Προκαλούν γέλιο τα περί λαθών- Ο MVP 10 μηνών του Ολυμπιακού και ο μερακλής

Τις πρώτες 10 αγωνιστικές στη Super League ακούγονταν διάφορες φωνές από υποψήφιους πρωταθλητές. Χρειάστηκε να φτάσουμε στην 11η και τη 12η για ν' ακουστεί πιο δυνατά απ' όλες του Στέντορα. Εκείνου που ξέρει τι εστί πρωταθλητισμός καλύτερα από τον καθένα. Ο Ολυμπιακός φώναξε, με τη στεντόρεια φωνή του, ότι είναι εδώ. Ότι και σ' αυτό το πρωτάθλημα είναι το φαβορί. Ότι σχεδόν τα πάντα εξαρτώνται αποκλειστικά από 'κείνον. Αν εμφανίζεται δυσλειτουργικός και με χαλαρότητα, θα έχουν ελπίδα οι άλλοι. Αν εμφανίζεται όπως στην Τούμπα και το ματς με την ΑΕΚ, δηλαδή αποφασισμένος και αμείλικτος, τότε θα πρέπει στο μεγάλο λιμάνι ν' αρχίσουν να ρίχνουν ιδέες σε συσκέψεις για την πολύ ξεχωριστή φιέστα των 100 ετών του...

Για να μιλήσουμε εξειδικευμένα για το ματς με την ΑΕΚ, μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν διάφοροι ισχυρισμοί / απόψεις που διάβασα / άκουσα ότι ο Ολυμπιακός συνέτριψε την Ένωση δίχως να κάνει τίποτα. Σοβαρά τώρα; Τα λάθη τα οποία όντως έκαναν οι παίκτες του Αλμέιδα από τι προήλθαν; Μήπως από την ανελέητη πίεση των ερυθρόλευκων; Και για του γραφομένου το αληθές, ας τα δούμε μαζί ένα προς ένα.

Στη φάση του πέναλτι για το 1-0, ο Ρότα κλέβει αρχικά από τον Τσικίνιο και πασάρει στον Φερνάντες. Ο Ορτέγκα βγαίνει δυναμικά πάνω στον αντίπαλο και τον αναγκάζει να γυρίσει απρόσεκτα τη μπάλα προς τα πίσω με συνέπεια να κλέψει ο Κωστούλας. Εκείνος πάσαρε στον Ντάνι Γκαρθία και με τη σειρά του στον Μουζακίτη που επιχείρησε να παίξει κάθετα στον Ελ Καμπί. Έκοψε αρχικά ο Ρότα αλλά ξανά ο Κωστούλας ανέκτησε τη μπάλα για να ανατραπεί από τον Ρότα.

Στη φάση του 2-1 ο Ολυμπιακός επιχειρεί να αναπτυχθεί από δεξιά. Σε πάσα προς τον Κοστίνια βγαίνει αντίπαλος και κόβει αλλά ο Μουζακίτης κάνει άμεσα ανάκτηση και πασάρει εξίσου άμεσα κάθετα στον Κοστίνια που έχει φύγει στην πλάτη της άμυνας για να σεντράρει έξοχα στη μικρή περιοχή όπου ο Ελ Καμπί έκανε άψογο πλασέ.

Στη φάση του 3-1 ο Ρέτσος κάνει βαθιά μπαλιά στην περιοχή της ΑΕΚ με στόχο τον Κωστούλα. Ο Χατζισαφί βγαίνει πρώτος και απομακρύνει με το κεφάλι αλλά ο Ντάνι Γκαρθία κάνει ανάκτηση με το κεφάλι και παρότι αρχικά η μπάλα πάει στον Ρότα η πίεση του Ρόντινεϊ τον οδηγεί σε δύσκολη πάσα προς τον Γιόνσον ο οποίος άθελά του στρώνει στον Ελ Καμπί για να πλασάρει εύστοχα ξανά.

Στη φάση του 4-1 ένα γέμισμα του Ντάνι Γκαρθία έξω αριστερά προς τον Ρόντινεϊ (που τότε έπαιζε αριστερό εξτρέμ!) καταλήγει σε γκολ αφού παρότι ο Ρότα πήγε πρώτος στη μπάλα ο Βραζιλιάνος τον πίεσε και έκλεψε για να δώσει πάρε-βάλε στον Ζέλσον.

Έτσι προήλθαν τα γκολ του Ολυμπιακού. Από πίεση, πίεση και ξανά πίεση. Σωστό πνίξιμο του αντιπάλου εντός και εκτός της περιοχής του. Ούτε να ανασαίνει μπορούσε η ΑΕΚ. Πως να γλιτώσει; Άλλη ομάδα στη θέση του Ολυμπιακού με τόσες και σημαντικές απουσίες πριν και κατά τη διάρκεια του ματς θα λύγιζε. Εκείνος όχι μόνο έβαλε 4 στην πλήρη ΑΕΚ αλλά θα μπορούσε εύκολα να βάλει 6, ακόμα και 7! Υπερβολή; Όχι. Ο Ολυμπιακός έχασε μεσοβδόμαδα με διάστρεμμα τον Έσε κι έχασε με αναγκαστικές αλλαγές κομβικότατους επίσης παίκτες όπως είναι οι Κάρμο και Τσικίνιο στο α' ημίχρονο (και στο τέλος του ματς και τον Ζέλσον!) το οποίο μάλιστα τέλειωσε 1-1.

Αν κάποιος κέρδισε κάτι που δεν άξιζε αυτή ήταν η ΑΕΚ. Δεν άξιζε το 1-1. Πλην του γκολ μόνο μία φάση δημιούργησε και έχασε η Ένωση στο α' ημίχρονο, του Μαρσιάλ που σούταρε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι εντός περιοχής. Μια φάση η οποία προήλθε από φτηνό πούλημα μπάλας του Ρόντινεϊ στο κέντρο ο οποίος καθυστέρησε πολύ να αποφασίσει τι θα κάνει και να πασάρει και του την έκλεψαν οι κιτρινόμαυροι και έφυγαν στην αντεπίθεση. Μια φάση για την οποία του έβαλε αμέσως τις φωνές ο Μεντιλίμπαρ και ο Βραζιλιάνος παραδέχθηκε το λάθος του.

Για 2ο στη σειρά ματς, και ντέρμπι μάλιστα, μπορεί να πει κανείς ότι ο καλύτερος συνολικά σε απόδοση είναι ο Κωστούλας. Ναι, ο killer Ελ Καμπί (έχουν... στερέψει τα κομπλιμέντα πια) έκανε χατ-τρικ αλλά ο Μπάμπης ήταν παντού και έκανε τα πάντα. Κέρδισε το πέναλτι για το 1-0. Έδωσε και κέρδισε άπειρες μάχες σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του γηπέδου. Ένας παίκτης με τρεξίματα που παρεπέμπουν στην ηλικία του και οξυδέρκεια και σκέψη που δεν παραπέμπουν στην ηλικία του αλλά σε κάποιον πολύ πιο έμπειρο.

Για 2ο στη σειρά ματς παίκτης-κλειδί και μεγάλη δικαίωση του Μεντιλίμπαρ αποτελεί ο μουστακαλής και μερακλής της μπάλας Ντάνι Γκαρθία. Κομπιούτερ πραγματικό. Παίζει άμεσα δίχως να καθυστερεί τη μπάλα. Κινείται όπου βλέπει κενό. Ένας παλιομοδίτης (με την καλή έννοια) και ταυτόχρονα μοντέρνος χαφ. Η επίσημη στατιστική υπηρεσία του κατέγραψε 7 κλεψίματα, τα περισσότερα από κάθε άλλο ερυθρόλευκο. Έκανε πολλά περισσότερα απ' αυτό.
Ήταν βασικός για πρώτη φορά σε εκτός έδρας ντέρμπι στην Τούμπα και το ταμπλό έγραψε 3-2 υπέρ του Ολυμπιακού αντί για 4 ή 5-2. Ήταν βασικός για πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη, και μάλιστα σε ντέρμπι με την ΑΕΚ, και το ταμπλό έγραψε 4-1 αντί για 5 ή 6-1. Και συνέβη αυτό με τον Ντάνι να έχει δίπλα του και μπροστά του δύο 17χρονους, τον Μουζακίτη (όχι τον Έσε) και τον Κωστούλα... Όλα μετράνε...

Σπουδαίος πραγματικά ήταν και ο Ρέτσος που... κατάπιε τον Λιβάι ως φορ. Είτε ψηλή είτε χαμηλή ήταν η μπαλιά προς τον Γκαρσία ο Παναγιώτης έβγαινε πρώτος και καθάριζε. Συνολικά 5 κλεψίματα και 2 αμυντικά καθαρίσματα του μέτρησε η επίσημη στατιστική υπηρεσία του πρωταθλήματος που είναι βέβαιο ότι τον αδίκησε, έχασε πράγματα δηλαδή...

Εξίσου σπουδαίος, αν και έπαιξε ξανά για πρώτη φορά μετά από έναν ακριβώς μήνα και τον τραυματισμό του, ήταν ο Φρανθίσκο Ορτέγκα. Ένας παίκτης που συχνά-πυκνά ακούει αρκετά, επικρίνεται σκληρά. Άλλες φορές δίκαια και άλλες άδικα. Με εξαίρεση τη φάση του 1-1 της ΑΕΚ όπου μια επιθετική ψηλά άμυνα που επιχείρησε να παίξει για να κλέψει δεν του βγήκε και έμεινε κενό πίσω του (δίχως να ευθύνεται μόνο αυτός για την ισοφάριση), σε όλο το άλλο ματς ήταν ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ. Έπαιξε απίθανες άμυνες ψηλά κάνοντας σωρεία κλεψιμάτων και ανακτήσεων μπάλας (η φάση του πέναλτι για το 1-0 είναι χαρακτηριστική) συνεισφέροντας τα μέγιστα ώστε να προκαλέσει... ασφυξία ο Ολυμπιακός στην ΑΕΚ. Επίσης η επίσημη στατιστική υπηρεσία του κατέγραψε 5 κλεψίματα και μοιάζουν λίγα αφού έκανε και ανακτήσεις και κλεψίματα.

Ότι ο Ρόντινεϊ ήταν εξαιρετικός (με εξαίρεση ένα πούλημα μπάλας στο α' ημίχρονο στην πρώτη ευκαιρία της ΑΕΚ στο ματς) ξανά δεν είναι είδηση. Είδηση είναι ότι παίζοντας ως αριστερό εξτρέμ (άρχισε ως δεξί μπακ, ύστερα έπαιξε δεξί εξτρέμ και εν τέλει έξω αριστερά!) ήταν πολύ καλός και στο να αμυνθεί ενώ είχε τεράστια συμμετοχή για τα δύο τελευταία γκολ και ειδικά για το 4ο που του ανήκει ουσιαστικά εξ' ολοκλήρου. Εξαιρετικός ήταν και ο Μουζακίτης που φαίνεται να αισθάνεται πολύ άνετα έχοντας δίπλα του τον έμπειρο Ντάνι Γκαρθία.

Στα πολύ καλά του φυσικά βρέθηκε και ο Ζέλσον που όταν αισθάνεται καλά δεν πιάνεται ούτε με... λάσο. Μιλάμε για εξτρέμ τεράστιας κλάσης που μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα. Είναι γρήγορος και χωρίς αλλά και με τη μπάλα στα πόδια ενώ η άμεση αλλαγή κατεύθυνσης που μπορεί να κάνει «σπάει» τα... άλατα του αντιπάλου.

Ειδική μνεία αξίζει ο σπουδαίος Λορέντσο Πιρόλα. Ο Ιταλός (προσωπικά από την αρχή έχω επισημάνει ότι) τιμάει την καταγωγή του. Ιταλία σημαίνει πριν απ' όλα ικανοί αμυντικοί. Και ο Πιρόλα είναι τέτοιος παρότι μιλάμε για αρκετά νεαρό ακόμα παίκτη. Κλήθηκε να μπει εσπευσμένα στο ματς λόγω του τραυματισμού του Κάρμο και παρότι ήταν... κρύος τα πήγε περίφημα. Έκανε το ένα κόψιμο μετά το άλλο, ακόμα και όταν μπήκε στο γήπεδο ο Πιερό των πολλών... κυβικών.  Είχε 5 αμυντικά «καθαρίσματα» και 2 κλεψίματα, σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία του πρωταθλήματος, σε 60 λεπτά...

Βέβαια, κάθε φορά που επιχειρεί η αφεντιά μου να καταγράψει διακριθέντες (και υστερήσαντες βεβαίως) μετά από ματς του Ολυμπιακού, ξεχνάει ότι ο μεγαλύτερος και πιο σημαντικός «παίχτης» όλων είναι εκείνος που κάθεται στον πάγκο. Στην άκρη του πάγκου και λέγεται Μεντιλίμπαρ. Ο Ισπανός είναι παλιάς κοπής με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται. Στη δική μου θεώρηση πραγμάτων όσο περνούν τα χρόνια και μπαίνει η μοντερνιά (ή ψευτομοντερνιά) στις ζωές μας και φυσικά το ποδόσφαιρο, τόσο πιο πολύ εκτιμώ και ψάχνω το παλιάς κοπής. Είτε μιλάμε για παίκτη είτε για ποδοσφαιριστή. Πέρυσι ο αγαπημένος παίκτης μου με διαφορά ήταν ο Ιμπόρα, από την προετοιμασία τον είχα «διαλέξει». Φέτος εδώ και καιρό, μόνος, πλέκω το εγκώμιο του Ντάνι Γκαρθία δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν εκτιμώ τους τόσους σπουδαίους παίκτες που έχει στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός και σ' αυτούς λογίζονται τα θαυματουργά πιτσιρίκια του.

Ο Μεντιλίμπαρ λοιπόν είναι ο απόλυτος MVP του Ολυμπιακού τον τελευταίο (σχεδόν) ένα χρόνο. Κάποιος καλός... άνεμος τον έφερε στον Πειραιά και η ιστορία έγραψε ήδη και συνεχίζει να γράφει. Αλάνθαστος δεν είναι, ο πρώτος είναι που το παραδέχεται σε αντίθεση μ' εκείνους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και τον (επι)κρίνουν ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν την τύφλα τους. Με τα λάθη του αλλά και τα πολλά και σημαντικά σωστά του ο Ολυμπιακός μπορεί να μένει ήσυχος για τον πάγκο του.