Δεν πήρε αυτό που ήθελε ο Παναθηναϊκός από το πρώτο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο.
Και δεν το πήρε απλά γιατί δεν έφτασε σε επίπεδα απόδοσης που θα μπορούσε να πάρει κάτι καλύτερο και πιο σίγουρο εν όψει της ρεβάνς από την ισοπαλία.

Τώρα τα γνωστά που ακολουθούν κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ότι δηλαδή... πάτησε τον Ολυμπιακό, ήταν άτυχος, έφαγε τζάμπα γκολ γιατί πέρασε η μπάλα κάτω από τα πόδια του Λοντίγκιν, είχε μία ευκαιρία παραπάνω από τον αντίπαλό του και αυτό σημαίνει ότι... έπρεπε να κερδίσει, καλά είναι για όσους θέλουν να ακούνε και να διαβάζουν άλλα από αυτά που βλέπουν τα ματάκια τους, αλλά είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα.

Κι επειδή ακούω ήδη μπόλικο ανάθεμα για τον Λοντίγκιν, έτσι που το πάνε στον Παναθηναϊκό που μετά από κάθε αποτέλεσμα που δεν είναι καλό ψάχνουν συνεχώς ένα θύμα, στις Σέρρες ήταν ο Ντραγκόφσκι με τον Ολυμπιακό ο Λοντίγκιν, σε λίγο αν φάμε κανα γκολ ακόμα προβλέπω ότι θα μπει θέμα να παίξει τερματοφύλακας ο μόνος παίκτης που ποτέ δεν φταίει για τίποτα και που είναι ο προστατευόμενος του ρεπορτάζ δηλαδή ο... Μπακασέτας, ώστε να ξενοιάσουμε τουλάχιστον από τα αναθέματα στον γκολκίπερ κάθε φορά που η ομάδα τρώει ένα γκολ.

Γιατί να πω εδώ και το εξής.
Ο Παναθηναϊκός, λέει, όπως διαβάζω και ακούω, πλήρωσε το λάθος του Λοντίγκιν στο γκολ που δέχτηκε. Ενώ να υποθέσω το γκολ που έβαλε ο Παναθηναϊκός, ήταν... δουλεμένο στην προπόνηση και όχι δώρο του Πασχαλάκη.
Τι να πεις από ένα σημείο και πέρα κι εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν και τα λένε ή τα γράφουν όσοι τα λένε ή τα γράφουν.
Αφού υπάρχουν ακόμα χάπατα που όλα αυτά τα καταπίνουν αμάσητα, μια χαρούλα την πάνε την δουλειά και καλά κάνουν φυσικά.

Από κει και πέρα και αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για το παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός.
Κι όσο κι αν το... προσεκτικό, συντηρητικό και χωρίς ιδιαίτερη πίεση παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν του δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα αμυντικά, δημιουργικά και επιθετικά ο Παναθηναϊκός ήταν ανύπαρκτος.
Με ένα γκολ δώρο και μια δυο ευκαιρίες δεν το λες και... καλή μεσοεπιθετική και εκτελεστική δημιουργία.

Ο Τετέ για ένα ακόμα παιχνίδι βολόδερνε χωρίς ρόλο κάπου δεξιά, κάπου στο κέντρο ή όπου αλλού ήθελε να πάει κάθε φορά, ο Τζούρισιτς ήταν ο μόνος που έδινε μάχες προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα αλλά μάλλον το μόνο που κατάφερε ήταν απλά να... αντικατασταθεί ως συνήθως και ο Ιωαννίδης αναλώθηκε σε αψιμαχίες με τον αντίπαλό του, με στόχο περισσότερο να τον... νικήσει και να αποδείξει ότι ο άλλος του έκανε συνεχώς φάουλ, παρά για να δημιουργήσει κάποια απειλή ουσιαστική προς την εστία του Πασχαλάκη.

Όσο για το κέντρο;
Εδώ τα πράγματα είναι απλά, αλλά ειλικρινά απορώ από ένα σημείο και μετά γιατί ο Βιτόρια δεν το βλέπει ή αν το βλέπει γιατί δεν παρεμβαίνει να αλλάξει κάτι στο συγκεκριμένο χώρο.
Με Μπακασέτα και Μαξίμοβιτς ταυτόχρονα και αν σ' αυτούς προστεθεί ως συνήθως ο Αράο και όχι ο Τσέριν που έπαιξε χθες,, δεν μπορείς να απειλήσεις σοβαρή και καλά οργανωμένη στον χώρο ομάδα και ταυτόχρονα δεν μπορείς να δημιουργήσεις καταστάσεις για να τις εκμεταλλευτούν οι μεσοεπιθετικοί σου οι οποίοι από ένα σημείο και μετά ξεμένουν από δυνάμεις καθώς ότι κάνουν το προσπαθούν μόνοι τους και με ατομικές ενέργειες αφού... τροφοδοσία και ιδιαίτερα με καλές προϋποθέσεις από τα χαφ τους δεν υπάρχει.

Αυτό θα πρέπει να το δει κάποια στιγμή ο Βιτόρια, η αδυναμία του Ουναί να μπει στο παιχνίδι λόγω ενοχλήσεων είναι μια εξήγηση ή αν προτιμάτε μια δικαιολογία για το χθεσινό παιχνίδι, αλλά αυτό συμβαίνει και όταν ο Ουναί είναι διαθέσιμος οπότε μάλλον ο τραυματισμός του δεν είναι η εξήγηση για το γεγονός.

Και κάτι ακόμα.
Κάποια στιγμή θα πρέει να σταματήσει στον Παναθηναϊκό το φαινόμενο να υπάρχουν χαϊδεμένα και "προστατευόμενα παιδιά" που ποτέ δεν φταίνε για τίποτα και τα λάθη τα κάνουν συνεχώς οι συμπαίκτες τους.

Για παράδειγμα το φαινόμενο Ίνγκασον είναι ένα απ' αυτά.
Ο Ίνγκασον για κάποιο περίεργο λόγο είναι συνεχώς ο... κορυφαίος της άμυνας, παρ' ότι σχεδόν σε όλα τα γκολ που δέχεται φέτος ο Παναθηναϊκός από το κέντρο της άμυνας είναι μέσα.
Κι όσο κι αν ο Γεβντάι που σε κανενός το μάτι... δεν πιάνει φυσικά, καλύπτει όσο μπορεί την κατάσταση, η απουσία του σε δυο παιχνίδια φανέρωσε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα που υπάρχει στο κέντρο της άμυνας του Παναθηναϊκού τόσο στις στημένες φάσεις όσο και σε κανονική ροή αγώνα.
Κι αν ψάχνετε "πειστήρια" για το γεγονός, ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί για το γκολ που δέχτηκε χθες ο Παναθηναϊκός την βασική ευθύνη την έχει ο Λοντίγκιν και όχι ο Ίνγκασον που τον άδειασε σαν σταματημένο ο Γιάρεμτσουκ στην συγκεκριμένη φάση.

Και κάτι τελευταίο.
Φαίνεται πως ο Γενάρης είναι στον Παναθηναϊκό ο μήνας, που κάθε προπονητής που έρχεται αποφασίζει να δοκιμάσει και μια... επιεικώς περίεργη σκέψη του, η οποία φυσικά βαφτίζεται ασπ' όλους σαν τρομερή και φοβερή έμπνευση που... αλλάζει τα δεδομένα.

Πέρυσι τέτοιο καιρό είχαμε εκείνη την απίστευτη... αποκοτιά του Τερίμ να καθιερώσει τον Κότσιρα... αμυντικό χαφ, εν μέσω αποθέωσης φυσικά του ρεπορτάζ και των ειδικών του ποδοσφαίρου.

Φέτος ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι έχουμε ένα νεαρό ποδοσφαιριστή άξιο να καλύπτει κάθε θέση από την μέση και μπροστά και να.... προσπερνάει με άνεση στην... επετηρίδα ακόμα και παίκτες όπως ο Πελίστρι για παράδειγμα που και χθες δεν αποτελούσε βασική επιλογή για την ενδεκάδα.

Και ο λόγος για τον Νίκα που στις Σέρρες ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι είναι καταλληλότερος όλων για... αριστερό εξτρέμ και χθες του αναθέσαμε να... διορθώσει την κατάσταση στην μεσαία γραμμή, ρισκάροντας χωρίς κανένα λόγο και κάνοντας κυριολεκτικά... δώρο στον Ολυμπιακό την κυριαρχία στον συγκεκριμένο χώρο μετά απ' αυτή την κίνηση, ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό αφ' ενός δεν είχε περισσότερο χρόνο για να αξιοποιήσει το συγκεκριμένο δώρο και αφ΄ετέρου σε όσο χρόνο διέθετε ανέθεσε την αξιοποίηση του συγκεκριμένου αβαντάζ στον... Βέλντε που κατάφερε να το... εξουδετερώσει σαν αβαντάζ όποτε προσπάθησε να το... αξιοποιήσει.

Συμπερασματικά και κυρίως καθώς έρχεται το ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Για μια ακόμα φορά ο Παναθηναϊκός και κυρίως ο Βιτόρια, οι συνεργάτες του και το ποδοσφαιρικό τμήμα συνολικά, θα πρέπει ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ να δουν λίγο την κατάσταση και να την δουλέψουν λιγάκι παραπάνω και ει δυνατόν διαφορετικά ειδικά στην μεσαία γραμμή, αφήνοντας κατά μέρος κάποια στιγμή την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν για την εικόνα της ομάδας τα επικοινωνιακά επιτελεία της συμφοράς και οι πάσης λογής μαλωμένοι με την αλήθεια και την μπάλα που..., ευδοκιμούν άφθονοι και ανενόχλητοι στον... μπαξέ των πρασίνων εδώ και χρόνια.