Αγώνα μποξ. Αυτό μου θύμισε το Ολυμπιακός-Τβέντε το βράδυ της Πέμπτης (12/12) στο Γ.Καραϊσάκης Europa League. Ένας αγώνας με δύο αντιπάλους που φάνηκε να έχουν μελετήσει πολύ καλά ο ένας τον άλλο και δεν επέτρεπαν περιθώρια για εκπλήξεις. Κάθε μπουνιά που επιχειρούσαν έβρισκε τον άλλο προετοιμασμένο, με τα χέρια ψηλά σε θέση άμυνας μπροστά στο πρόσωπο. Ότι το α' ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τον γηπεδούχο Ολυμπιακό να έχει 2 τελικές (2 στο στόχο) και τη φιλοξενούμενη Τβέντε 3 (1 στο στόχο) λέει τα περισσότερα, αν όχι όλα για όσα είδαμε.

Σ' αυτό το διάστημα βέβαια αμφότεροι είχαν και από μία τεράστια ευκαιρία (δεν μετριέται ως τελική) να σκοράρουν, τα πέναλτι που κέρδισαν αλλά απέκρουσαν οι τερματοφύλακες τις εκτελέσεις των Ελ Καμπί (40') και Βαν Βολφσβίνκελ (9') αντίστοιχα. Δεν ήταν κακές οι εκτελέσεις, κάθε άλλο. Χαμηλά και δυνατά σε γωνία πήγαν. Απλά οι τερματοφύλακες έκαναν σωστή μαντεψιά και φρόντισαν να έχουν τεντωθεί έγκαιρα προς το σωστό σημείο. Το πέναλτι που κέρδισε η Τβέντε ήταν τυχερό, το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός ήταν μια προσωπική μεγάλη νίκη του Κωστούλα.


Έγραφα ώρες πριν από τη σέντρα του ματς ότι είναι ο παίκτης που αυτή τη στιγμή κουβαλάει το μεγαλύτερο φορτίο κόπωσης από κάθε άλλο και γι' αυτό η απουσία του Τσικίνιο γίνεται πιο σημαντική.
Αναφορικά με το πρώτο δεν δικαιώθηκα αφού ο Μπάμπης απέδειξε ότι έχει κι άλλο απόθεμα... μπαταρίας. Οδοστρωτήρας πραγματικός. Δεν υπάρχουν λόγια γι' αυτό το παιδί. Όσον αφορά στο δεύτερο, είδαμε ότι όντως έλειψε ο Τσικίνιο. Η έξτρα πίεσή ψηλά (λογικά) θα δυσκόλευε την Τβέντε που σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαίωσε την εθνικότητάς της και όσα περιμέναμε από 'κεινη. Εμφανίστηκε, όπως προείπα, αρκετά μελετημένη. Ούτε αφελής αμυντικά ήταν ούτε φουλ ανεξέλεγκτα επιθετική. Ίσως και να πήγε στην πεπατημένη της Ρέιντζερς η οποία επίσης έβαλε μεγάλο ζόρι στον Ολυμπιακό και εν τέλει έφυγε επίσης με έναν βαθμό από το Γ.Καραϊσκάκης.
Το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι δεν ήταν σε καθόλου καλή βραδιά ο παίκτης από τον οποίο περίμενε το κάτι παραπάνω δημιουργικο-επιθετικά και ο οποίος έχει σφραγίσει φέτος όλες τις μεγάλες νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στον Ζέλσον αναφέρομαι προφανώς. 

Ότι έπαιξε δεξιά γιατί ο Μεντιλίμπαρ έβαλε αριστερά τον Γουΐλιαν, κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήταν καλός μου ακούγεται δικαιολογία. Και όταν μετακόμισε αριστερά για περίπου μισή ώρα στο β' ημίχρονο, ουσία από μέρους του δεν είδαμε. Αντιθέτως είδαμε και κακά τελειώματα σε στιγμές που του παρουσιάστηκαν, πέρα από κακές πάσες και τραβηγμένες και εν τέλει χαμένες ατομικές ενέργειες. Εξάλλου τον Ζέλσον τον έχουμε δει κακό και αριστερά, δίχως δικαιολογία δηλαδή.
Ο Κωστούλας, ο Έσε, ο Πιρόλα (έπαιξε σε τρεις θέσεις σ' ένα ματς, πολυεργαλείο!) και φυσικά ο Τζολάκης που ήταν παρών όταν χρειάστηκε, κατ' εμέ, ήταν οι καλύτεροι παίκτες του Ολυμπιακού. Πολύ καλός ήταν και ο Μουζακίτης μέχρι να εμφανίσει σημάδια κόπωσης. Ο Γουΐλιαν πρόσφερε παραπάνω απ' αυτά που θα περίμενε κανείς στο αμυντικό κομμάτι (είναι εκπληκτικό πόσο καλά... διαβάζει τις φάσεις και τρέχει εκεί που πρέπει για να μαρκάρει όπως πρέπει ή να καλύψει χώρους ενώ δίνει και οδηγίες στους συμπαίκτες «μοιράζοντας» τρόπον τινά μαρκαρίσματα) αλλά όχι και στο δημιουργικό / επιθετικό κάτι που ως ένα σημαντικό βαθμό είναι αναμενόμενο λόγω της χημείας που ακόμα δεν έχει στο επίπεδο που πρέπει / χρειάζεται. 

Ο Ελ Καμπί δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται μοιραίος αφού αν... ψάρωνε αυτός τον τερματοφύλακα, και όχι ο τερματοφύλακας εκείνον, θα ήταν ό,τι καλύτερο. Ένα γκολ στο φινάλε του α' ημιχρόνου δίνει τρομερή ψυχολογική ώθηση σ' αυτόν που το πετυχαίνει (και παίζει και στην έδρα του...) και συνήθως... κόβει τα πόδια του αντιπάλου. Θυμηθείτε τη Μπράγκα.
Ο Ρόντινεϊ ήταν μπερδεμένος ως μπακ με τον Ζέλσον μπροστά του και ήταν εμφανώς καλύτερος όταν έπαιξε εξτρέμ. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Ούτε κρύο ούτε ζέστη για τον Ορτέγκα που στάθηκε αξιοπρεπώς και παραπάνω. Αρκετά καλός αλλά με λαθάκια που δεν μας έχει συνηθίσει τελευταία ήταν ο Ρέτσος.  

Επιστρέφοντας στη γενική εικόνα του ματς, η Τβέντε κατάλαβε ότι έπρεπε να τρέξει και να βάλει πίεση για να... επιβιώσει. Έτρεξε πολύ, αρκετά περισσότερο από τον Ολυμπιακό, 114,2 ήταν τα χιλιόμετρά της ενώ του Ολυμπιακού 108.4 με την κατοχή ουσιαστικά μοιρασμένη, 49-51%. Βέβαια, επειδή οι ομάδες που συνηθίζουν να αμύνονται για περισσότερο είναι αναγκασμένες να τρέχουν περισσότερο, ίσως η εξήγηση στη διαφορά χιλιομέτρων να είναι «κρύβεται» στις επιθέσεις. Επιθέσεις, όχι τελικές (11-7 υπέρ των ερυθρόλευκων ήταν στο φινάλε του ματς). Ο Ολυμπιακός έκανε 36 επιθέσεις και οι Ολλανδοί 19. Ήταν σημαντική η διαφορά και υπογραμμίζει ότι δεν βρέθηκε σε καλή μέρα (κυρίως) ο Ζέλσον από τον οποίο οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες και δικαιολογημένες.
Στο Βουκουρέστι, με παίκτη παραπάνω για σημαντικό χρονικό διάστημα, οι επιθέσεις του Ολυμπιακού ήταν 53, με τη Ρέιντζερς ήταν 42, με τη Μάλμε 34, με τη Μπράγκα μόλις 23 (!) αλλά προφανώς με μεγαλύτερη ουσία και στο Λιόν 22.

Στο φινάλε του ματς οι δύο... μποξέρ, Ολυμπιακός και Τβέντε, έδειχναν αποκαμωμένοι από την προσπάθεια. Οι Ολλανδοί έδειχναν ωστόσο να... τρικλίζουν περισσότερο. Δυστυχώς, παρότι το επιχείρησε σε 3-4 περιπτώσεις, ο Ολυμπιακός δεν πέρασε το ένα καλό χτύπημα που θα έριχνε στο καναβάτσο την Τβέντε και αρκέστηκε στο να χαρακτηριστεί νικητής στα... σημεία. 

Για να καταλήξουμε, θα ήταν μεγάλο βαθμολογικό άλμα για τον Ολυμπιακό αν κέρδιζε την Τβέντε αλλά ακόμα έχει την κατάσταση στα πόδια του. 

Και προφανώς είναι πολύ κομβικό το επόμενο ευρωπαϊκό του ματς, που αργεί πολύ ακόμα, στις 23 Ιανουαρίου του νέου έτους (2025) είναι προγραμματισμένο, με την Πόρτο στο «Ντραγκάο». Μια Πόρτο που έχει 1β. λιγότερο από τον Ολυμπιακό (8 έναντι 9 των ερυθρόλευκων) που σημαίνει ότι θα δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για να κερδίσει. Ντερμπάρα θα είναι εκείνο το ματς αλλά, είπαμε, αργεί ακόμα. Και μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός θα το παίξει με το ρόστερ που έχει, όχι με τη συνεισφορά παικτών που ενδεχομένως / πιθανώς πάρει. 

Ακόμα κι αν είχε δικαίωμα να τους χρησιμοποιήσει βέβαια πόσο πιθανό ήταν και να μπουν / επιλεγούν γρήγορα από τον Μεντιλίμπαρ και να είναι καλοί; Την απάντηση, χρησιμοποιώντας στοιχειώδη λογική, την καταλαβαίνουμε...  

ΥΓ: Πόσο κρίμα που ο Έσε θα λείψει από το ματς με την Πόρτο αφού συμπλήρωσε κάρτες.

ΥΓ2: Ότι ο Ολυμπιακός «έψαχνε» πράγματα δημιουργικά - επιθετικά κόντρα στην Τβέντε και ο Μεντιλίμπαρ δεν χρησιμοποίησε δευτερόλεπτο τόσο τον Βέλντε όσο και τον Μασούρα δείχνει κάτι. Εκτός αν ο Ισπανός, στην πραγματικότητα, έψαχνε κυρίως σιγουριά για το μηδέν πίσω στο β' ημίχρονο βλέποντας ότι η ολλανδική ομάδα δεν θα... δώσει τους χώρους που ήλπιζε ο Ολυμπιακός να βρει. Δηλαδή είχε αποδεχθεί το μηδέν στην επίθεσή του και προσπαθούσε να «κλειδώσει» και το μηδέν στην άμυνα. Το 2ο σενάριο δείχνει και πιο λογικό ως εξήγηση εδώ που τα λέμε. Μόνο ο Μεντιλίμπαρ ξέρει πως και τι σκέφτηκε, εμείς μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε εν προκειμένω.

ΥΓ3: Πλέον τα εξής έχουν σημασία: φρεσκάρισμα σωμάτων και μυαλών και νίκη τη Δευτέρα επί της Καλλιθέας. Και ύστερα νίκη επί της Λαμίας. Μπορεί το 2Χ2 στο πρωτάθλημα στο φινάλε του 2024 ο Ολυμπιακός ώστε να κάνει αλλαγή του χρόνου στην κορυφή και να ανασυνταχθεί για τον Ιανουάριο-Γολγοθά που έρχεται.