Ανέτοιμος και χωρίς πλάνο ο Παναθηναϊκός- Πώς έπεισαν τον Βιτόρια για Σιώπη

Δεν ήταν καλός λέει ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και γι' αυτό αποκλείστηκε.
Δεν έφτασε, λέει επισης, την απόδοσή του στο ύψος; των προηγούμενων εμφανισεων του στα ντέρμπι τα οποία και νίκησε.
Κι εδώ είναι και το "μυστικό" της ήττας σχεδόν με κάτω τα χέρια χθες στο Καραϊσκάκη για τον Παναθηναϊκό.
Καθώς το πρώτο σκέλος, ναι, είναι σωστό.
Δεν ήταν καλός και αποκλείστηκε.
Το δεύτερο όμως, ότι δηλαδή δεν έφτασε στο ύψος ανάλογων εμφανίσεων με τα ντέρμπι που κέρδισε είναι και το λάθος και η εξήγηση ταυτόχρονα του χθεσινού αποτελέσματος και του αποκλεισμού.

Καθώς ο Παναθηναϊκός ποτέ και με κανένα τρόπο δεν θέλησε να δει ή και δεν κατάλαβε κιόλας, ότι και στα ντέρμπι που νίκησε ή έστω δεν έχασε μέχρι τώρα, πάνω κάτω τις ίδιες εμφανίσεις με χθες στο Καραϊσκάκη έκανε.
Μέτριος έως κακός ήταν  και με την ΑΕΚ και με τον ΠΑΟΚ και στο πρώτο παιχνίδι κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και στο πρόσφατο ντέρμπι για το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό.
Το ότι σε όλα αυτά τα ντέρμπι ή κέρδισε ή έχασε ήταν απλά το... προπέτασμα καπνού πίσω από το οποίο όπως παντα στον Παναθηναϊκό όλοι κρύφτηκαν, άρχισαν τα πανηγυρια για τα σερί του Βιτόρια, για τον αήττητο Βιτόρια στα ντέρμπι, για την σιδερένια ομάδα και πάει λέγοντας.

Το χειρότερο;
Απαγορεύτηκε δια ροπάλου και δια της μεθόδου του... εξοβελισμού ως... αντιπαναθηναϊκή και υπόπτως προερχόμενη ενέργεια και πρόθεση, οποιαδήποτε απόπειρα να προσπαθήσει κάποιος να μιλήσει ποδοσφαιρικά, να επισημάνει την πραγματικότητα και να εντοπίσει την προβληματική αγωνιστική συμπεριφορά, τακτική μέσα στο γήπεδο και επιλογές ενδεκάδας ή αλλαγές του προπονητη στα συγκεκριμένα παιχνίδια.
Κι όμως, αν τώρα κάποιος ψύχραιμα καθίσει να σκεφτεί όλα αυτά τα προηγούμενα, θα διαπιστώσει πόσο "όμοια" συμπεριφέρθηκε ο Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο και ο προπονητής του στον πάγκο.

Φοβικός μέχρι κεραίας, παραχωρούσε όπως και χθες όλη την πρωτοβουλία στον αντίπαλο, περίμενε την μια φάση που σε κάποια παιχνίδια όπως με την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ ήρθε αλλά χθες δεν ήρθε, με τα βασικότερα ατού του από μέτρια έως ανύπαρκτα μέσα στο γήπεδο και τον προπονητή από τον πάγκο είτε να συμμετέχει χωρίς κάποια παρέμβαση στην όλη ιστορία ή οταν αποφασίζει να επέμβει οι αλλαγές του να ήταν αλλού γι αλλού και χωρίς καμιά συνάφεια με την εικόνα της ομάδας μέσα στο γήπεδο και τις ανάγκες για παρέμβαση σε συγκεκριμένα σημεία και σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.

Κοντά σ' όλα αυτά είχαμε και την κωμικοτραγική παρουσία όλου του επίσημου και ημιεπίσημου "επικοινωνιακού σταφ" που σε όλα τα παιχνίδια έβλεπαν κόντρα διαιτησία και πάει λέγοντας.
Το πρωτο ημίχρονο με τον ΟΦΗ, φάνηκε να στέλνει κάποια πιο φανερά και εντονα μηνύματα που προσωρινά φάνηκε να αφυπνίζουν ομάδα και πάγκο και να κάνουν το σωστό στο δευτερο 

Αλλά κι εκεί δόθηκε τεράστια έμφαση με σαχλαμάρες περί της πιο μάγκικης νίκης κόντρα σε όλους, σε όλα και φυσικά την... διαιτησία, παραγνωρίζοντας εντελώς την  αντικειμενική ευκολία που υπήρχε με βάση την δυναμικότητα του αντιπάλου και την εντελώς αψυχολόγητη τακτική του αντίάλου προπονητή να γυρίσει άνευ όρων όλη την ομάδα του πίσω και να δώσει έτσι την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να πάρει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία και ένταση το πάνω χέρι στο παιχνίδι.

Όλα τα παραπανω, τα είδαμε μαζεμένα και σε χειρότερη έκδοση χθες στο Καραϊσκάκη.
Ομάδα χωρίς ουσιαστικό πλάνο και τακτική, φοβική ως εκεί που δεν παίρνει, ανέτοιμη εντελώς για ένταση, δύναμη και αποφασιστικότητα στις προσωπικές μονομαχίες, με τα περισσότερα ατού της σε απελπιστική βραδιά και κυρίως; απίστευτα αναποτελεσματική σε διάρκεια, καθώς από το ημίχρονο σχεδόν έδειχνε να εχει παραδώσει πνεύμα από δυνάμεις τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.

Το κέντρο έχασε για μια ακόμα φορά την μάχη από νωρίς, οπότε οι αμυντικοί του ήταν συνεχώς εκτεθειμένοι στους αντιπαλους τους που έφταναν μέχρι αυτούς χωρίς πίεση στον χώρο της μεσαίας γραμμής, τα πλάγια μπακ του Παναθηναϊκού ήταν συνεχώς εκτεθειμένα σε δύο και τρεις αντιπάλους τους και ιδιαίτερα ο Βαγιανίδης που είχε μπροστά του τον Τετέ ο οποίος παρακολουθούσε από... μακριά αν θα τα καταφέρει ο συμπαίκτης ανάμεσα στους... άλλους, ο Ιωαννίδης για κάποιο περίεργο ρόλο όποτε έπαιρνε την μπάλα δοκίμαζε αν θα περάσει μόνος του... όλο τον Ολυμπιακό καθώς δεν ξέρω ειλικρινά τι επεδίωκε έτσι ότι ήθελε να αποδείξει και σε ποιους και έτσι η όλη ιστορία εξελίχθηκε σε ένα περίπατο ουσιαστικά για τον Ολυμπιακό από πλευρά επικράτησης στον αγωνιστικό χώρο με μοναδικό ερωτηματικό το πότε θα έβρισκε την ευκαιρία να κάνει γκολ την υπεροχή του.

Και το ότι αυτό το κατάφερε στο τελευταίο σχεδόν λεπτό και προηγουμένως ο Παναθηναϊκός...πρόλαβε να κάνει μια ευκαιρία και να βρει και δυο τρεις φάσεις για να έχει την δυνατότητα να μιλάει και πάλι για την διαιτησία και παλι κατόρθωμα ήταν για τους πράσινους.

Τέλος δεν ξέρω ειλικρινά πως έπεισαν οι συνεργάτες του τον Βιτόρια γιατί αποκλείεται να είχε ο ίδιος "ιδία άποψη" περί των προσόντων και των δυνατοτήτων του Σιώπη (ξέρετε τώρα αυτά που ακούγατε και διαβάζατε και εσείς μέρες τώρα, ότι είναι σκυλί του πολέμου, ότι παίζει για... πέντε, ότι όταν θα είναι αυτός στην ενδεκάδα κανείς δεν θα περνάει και δεν θα χρειάζεται να τρέχουν και οι συμπαίκτες του γιατί αυτός θα τα κάνει όλα) και αποφάσισε  να τον ρίξει στην "μάχη", αλλά φάνηκε πως επί... χόρτου δεν βγαίνουν πάντα οι ανοησίες και οι υπερβολές του επικοινωνιακού μηχανισμου συνεπικουρούμενου και από το "ρεπορτάζ".

Κι όταν ειδικά αποφάσισε να... επαναφέρει τις "ισορροπίες" και να γλυκάνει τον... πόνο του ρεπορτάζ για τις αλλαγές στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΟΦΗ, και να ρίξει μαζί με τον Σιώπη και τον Μπακασέτα, εκεί πια το μέχρι τότε μέτριο κέντρο του Παναθηναϊκού έγινε απλά... ανύπαρκτο και από κει και πέρα το πράγμα πήγε όπως πήγε.

Συμπερασματικά.

Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε στο Καραϊσκάκη με κάτω τα χέρια ουσιαστικά και με... τρόπαιο μια ευκαιρία, ΕΝΑ σουτ στην αντίπαλη εστία και δυο τρεις φάσεις που μπορεί να μιλάει για την διαιτησία σε ΕΝΕΝΉΝΤΑ λεπτά ενός αγώνα χωρίς αύριο και κρίσιμου από κάθε άποψη, για ένα και μόνο λόγο.
Γιατί κάπου πίστεψε και ο ίδιος και οι παίκτες του και ο προπονητής του, ότι στα προηγουμενα ντέρμπι τα έκανε όλα σωστά, τα πήρε ή δεν τα έχασε επειδή ήταν καλός και πήγε να κάνει ακριβώς το ίδιο και στο Καραϊσκάκη.
Κι αυτό είναι το μόνο που μπορεί να κρατήσει από το συγκεκριμένο παιχνίδι, αν θέλει να του χρησιμεύσει έστω και τώρα σε κάτι αυτή η οδυνηρή ήττα και αποκλεισμός του.

Να δει δηλαδή πόσο κακό του κάνει σαν ομαδα, σαν νοοτροπία και σαν απαίτηση από πλευρά ύψους του... πήχη που βάζει ο ίδιος ο Παναθηναϊκός στον εαυτό του, όλη αυτή καρικατούρα ψευτοΠαναθηναϊκό φροσύνης που λειτουργεί γύρω, δίπλα και δυστυχώς ΚΑΙ ΜΕΣΑ  στην ομάδα, να πάρει διαζύγιο με τις γραφικές άμπαλες και άχρηστες ως προς την ουσία κραυγές και ψίθυρους όλων αυτών που τον εκπροσωπούν και να κάτσει πρώτος ο Βιτόρια και μετα και οι υπολοιποι εκεί πέρα, να δουν και αξιολογήσουν σωστά τις δυνατότητές τους, τις καλύτερες επιλογές που μπορούν να κάνουν και κυρίως το μπόλιασμα με ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ πρωταθλητισμού και μεγάλης ομάδας της νοοτροπίας της ομάδας και όχι τα μπράβο, τα σερί και οι ταιριαστές σε ομάδες μικρομεσαίες χωρίς ουσιαστικά μεγάλους στόχους βλακείες που ακούμε και διαβάζουμε μέχρι τώρα.

Μόνο αυτό και τίποτα άλλο.

Μπορεί να το κάνει;

Φυσικα και μπορεί.

Αρκεί πάνω απ' όλα τα το θέλει από την μια, και να έχει την δυνατότητα να το δει και να το καταλάβει από την άλλη