Στο ίδιο γήπεδο πριν από μερικούς μήνες ο ΠΑΟΚ είχε παραχωρήσει μια ισοπαλία αναγκάζοντας τον να κάνει στη συνέχεια τέσσερις σπουδαίες και στη σειρά νίκες για να πάρει το Πρωτάθλημα. Σήμερα ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής και πήρε τρεις βαθμούς που του προσφέρουν οξυγόνο. Όχι γιατί διατηρήθηκε στη δεύτερη θέση αλλά επειδή προερχόταν από μια ήττα-σοκ από τον ΟΦΗ και είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι θα ακολουθούσε αν δεν κατάφερνε να πάρει τη νίκη σε αυτό το ματς.

Για δεύτερο  συνεχόμενο ματς στη Λαμία, οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν τιμωρώντας την κακή αμυντική λειτουργία της ομάδας. Και ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ που υπήρξε ο Κοτάρσκι αφού υπήρχαν δυο φάσεις πριν το τέλος του πρώτου μέρους όπου η Λαμία θα μπορούσε να είχε πετύχει και δεύτερο γκολ και θα έβαζε για τα καλά στη γωνία τον Δικέφαλο.

Για να είμαι ειλικρινής περίμενα από τον Λουτσέσκου να προχωρήσει στο ημίχρονο σε τρεις τουλάχιστον αλλαγές. Δεν το έκανε αλλά ευτυχώς αυτές έγιναν πριν από το 60'.

Ο Μουργκ στο πρώτο μέρος ήταν κάκιστος, δεν έκανε καν τα βασικά και ήταν ο αδύναμος κρίκος στο διάστημα που αγωνίστηκε. Ο Λουτσέσκου ρίχνει στο παιχνίδι τον Τισουντάλι, τον Ζίβκοβιτς κα τον Οζντόεφ και ο ΠΑΟΚ μεταμορφώθηλε. Οι δυο από τους τρεις πέτυχαν τα γκολ και ο τρίτος απελευθέρωσε τον Καμαρά ενώ είχε και δοκάρι.

Οι τρεις αυτοί ποδοσφαιριστές αποδείχθηκαν οι σωματοφύλακες της ομάδας και φυσικά σε αυτούς δίπλα μπορούμε να βάλουμε και τον Τάισον. Ο Βραζιλιάνος στο πρώτο μέρος ήταν υποψήφιος για αλλαγή αλλά στο δεύτερο μέρος και μετά τις αλλαγές, απελευθερώθηκε και φάνηκε αυτό  στη φάση που δημιούργησε για να σκοράρει ο Τισουντάλι. Ο Τάισον εκείνη τη στιγμή ένιωσε την ασφάλεια του Ζίβκοβιτς, του Καμαρά που έχοντας δίπλα του τον Οζντόεφ απελευθερώθηκε και όλα αυτά οδήγησαν στον Δικέφαλο να είναι ΟΥΣΙΩΔΗΣ κάτι που στο πρώτο μέρος δεν το είδαμε.

Δεν θέλω να βαφτίσω φορ τον Τισουντάλι. Η αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟΚ για ένα ακόμη ματς δεν πήρε γκολ από φορ του αλλά από τη στιγμή που αυτό για τους ανθρώπους της ομάδας δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα το σεβόμαστε και προχωράμε.

Ο ΠΑΟΚ σε αυτό το ματς εφόσον στοχεύει στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος και φέτος, έπρεπε να κερδίσει αυτό το ματς. Το έκανε. Όχι με εμφατικό τρόπο. Κανείς δεν λέει πως έχει φτάσει στο ταβάνι του, αλλά όσο περιμένουμε κάποια στιγμή να δούμε να το αγγίζει, κάθε νίκη είναι σημαντική. Προσωπικά πιο σημαντικό για μένα ήταν τα πράγματα που πήρε από αυτό το παιχνίδι από τον Οζντόεφ. Για τον Ζίβκοβιτς; Το παλικάρι έδειξε απίστευτη διάθεση στο ματς με το Αιγάλεω που θα μπορούσε να είναι... μπλαζέ. Αυτός οδήγησε τον ΠΑΟΚ στην μεγάλη ανατροπή και επιτέλους μετά από καιρό δοκίμασε σουτ.

Πλέον την Πέμπτη δίνει ένα ματς απέναντι στην Μάντσεστερ όπου κάθε παίκτης θέλει να αγωνιστεί και να μην χάσει. Αν το δει κανείς βαθμολογικά το παιχνίδι είναι ματς όπου το να πάρει η ομάδα αποτέλεσμα είναι μονόδρομος. Αλλά από την άλλη παίζεις απέναντι σε μια τέτοια ομάδα, πας να πουλήσεις ποδοσφαιρική τρέλα και ό,τι βγει. Εκεί που υπάρχει το τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ είναι την άλλη Κυριακή στο ματς με τον Ολυμπιακό. Και μετά ακολουθεί η διακοπή. Αλλά ας μείνουμε στο σήμερα και η ουσία είναι πως ο ΠΑΟΚ επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με τρεις βαθμούς - οξυγόνο.

Θα κλείσω με κάτι τελευταίο. Ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά (δεν ξέρω μετά από πόσα χρόνια  ή αν υπήρχε άλλη τέτοια περίπτωση) δεν είχε ούτε έναν  Ελληνα στην αποστολή. Ούτε έναν. Για μια ομάδα με ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ στις ακαδημίες και κυρίως με την ΔΟΥΛΕΙΑ που αποδεδειγμένα γίνεται  δεν νομίζω πως δεν χωρά ΕΝΑΣ Ελληνας. Και δεν είναι δικαιολογία πως ήταν άρρωστος ο Κωνσταντέλιας.