Οι δύο Πολωνοί που ... ξανάσμιξαν στον ΠΑΟΚ κι άφησαν υποσχέσεις!

Ο εντός έδρας αγώνας του ΠΑΟΚ κόντρα στο Λεβαδειακό με φόντο την 20η αγωνιστική της Stoiximan Super League αποτέλεσε τον δεύτερο που συνυπήρξαν στην ίδια αρχική σύνθεση. Στα 156΄ συνολικά κοινά λεπτά συμμετοχής τους γνώρισαν μία ήττα με την Πολωνία απέναντι στην Αλβανία στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του UEFA Nations League με 2-0 και μία υπερπολύτιμη νίκη κόντρα στην ομάδα της Βοιωτίας με 1-0 για το ελληνικό πρωτάθλημα. Τόμας Κεντζιόρα και Ματέους Βιετέσκα συστήθηκαν στο κοινό των «ασπρόμαυρων», απόντος του Γιάννη Μιχαηλίδη που εξέτισε την ποινή καρτών του και έθεσαν σοβαρή υποψηφιότητα για ένα πολλά υποσχόμενο αμυντικό δίδυμο ενόψει συνέχειας.

Σε ένα γεμάτο 90λεπτο σημείωσαν 11 εκκαθαρίσεις, 2 κλεψίματα, 3 τάκλιν, με τον πρώτο να καταγράφει 73 επαφές με τη μπάλα, 56/63 ακριβείς πάσες με ποσοστό επιτυχίας 89%, 12 πετυχημένες μακρινές μπαλιές στις συνολικά 14 που επιχείρησε, ενώ συνάμα κέρδισε το 50% των μονομαχιών εδάφους (½), σημειώνοντας το απόλυτο στις εναέριες (2/2) και ένα ακυρωθέν τέρμα. Απεναντίας, το νέο μεταγραφικό «χτύπημα» του Δικεφάλου που έλαβε το βάπτισμα του πυρός, σημείωσε 78 επαφές με τη μπάλα, 60/65 ακριβείς πάσες με ποσοστό επιτυχίας 92%, 3 πετυχημένες μακρινές μπαλιές στις συνολικά 4 που επιχείρησε, καταγράφοντας το απόλυτο στις μονομαχίες εδάφους (3/3) και 50% επιτυχίας στις εναέριες (2/4).

«Όλα ξεκινούν από την άμυνα. Σίγουρα φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά σε σχέση με πέρυσι, αλλά και φέτος σε κάποια παιχνίδια δείξαμε ότι είμαστε συμπαγείς, όπως στο τελευταίο ματς με τον Άρη. Πιστεύω ότι παιχνίδι με το παιχνίδι γινόμαστε καλύτεροι και στον αμυντικό τομέα. Ελπίζω ότι ο Βιετέσκα θα μας βοηθήσει και τον περιμένω κι εγώ. Έρχεται με τη μορφή δανεισμού και θα έχει περιορισμένο χρόνο για να καταλάβει τι συμβαίνει στην ομάδα. Σίγουρα θα του μιλήσω και θα τον στηρίξω. Εγώ θα του εξηγήσω τι σημασία που έχει η ομάδα και ο οργανισμός για όλους όσους τον υποστηρίζουν σε όλο τον κόσμο», επισήμανε χαρακτηριστικά ο Τόμας Κεντζιόρα που έχοντας στο πλευρό του τον Μιρτσέα Λουτσέσκου, εμφανίστηκε εξαρχής «διαβασμένος» για το κλαμπ και την οπαδική του βάση, επιθυμώντας να μεταφέρει και στους συμπαίκτες του τις γνώσεις που έλαβε.

«Παρακολούθησα μαζί με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου την πρόκριση του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο Ελλάδος και την απολαύσαμε...». Έτσι συστήθηκε στους ασπρόμαυρους.

Έμαθε να παίζει ποδόσφαιρο από τη μαμά του. «Όπως όλα τα παιδιά έπαιζα ποδόσφαιρο έξω, όταν είχα ελεύθερο χρόνο. Άρχισα να προπονούμαι αρκετά τακτικά όταν ήμουν έξι. Παρακολούθησα τη σχολή ποδοσφαίρου στη γενέτειρά μου μέχρι που έφτασα τα 15. Τότε με κάλεσαν στη Λεχ Πόζναν. Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου έπαιζε ακόμα ποδόσφαιρο και μετά έγινε προπονητής, ενώ η μητέρα μου εργαζόταν στην καφετέρια του σχολείου. Έχω μια αδελφή, η οποία είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη από μένα. Σπούδασε στη Ζιέλονα Γκόρα. Τώρα δουλεύει. Όσο ο πατέρας μου ήταν παίκτης και μετά προπονητής, είχα πάντα μια μπάλα ποδοσφαίρου μαζί μου. Η μαμά μου με πήγαινε συχνά στο πάρκο, όπου έπαιζα μπάλα. Ήμουν τεσσάρων ετών, όταν άρχισα να προπονούμαι στη Ζιέλονα Γκόρα. Δεν υπήρχε ακόμα τμήμα για τέτοια ηλικία οπότε συνυπήρχα με παιδιά οκτώ και εννέα χρονών. Έκανα περισσότερο προπόνηση με την μπάλα, παρά με τα υπόλοιπα παιδιά επειδή ήταν μεγαλύτερα, αλλά ο πατέρας μου πάντα απαιτούσε περισσότερα από μένα. Ήταν απαιτητικός προπονητής, έριχνε βάρος στη λεπτομέρεια, αλλά ήξερε και πώς να σου δίνει κίνητρο. Ήταν ωραίες εποχές τότε και όπου κι αν έφτασα, ποτέ κανείς δε γύρισε να μου πει ότι το πέτυχα χάρη στον μπαμπά μου».

Σε μία ακαδημία ποδοσφαίρου που δημιουργήθηκε χωρίς σημαντικό οικονομικό υπόβαθρο και εντυπωσιακές αθλητικές υποδομές που προσφέρονται στο υψηλότερο επίπεδο και χωρίς τεχνητό χλοοτάπητα, συγκεντρώθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι τη σωστή στιγμή. «Νομίζω ότι καταλήξαμε σε μια ωραία ιδέα και συγκεντρώσαμε τους σωστούς ανθρώπους. Στη συνέχεια επιλέξαμε ένα ενδιαφέρον γκρουπ παικτών, το οποίο ήταν ίσως και το πιο δύσκολο. Δηλαδή; Επιλέξαμε ένα τέτοιο έμψυχο υλικό στο οποίο αυτό που θα έχει νόημα θα είναι η δουλειά και οι προπονητές θα διασκεδάσουν. Είχαμε αρκετά απλές μεθόδους. Έπρεπε να περάσουμε από όλες τις αυλές και τα σχολεία. Γράφαμε ονόματα σε σημειωματάρια και κατόπιν τους προσκαλούσαμε στα προπονητικά προγράμματα. Μιλούσαμε επίσης με τους γονείς και τους πείθαμε για τις ιδιότητες του αθλητισμού ούτως ώστε να αυξηθεί ο αριθμός παικτών μας», τονίζουν οι ιθύνοντες της πρώτης ποδοσφαιρικής του οικογένειας.

«Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Θα δείξω τι είμαι ικανός να κάνω στο γήπεδο» και κάπως έτσι η ιστορία του Τόμας Κεντζιόρα ξετυλίγεται καλύτερα όχι από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, αλλά από τα κοντινά του πρόσωπα.

«Στην αρχή, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι από ένα μέρος όπως η Ζιελόνα Γκόρα μπορείς να φτάσεις μέχρι την εθνική ομάδα της Πολωνίας», εξομολογήθηκε ο πατέρας του. Ευτυχώς, ο Τόμας συνάντησε τέτοιους προπονητές και τέτοιες πραγματικότητες που το πέτυχε. Οφείλει πολλά στην επιμέλεια που έλαβε. Νομίζω ότι είναι ένα τέλειο παράδειγμα για πολλά νέα αγόρια που φιλοδοξούν να ακολουθήσουν μία ποδοσφαιρική καριέρα. Όλοι μπορούν τώρα να δουν ότι για να φτάσει κανείς στα ύψη, δεν χρειάζεται να ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα σε ένα πλούσιο φυτώριο ή μια μεγάλη πόλη. Υπήρχαν πιο ταλαντούχα αγόρια στην ομάδα του Τόμας, αλλά τους έλειπε ο χαρακτήρας. Ίσως και τύχη. Ανταγωνιζόμασταν με πολλές ομάδες υψηλού επιπέδου. Αρκετά συχνά πολλοί παίκτες που ξεχώρισαν σε ηλικία 12-13 ετών, σήμερα δεν είναι πλέον ποδοσφαιριστές λόγω της νοοτροπίας που είχαν.

Στην περίπτωση του Τόμας Κεντζιόρα ήταν σίγουρα αδύνατο να αποφύγει συζητήσεις για ποδόσφαιρο. Παρακολουθούσε διαρκώς τους αγώνες του πατέρα του, δήλωνε «παρών» στις προπονήσεις και το μόνο που απέμενε ήταν πότε θα ξεκινούσε και η δική του σταδιοδρομία στον χώρο. Και δεν άργησε. «Μεγάλωσε σε μια αθλητική οικογένεια. Όχι μόνο ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ήταν παρών σε αυτόν, αλλά και ο ημι-επαγγελματικός αθλητισμός, επειδή ήμουν επίσης ποδοσφαιριστής. Αυτό το γεγονός σίγουρα τον βοήθησε. Είμαι περήφανος όταν βλέπω τον γιο μου να εκπροσωπεί τη χώρα μας. Εκπληρώνει όχι μόνο τα δικά του όνειρα, αλλά και αυτά ολόκληρης της οικογένειας». Ως δομικό υλικό της επιτυχημένης καριέρας του, ο πατέρας του κρίνει πως αποδίδεται εν πολλοίς στη διαπαιδαγώγησή του. «Πάντα του έλεγα να θυσιαστεί αν ήθελε να φτάσει ψηλά. Η ζωή ενός ποδοσφαιριστή εκτός γηπέδου μπορεί να είναι θανατηφόρα, γι 'αυτό τον προειδοποίησα ότι δεν αξίζει να διασχίζει τα όρια. Δεν θα σε βοηθήσει να έχεις μία καριέρα και η προσοχή σου να αποσπάται από εξωτερικούς παράγοντες. Μου έλεγε "εντάξει μπαμπά!". Νομίζω ότι με άκουσε γιατί ποτέ δεν άκουσα ότι έχασε τον εαυτό του σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο. Με την ευφυΐα του, όχι μόνο στο γήπεδο, ήξερε τι, πότε και πού να κάνει οτιδήποτε», ξετυλίγοντας μία άγνωστη πτυχή της θητείας του στη Λεχ Πόζναν:

«Όταν ο Τόμας ήρθε στη Λεχ Πόζναν, ο προπονητής της ομάδας τον έθετε αρκετές φορές εκτός. Έμεινε πάρα πολύ καιρό έξω, ωστόσο, ήθελε να βελτιώνεται συνεχώς. Οι ποδοσφαιρικές του προδιαθέσεις ήταν τόσο ανεπτυγμένες που μπορούσε να το αντέξει. Μπορούσε να σκαρφαλώσει. Και το γεγονός ότι ήταν προσηλωμένος στο ποδόσφαιρο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα για τη νεολαία. Τον τονώσαμε, συνδυάσαμε αυτή την πτυχή με τη μάθηση. Είχε ένα μεγάλο ταλέντο, το οποίο εκδηλώθηκε με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Δεν ήταν διαμάντι, σφυρηλάτησε το σίδερο σε χρυσό. Κατά τη γνώμη μου ξεχώριζε πάνω απ' όλα για την ευφυΐα του στο γήπεδο. Ήταν σε θέση να προβλέψει πώς θα εξελισσόταν μια ενέργεια και ήξερε πότε ήταν ώρα να προστατεύσει τον συμπαίκτη του. Ένα ακόμη πλεονέκτημά του ήταν ότι δεν έδωσε προσοχή στο αν ήταν πολύ νεότερος ή λιγότερο έμπειρος από κάποιον άλλο συμπαίκτη του. Πάντα ήθελε να κερδίζει και προσπαθούσε να κάνει τους πάντες γύρω του τόσο εμπλεκόμενους όσο κι εκείνος. Ενστάλαξε πάθος και φιλοδοξία ακόμη και στους πιο μεγάλους ηλικιακά, ανεξάρτητα από την ποδοσφαιρική τους εμπειρία».

Ο Πιότρ Ζακ (σ.σ ένας από τους προπονητές του) υπογράμμισε πως το ταλέντο είναι ένας ευρύς όρος. «Σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία μου, η λέξη ταλέντο έχει διαφορετική σημασία σήμερα. Είναι όλα σχετικά με τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία. Θα βαθμολογούσα το ταλέντο του ενδεχομένως με τρία ή τέσσερα, ωστόσο, όποιον αριθμό κι αν χρησιμοποιήσω, θα είναι πολύ μικρός σε σχέση με αυτό που παρουσίασε στο γήπεδο. Το καθαρά ποδοσφαιρικό ταλέντο δίνεται σε διάφορους παίκτες για να μπορέσουν να διαχειριστούν πολύ καλύτερα την καριέρα τους. Ο Τόμας δεν το είχε αυτό, αλλά είχε τα πάντα για να αντισταθμίσει αυτή την έλλειψη. Γι' αυτό για μένα ταλέντο είναι η δουλειά, η συνέπεια και το κίνητρο. Χάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά ο Τόμας είναι εκεί που βρίσκεται τώρα. Πάντα σημάδευε με την παρουσία του. Δεν τον πείραζε που ήταν μερικά χρόνια νεότερος. Δεν άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί. Δούλεψε πάνω στην αποφασιστικότητά του. Δεν πίστευε ότι αφού την είχε αποκτήσει, δεν χρειαζόταν πλέον καλλιεργεί αυτό το χαρακτηριστικό. Το ανέπτυξε στο μέγιστο στον εαυτό του.

Ήξερε ότι η δουλειά στον χαρακτήρα ήταν σημαντική. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν αρχηγός σε όλες τις ομάδες νέων στις οποίες αγωνίστηκε. Αργά ή γρήγορα, το περιβραχιόνιο πήγαινε πάντα στο χέρι του. Αυτό λέει πολλά. Είναι ηγέτης στο γήπεδο. Όταν τον προπονούσα, τον τοποθετούσα πάντα στο κέντρο της άμυνας. Αλλά αυτή είναι μια ορισμένη εξάρτηση που εμφανίζεται στους προπονητές όταν έχουν την επίβλεψή τους σε δικό τους παίκτη. Βλέπεις κάποιον σε μια συγκεκριμένη θέση και προσπαθείς να κάνεις τα πάντα για να τον κάνεις να νιώσει καλά σε αυτό. Δεν υπάρχει πλευρική όψη. Οι ορίζοντες ανοίγουν όταν ένας ποδοσφαιριστής βρίσκεται υπό την προστασία κάποιου άλλου. Αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Κοιτάζοντας τον Τόμας, περίμενα να είναι ένας τυπικός κεντρικός αμυντικός. Η εκτίμησή μου οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε τεχνικές ελλείψεις. Είχε καλό παιχνίδι κεφαλής, για να μην αναφέρουμε την ικανότητα ανάγνωσης του παιχνιδιού. Εξεπλάγην ευχάριστα όταν τον είδα στη δεξιά πλευρά της άμυνας της Λεχ Πόζναν. Χαίρομαι που μπόρεσα να κάνω ένα λάθος».

Ο Μακιέ Μουράσκι «ξεδίπλωσε» με τη σειρά του μία ενδιαφέρουσα ιστορία. «Όταν ήμουν προπονητής της Ζιέλονα Γκόρα στο 2ο πρωτάθλημα, ο πατέρας του Τόμας με ρώτησε αν ήταν δυνατόν να δοθεί μια ευκαιρία στον γιο του σε ανώτερο επίπεδο. Είπα ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Αποδείχθηκε ότι τα πήγαινε πολύ καλά από την αρχή. Τα επίπεδα απόδοσής του έμεναν σταθερά και αξιοπρεπή, δείχνοντας μάλιστα πως οι μεγαλύτεροι παίκτες μου θα μπορούσαν να μάθουν από αυτόν. Είχε εξαιρετική επιμονή, χαρακτήρα και την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι. Αυτές ήταν οι ιδιότητες που είχε ήδη πριν συμπληρώσει ακόμη τα 16 έτη. Ως κεντρικός αμυντικός έδειξε ότι μπορεί να αντέξει την πίεση ακόμη και σε τόσο νεαρή ηλικία. Ήταν ώριμος, συγκεντρωμένος σε έναν συγκεκριμένο στόχο, δεν παραστράτησε. Σήμερα, ένας τέτοιος παίκτης θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο παράδειγμα ότι παρά τους περιορισμούς που ενδέχεται να συναντήσει κανείς, το σημαντικό είναι να αναζητείς στοιχεία στον εαυτό σου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτάσεις στο 100%. Αυτά που κάνουν τον παίκτη να ξεχωρίζει από τη μετριότητα και τραβούν την προσοχή.

Ο Τόμας συμπεριφέρθηκε με το... καλημέρα σαν να ήταν ένας από τους παλαιότερους παίκτες της ομάδας. Μερικές φορές είχα την εντύπωση ότι ως ο νεότερος στην ομάδα, ήθελε να ηγηθεί εκείνης. Το έκανε καλά. Με τον τρόπο που θα περίμενα από τους πιο έμπειρους παίκτες. Είχε την αίσθηση να κατευθύνει τους άλλους από νεαρή ηλικία. Δεν είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί μέσα από τις προπονήσεις. Το έχεις ή δεν το έχεις. Πάντα έμοιαζε σαν να ήταν ανώτερος σε πνευματικό επίπεδο.

Ήταν καλλιεργημένος, ήθελε να δουλέψει σκληρά. Όταν τον προπονούσα, συμπεριφερόταν πάντα σωστά. Δεν έχω ακούσει ποτέ ότι ήταν προβληματικό αγόρι. Ήταν πειθαρχημένος και έξυπνος. Είχε τις φιλοδοξίες του. Είχα παίκτες που προκαλούσαν προβλήματα εκείνη την εποχή. Πέρασαν από τα χέρια μου επίσης αρκετοί Πολωνοί ποδοσφαιριστές που ναι μεν είχαν απίστευτες δυνατότητες, αλλά ο χαρακτήρας τους ήταν εντελώς διαφορετικός. Υπήρχε ένας επιθετικός ο Ντουτσνόφσκι, προπονούσα επίσης και τον Σουλεκόφ. Είχε τα πάντα, εκτός από την αποτελεσματικότητα και τη νοοτροπία για να κάνει καριέρα, αλλά δεν ήταν συγκεντρωμένος στην μπάλα. Πήρε μια κλήση στην εθνική ομάδα και δεν θέλησε να δοκιμαστεί. Μερικές φορές επέλεγε να απουσιάζει και στις προπονήσεις. Γνωρίζω λοιπόν πολύ καλά ότι οι νέοι μπορούν να κάνουν ανόητα πράγματα που εμποδίζουν το ταλέντο τους να αναπτυχθεί με τον σωστό τρόπο. Ο Τόμας, όμως, ήταν το αντίθετο».

Και επειδή τον επίλογο τον βάζουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές «αν δεν υπήρχε η γειτονιά μου, αυτό το σχολείο της ζωής, δε θα ήμουν εδώ που είμαι. Μου έδειξε ότι πρέπει να κερδίζω μόνος μου τις μάχες μου και να μην το βάζω κάτω ποτέ. Η ζωή θα σε διδάξει ότι αν δεν δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό και αν δεν είσαι δίκαιος, τότε αργά ή γρήγορα θα το βρεις μπροστά σου». Εν προκειμένω εκείνος μπροστά του κατά τη θητεία του στον ΠΑΟΚ βρήκε έναν συμπατριώτη του και μαζί του αποτελεί ένα πολλά υποσχόμενο αμυντικό δίδυμο. «Πολλοί Πολωνοί έχουν παίξει στο παρελθόν εδώ κι έχουν διαγράψει μια σπουδαία πορεία στην ομάδα» και εκείνοι ελπίζουν να κάνουν κάτι παρόμοιο ή ακόμη καλύτερο.