Απαραίτητος ο Φώτης στην 11αδα, κατέληξε ο Βιτόρια για την τριάδα του ΠΑΟ

Αναμενόμενη και μίνιμουμ απαιτητή ήταν η νίκη του Παναθηναϊκού επί της Νιου Σεντς χθες στην Ουαλία.

Εκείνο που ίσως δεν ήταν αναμενόμενο αλλά ήταν εξ ίσου μίνιμουμ απαιτητό, ήταν ένα μεγαλύτερο σκορ κυρίως για λόγους ουσίας, αφού έτσι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να ξεπεράσει τον αρνητικό δείκτη των γκολ κυρίως εξαιτίας της τεσσάρας από την Τσέλσι στο ΟΑΚΑ.

Κατά τα άλλα ο αντίπαλος ήταν ιδανικός για να προσπαθήσει ο Παναθηναϊκός είτε να "ξεμπουκώσει" επιθετικά, είτε να ξαναφορμαριστούν κάποιοι παίκτες του όπως ο Τετέ για παράδειγμα και εδώ που τα λέμε υπό κανονικές συνθήκες ένας κανονικός Παναθηναϊκός θα πήγαινε στο συγκεκριμένο παιχνίδι με τα... δεύτερα για να ξεκουράσει κάποιους από τους βασικούς του.

Αυτή την περίοδο όμως, αυτό μάλλον πολυτέλεια μοιάζει, καθώς τόσο ο Βιτόρια όσο και ο Παναθηναϊκός σαν ομάδα έχουν περισσότερο ανάγκη το χτίσιμο ενός σερί νικηφόρων αποτελεσμάτων με όποιον αντίπαλο κι αν παίζουν, παρτά την ξεκούραση κάποιων θεωρούμενων βασικών.
Δεν μπόρεσε να τα πετύχει όλα αυτά ο Παναθηναϊκός, παρ' ότι το παιχνίδι προσφέρεται από κάθε άποψη.

Πάλι ουσιαστικά στο ένα γκολ έμεινε καθώς το δεύτερο ήρθε από πέναλτι, αλλά τουλάχιστον αυτό το πέναλτι έδωσε την ευκαιρία στον Ιωαννίδη να ξαναβρεί την επαφή του με τα δίχτυα και ίσως αυτό να αποτελέσει και το σημείο αφετηρία για την επιστροφή του στο σκοράρισμα.

Πάντως ο Ιωαννίδης και σ' αυτό το παιχνίδι απέδειξε για μια ακόμα φορά πως η παρουσία του στην ενδεκάδα και στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού έχει πολύ περισσότερα θετικά εκτός από το σκοράρισμα, καθώς η δυνατότητά του να δημιουργεί ευκαιρίες στους συμπαίκτες του δεν τον έχει εγκαταλείψει ακόμα και σ' αυτή την περίοδο που έχει χάσει την επαφή του με τα δίχτυα.

Αναφορά αξίζει επίσης αι σ' αυτόν τον απίστευτο τύπο τον Τζούρισιτς, ο οποιος αν δεν είχε αυτό το κουσούρι να χάνεται σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού, θα ήταν με το σπαθι του ο πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού μέχρι τώρα στην σεζόν.

Στα αξιοσημείωτα επίσης από το παιχνίδι με τους Ουαλούς το ότι φαίνεται πως ο Βιτόρια μάλλον καταλήγει στους Αράο, Μαξίμοβιτς, Μπακασέτα σαν την βασική του τριάδα στα χαφ. Μια τριάδα που προφανώς δεν την λες και άσχημη, ειδικά για τα ελληνικα δεδομένα, αλλά που πάντως τα χαρακτηριστικά της με βάση τους τρεις που την απαρτίζουν, την κάνουν να είναι περισσότερο κατάλληλη στο "κράτημα" ενός παιχνιδιού, παρά στην δημιουργία του.

Αλλά αυτό φυσικά είναι κάτι που λογικά το ξέρει ο Βιτόρια και αυτή είναι η επιλογή του σε σχέση και με την τακτική στα περισσότερα παιχνίδια.

Πολύ περισσότερο που η παρουσία των Τσέριν, Ουναί και Πελίστρι του δίνει την δυνατότητα διαφορετικών επιλογών προσώπων και τακτικής ανάλογα με τον αντίπαλο, αλλά και κατά την διάρκεια των αγώνων αν αυτό φανεί απαραίτητο.