπτά πρωταθλήματος.

Όχι, δεν τα επισημαίνω αυτά τα στατιστικά που δεν μπήκε στον κόπο να τα ψάξει / παρατηρήσει / αναφέρει κάποιος για να αποδομήσω τον Φορτούνη και τον Ποντένσε. Ούτε θέλω ούτε μπορώ, έχουν κάνει σπουδαία πράγματα στις ποδοσφαιρικές τους καριέρες. 

Προσωπικά εξάλλου τον Πορτογάλο θα τον ήθελα σίγουρα να είναι παρών και φέτος στον Ολυμπιακό, αριστερά ο Γουΐλιαν (όταν βρει τη φυσική του κατάσταση) μαζί με τον Βέλντε (που κάποια στιγμή λογικά θα ενσωματωθεί πλήρως στο σύνολο και θα λειτουργήσει καλύτερα όταν και το σύνολο λειτουργήσει καλύτερα) θα καλύψουν και με το παραπάνω τον Φορτούνη.

Τα αναφέρω αφενός για να καταρρίψω τις κλισεδούρες και αφετέρου για να πω ότι τα γεμίσματα ΔΕΝ είναι απαραίτητα κάτι κακό. Συχνά είναι η έσχατη λύση όταν ο αντίπαλός σου έχει 11 παίκτες μαζεμένους / ταμπουρωμένους μέσα και ελάχιστα έξω από τη μεγάλη περιοχή του. Ε, τι θα κάνεις; Αναγκαστικά θα κάνεις και γεμίσματα. Το κάνουν όλες οι ομάδες του κόσμου. Και οι κορυφαίες με τα σπουδαία ρόστερ και τους σπουδαίους τεχνικούς.

Το λέω αυτό επειδή είδα το β' ημίχρονο του κυριακάτικου Μαν.Σίτι-Άρσεναλ. Η φιλοξενούμενη προηγούνταν 2-1 από το α' ημίχρονο και έπαιξε με παίκτη λιγότερο όλο το β' ημίχρονο. Τι έκανε; Μα φυσικά έγινε... Παναιτωλικός. Έπαιξε «αισχρό» ταμπούρι, δεν έκανε ούτε μία τελική στο β' ημίχρονο ενώ η Σίτι έκανε 27 ή 28 (να με συμπαθάτε δεν θυμάμαι αν το 27 βγήκε ως στατιστικό από την Πρέμιερ λίγο πριν από την ισοφάριση των γηπεδούχων στο 90+8', άρα το γκολ ήταν η 28η τελική). 

Μη νομίζετε ωστόσο ότι η Σίτι, του Γκουαρντιόλα, αυτή η σπουδαία και άκρως ποιοτική ομάδα, έπαιξε κάποιο σπουδαίο ποδόσφαιρο. Με τον αντίπαλο να έχει ταμπουρωθεί κατέφυγε, εύλογα, στη λύση των γεμισμάτων. Γιόμα στη γιόμα. Δεν γινόταν αλλιώς. Ήταν ελάχιστα τα κενά, έπρεπε να περνάει η μπάλα (και ο επιτιθέμενος παίκτης μαζί) από την τρύπα της βελόνας. Θεωρητικά να τα συζητάμε σε ηλεκτρονικά και πραγματικά καφενεία έχει την πλάκα του και όλα φαίνονται εύκολα, πρακτικά όμως ας ρωτήσουμε και κάποιον προπονητή για το πόσο εύκολο είναι να διασπάσει ένα «αισχρό» ταμπούρι.

***Από τα 224 γεμίσματα του Φορτούνη τα 90 ήταν εύστοχα ενώ από τα 128 του Ποντένσε εύστοχα ήταν τα 60. Ουσιαστικά δηλαδή ο Ντάνιελ ήταν πολύ καλύτερος (πιο εύστοχος) από τον Κώστα. Ο Ρόντινεϊ είχε πέρυσι 38 εύστοχα γεμίσματα, με διαφορά ο χειρότερος από τους τρεις.