ΔΕΝ ήθελε το VAR να δει πέναλτι - Να απαντήσει ο Βιτόρια για τις… εμμονές!

Οι νίκες φυσικά είναι πολύτιμες και ο αυτοσκοπός για κάθε ομάδα.
Πολύ περισσότερο για τον Παναθηναϊκό που με το ξεκίνημα που έκανε στην σεζόν -και όχι μόνο και αποκλεισιτκά λόγω Αλόνσο- είναι συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο και δεν έχει περιθώρια για την παραμικρή γκέλα.
Απ' αυτήν την άποψη, το γκολ του Γερεμέγεφ στο τελευταίο δευτερόλπετο του αγώνα και οι τρεις βαθμοί είναι κυριολεκτκά; χρυσάφι για τον Παναθηναϊκό.

Πολύ περισσότερο που πριν καν αρχίσει το παιχνίδι, ήξερε ότι οι άλλοι τρεις διεκδικητές του τίτλου είχαν κερδίσει και η απώλεια βαθμών θα ήταν οδυνηρή βαθμολογικά γι αυτόν.
Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να πατάς σε ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο και να βγάζεις συμπεράσματα περί... μαγκιάς και δεν συμμαζεύεται της ομάδας έχει τεράστια απόσταση.
Αλλά βέβαια αυτή η απόσταση έχει... εκμηδενιστεί τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό οπότε δεν έχει και νόημα να επιμείνουμε σε αυτή την συζήτηση.

Διαβάστε επίσης...

Κορυφαία ομάδα Euroleague για Παπαπέτρου - Η πρώτη κίνηση από τον προπονητή

Καμπάνες σε ΠΑΟ - "Τέλειωσε" 6 παίκτες ο Αλαφούζος - Και μεταγραφή 3 εκατ.!

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με την φωτιά και κάηκε με τον Ατρόμητο, στην Τρίπολη έπαιξε με την φωτιά και όχι μόνο δεν κάηκε αλλά... δροσίστηκε κιόλας.
Όμως αυτό το παιχνιδάκι με την φωτιά δεν γίνεται να συνεχιστεί.
Γιατί εκτός των άλλων, αδικεί και αυτή την ανοδική πορεία που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στα τελευταία παιχνίδια του, από πλευράς απόδοσης μέσα στο γήπεδο.

Γιατί και στην Τρίπολη ο Παναθηναϊκός ήταν καλός.
Και το πρόβλημά του, δεν ήταν και πάλι η διαιτησία, όσο κι αν δικαιότατα διαμαρτύρεται για το πέναλτι που δεν του δόθηκε στο πρώτο ημίχρονο και το οποίο είναι ξεκάθαρη ευθύνη του ΒΑΡίστα που μόνο αν ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να το δει δεν το είδε.

Το πρόβλημα όμως του Παναθηναϊκού, δεν ήταν ούτε καν οι κλασσικά πια, χαμένες ευκαιρίες του.

Καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός κινδύνεψε σοβαρότατα και στα δύο ημίχρονα με αποκορύφωμα τις δύο εκπληκτικές επεμβάσεις του Ντραγκόφσκι που ουσιαστικά αυτός είναι ο MVP της αναμέτρησης, αφού χάρις σ' αυτόν μπόρεσε ο Παναθηναϊκός να μείνει ζωντανός μέχρι το τέλος και να πάρει αυτό που δικαιούταν με βάση την απόδοση του με το γκολ του Γερεμέγεφ.

Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που γενικά έχει διαφύγει της προσοχής και των... συμπερασμάτων μετά από κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού, καθώς όλο το... βάρος έχει πέσει στις χαμένες ευκαιρίες, στο πρόβλημα που παρουσιάζει στο σκοράρισμα και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα ή γκίνια αν θέλετε του Ιωαννίδη.

Πολύ περισσότερο που όλες σχεδόν οι φάσεις που δέχεται ο Παναθηναϊκός σε κάθε παιχνίδι του, είναι κυρίως από το κέντρο της άμυνάς του ή από ανενοχλητες κάθετες κινήσει των αντιπάλων στον χώρο της μεσαίας γραμμής και όχι από τα πλάγια.

Στα υπόλοιπα αυτού του παιχνιδιού, μάλλον κάποια στιγμή θα χρειαστεί περισσότερη ανάλυση και ίσως και κάποιες απαντήσεις; από τον Βιτόρια για τις μόνιμες σε βαθμό... εμμονής επιλογές, του στην μεσαία και επιθετική γραμμή του.

Γιατί ειδικά μετά το παιχνίδι στο Περιστέρι, δεν γίνεται να μην ξεκινάει δεξιά ο Πλελίστρι, ούτε να μην είναι στην ενδεκάδα ένας τουλάχιστον από τους Τσέριν ή Ουναί αν όχι και οι δύο.

Όπως επίσης, δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα κάποιου είδους συμφωνίας ή κάποιο... γούρι, το να αποτελεί μονιμως ο Τετέ την πρώτη αλλαγή και μάλιστα σχετικά νωρίς, ανεξαρτήτως του τι αποτέλεσμα υπάρχει εκείνη την στιγμή στο παιχνίδι, αν κερδίζει δηλαδή η χάνει ο Παναθηναϊκός, αν θέλει να κρατήσει το αποτέλεσμα ή πρέπει να κυνηγήσει το γκολ.

Βέβαια όχι φέτος μόνο, αλλά χρόνια τώρα στον Παναθηναϊκό, υπάρχει ένα είδος... σιωπηρής τιμωρίας σε όσους "ξέρουν μπάλα" ή βγάζουν μάτια σε κάποιο παιχνίδι και συνήθως είναι εκτός ενδεκάδας στο επόμενο, αλλά αυτό είναι ένα... μυστήριο χρόνων και λογικά δεν έχει να κάνει με τις σκέψεις και τις επιλογές του εκάστοτε προπονητή και στην προκειμένη περίπτωση και του Βιτόρια.

Από κει και πέρα, για αυτές τις ξαφνικές... επιστρατεύσεις ποδοσφαιριστών που λογικά θεωρούνται τελειωμένοι στον Παναθηναϊκό, όπως ο Ζέκα την προηγουμενη φορά ή ο Λημνιός χθες, αυτό είναι δικαίωμα του προπονητή με βάση όσα έχει δει στις προπονήσεις ή εκτιμά σαν ανάγκες στο συγκεκριμένο τάιμινγκ και λογικά όσο κι αν προξενούν ερωτηματικά από πρώτη ματιά, αυτός ξέρει καλύτερα θεωρητικά και πρακτικά και απλά είναι θέμα αν θα τον δικαιώσουν αυτές οι επιλογές με την είσοδό τους; στο γήπεδο.

Κατά τα άλλα, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα πολύ καλό σχετικά παιχνίδι κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο, παιχνίδι που έγινε ακόμα πιο γρήγορο, επικίνδυνο για τον αντίπαλο και δημιουργικό, με την είσοδο των Πελίστρι ειδικά από δεξιά και του Τσέριν στο κέντρο.
Αν σ' αυτό το διάστημα υπήρχε και ο Τετέ σε ρόλο δεύτερου επιθετικού πίσω από τον φορ ή τους δύο φορ από κάποιο σημείο και μετά, ίσως και να ήταν νωρίτερα ο Παναθηναϊκός σε θέση οδηγού στο παιχνίδι και να μην χρειαζόταν αυτό το νέο ψυχοβγάλσιμο μέχρι να μπει το γκολ στο τέλος του αγώνα.

Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν στην Τρίπολη για τον Παναθηναϊκό, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να συνεχίσει από την μια ακροβατώντας συνεχώς στο.. ένα γκολ και από την άλλη περιμένοντας συνεχώς την... τελευταία φάση μπας και γλιτώσει ρτην γκέλα σε κάθε παιχνίδι.