Το ποδόσφαιρο είναι τόσο πλούσιο σαν άθλημα, που εκτός των άλλων σου δίνει και την δυνατότητα να το δεις από χίλιες δυο μπάντες και να κάνεις χίλιες δύο αναγνώσεις γι' αυτό, ανάλογα με το τι τελικά θέλεις να βγαλεις σαν συμπέρασμα και απο κει και πέρα να αφήσεις το ιδιο και τον χρόνο να αποδείξουν ποια απ' όλες τις αναγνώσεις και τα συμπερασματα ήταν τα σωστά.

Έτσι και με τον Παναθηναϊκό αυτή την στιγμή και μετά το τρίτο παιχνίδι με τον Βιτόρια στον πάγκο και στον απόηχο του πιο πρόσφατου αυτού με την Λαμία, μπορείς να δεις την όλη κατάσταση με δύο αναγνώσεις.

Η πρώτη λέει, πως αν ένας τόσο τραγικός ως προς την απόδοση και τις εμφανίσεις του Παναθηναϊκός, που έχει αλλάξει προπονητή, που σε κάθε παιχνίδι ακόμα και όταν κερδίζει ακούει γιούχα από την εξέδρα, είναι μόλις δύο βαθμούς πίσω από την κορυφή, το λες και... επίτευγμα.
Και παρ' ότι αυτό περισσότερο έρχεται σαν αποτέλεσμα της μετριότητας των ανταγωνιστών του και των χαμένων βαθμών που έχουν πετάξει μετά από μια σειρά γκέλες τους και όχι επειδή ο Παναθηναϊκός παρά την κατάστασή του παίρνει βαθμούς, η πραγματικότητα δεν αλλάζει και λέει ότι ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στην κορυφή, μπορεί αν βελτιωθεί με τον νέο προπονητή και τα σχετικά να διεκδικήσει και το πρωτάθλημα και το κύπελλο ακόμα και μια καλή ευρωπαϊκή παρουσία.

Βέβαια αυτό προϋποθέτει ότι θα βελτιωθεί ο Παναθηναϊκός αλλά... δεν θα βελτιωθούν οι υπόλοιποι, οπότε έτσι θα μπορεί να προκύψει βαθμολογικό όφελος και αναρρίχηση στην κορυφή ή ακόμα και κατάκτηση του τίτλου, αλλά έτσι κι αλλιώς υπόθεση εργασίας κάνουμε, γιατί να μην θεωρήσουμε ότι κι αυτό μπορεί να γίνει;

Η δεύτερη ανάγνωση της όλης ιστορίας, λέει, πως αν για ένα τέτοιο Παναθηναϊκό και μετά από μια τέτοια εμφάνιση σαν κι αυτή με την Λαμία, διαβάζουμε ακόμα για Τάσαρους, για Φώταρους, για Τέτερους και Γιώργαρους και δεν συμαζεύεται και ακούμε για παίκτες κλάσης που δείχνουν την ποιότητά τους με... μια ενέργεια και όλα τα σχετικά, τότε πρακτικά σημαίνει πως έχουμε χαμηλώσει απίστευτα και... κάτω από τα επιτρεπτά όρια τον πήχη της ομάδας και τις απαιτήσεις μας απ' αυτήν και τους συντελεστές της και αρκούμαστε στο να την βγάλουμε έτσι μέχρι το τέλος και να είμαστε και ικανοποιημένοι κιόλας που έχουμε την... τύχη και την πολυτέλεια να βλέπουμε τέτοια αστέρια κάθε Κυριακή στο γήπεδο μας.

Η πλάκα είναι πως και οι δύο αναγνώσεις είναι σωστές και έχουν την... λογική τους.
Απλά το θέμα είναι σε ποιο βάθρο και σε ποια εκτίμηση έχει ο καθένας
τον Παναθηναϊκό και την απαίτησή του απ' αυτόν.

Και το σημαντικότερο είναι, το ποια από τις δύο αναγνώσεις θα ασπαστεί ο προπονητής και με ποια από τις δυο θα πορευτεί σαν μπούσουλα και "κριτήριο" στην δουλειά του από δω και πέρα.

Πάντως τα αντικειμενικά και σίγουρα μέχρι τώρα είναι δύο.

Πως ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα είτε έτσι, είτε αλλιώς έχει δύο νίκες σερί με τον Βιτόρια στον πάγκο και είναι πάντα κοντά στους στόχους του παρά τα προβλήματα και ταυτόχρονα όμως πως σε τρία παιχνίδια, στα δύο με τους ουραγούς της βαθμολογίας έπαιξε για ένα ημίχρονο και βάλε σχεδόν με δέκα αντιπάλους και κέρδισε με το ζόρι και στο ένα στην Ευρώπη με μια μετριότατη ομάδα έπαιξε κόντρα σε έντεκα και έχασε.

Αλλάζει αυτό σε κάτι την συνολική εικόνα;
Όχι γιατί όποιος περίμενε θεαματικές βελτιώσεις ή κάποια τρομερή και φοβερή μεταμόρφωση μάλλον τζάμπα θα περίμενε γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται πρακτικά στο ποδόσφαιρο σε δέκα μέρες.

Όποιος όμως περίμενε και λογικά, πως τουλάχιστον μια στοιχειώδη αντίδραση και μια διαφορετική αγωνιστική συμπεριφορά προς το καλύτερο θα υπήρχε έστω και από συνήθεια όπως σε όλες τις ομάδες στις πρώτες τους μέρες με νέο προπονητή, μάλλον θα απογοητεύτηκε και καλά θα έκανε γιατί όντως μιλάμε για το μίνιμουμ που ακόμα δεν το είδαμε.

Κι αυτό είναι που θα πρέπει να περιμένουμε από δω και πέρα.

Το αν δηλαδή αυτή η εικόνα θα... βαλτώσει και η όποια εξέλιξη προς το καλύτερο θα παραπεμφθεί κατά τον γνωστό τρόπο των προηγούμενων ετών στις... καλένδες, δηλαδή... θα κάνουμε άλλες πέντε μεταγραφές και όλα θα φτιάξουν, ή αν ο Βιτόρια θα καταφέρει με την παρουσία, τις επιλογές, την τακτική και την φιλοσοφία του και μέσα από την καθημερινή δουλειά με την ομάδα, να αλλάξει την κατάσταση όσο γίνεται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.