Δεν αισιοδοξείς για αυτό τον Παναθηναϊκό - Με… κορυφαίο Σιώπη καταλαβαίνεις

Η πρόκριση δεν ήταν το δύσκολο κομμάτι για τον Παναθηναϊκό.
Δεν γίνεται και δεν μπορεί να αναφέρεται σαν δύσκολο κομμάτι η πρόκριση επί της Βίκινγκουρ κι έτσι μάλιστα όπως ήρθε με γκολ στο τελευταίο λεπτό που γλίτωσε τον Παναθηναϊκό από την ταλαιπωρία και την ντροπή να πάει στην παράταση την ιστορία με την συγκεκριμένη ομάδα.
Το δύσκολο είναι όπως πάντα το... μετά.
Το σήμερα και τα επόμενα δηλαδή αυτής της πρόκρισης.

Καθώς αν στον Παναθηναϊκό πιστέψουν και πάλι αυτά που διαβάζουν και ακούν ΚΑΙ για το συγκεκριμένο παιχνίδι, για γκολάρες, για ψυχάρες, για... καταιγισμούς στο τελευταίο μισάωρο και τα σχετικά, καλά κρασιά.
Μια από τα ίδια θα έχουμε πάλι και κανείς δεν θα έχει δει και τι έγινε και πως έγινε και ούτε φυσικά θα βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για την συνέχεια.

Η ουσία είναι, πως ο Παναθηναϊκός και στο συγκεκριμένο παιχνίδι που υποτίθεται ήταν χωρίς αύριο, εμφανίστηκε ακριβώς ίδιος και απαράλλαχτος όχι μόνο σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι στο Ελσίνκι, αλλά και σε σχέση με αυτό με τον Βόλο και όλα τα τελευταία παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Δύσκολος στην ανάπτυξη και στην δημιουργία ευκαιριών, ακόμα πιο δύσκολος στην αξιοποίησή τους και αρκετά ευάλωτος αμυντικά ακόμα και απέναντι σε αυτή την ανύπαρκτη ποιοτικά και ουσιαστικά ομάδα των Ισλανδών.
Από το γεγονός και μόνο, ότι όλοι γράφουν και λένε, πως απέναντι σε αυτή την Βίκινγκουρ που υποτίθεται την περιμένεις για να την κάνεις σάκο του μποξ και να την κερδίσεις εύκολα και άνετα και με σκορ ώστε να αποδείξεις ότι το πρώτο παιχνίδι ήταν τυχαίο, κορυφαίος παίκτης σου ήταν ο... Σιώπης, μιλάει από μόνο του.

Όταν δηλαδή σε ένα τέτοιο παιχνίδι που υποτίθεται έπρεπε να δηλώσουν παρών, να μιλήσουν και να καθαρίσουν όλα τα μεγάλα αστέρια σου της μεσοεπιθετικής γραμμής και τελικά κορυφαίος παίκτης σου αναδεικνύεται το... αμυντικό σου χαφ γιατί, λέει, έβγαλε... ψυχή και φιλότιμο και τελικά... κλειδί όπως διαβάζω και ακούω για την πρόκριση ήταν η αλλαγή του... δεξιού σου μπακ και η είσοδος του Βαγιαννίδη, τότε δεν έχει νόημα καμιά κουβέντα παρακάτω.
Από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη τουλάχιστον, γιατί από τις... άλλες, τις επικοινωνιακές και τα σχετικά δηλαδή κουβέντες, μπορείς πραγματικά να κάνεις και όσες θέλεις και όπως τι θέλεις.

Ουσιαστικά λοιπόν και στο παιχνίδι της ρεβάνς με τους Ισλανδούς, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να πείσει ότι... άλλαξε το φεγγάρι του και ότι βρήκε επιτέλους τον δρόμο, τον τρόπο και την μέθοδο, για να αρχίσει να δείχνει ένα πραγματικά ανταγωνιστικό και σωστό ποδοσφαιρικά τρόπο και μια εικόνα που να σου επιτρέπει αισιοδοξία για την συνέχεια τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στην Ευρώπη.
Καθώς το ζητούμενο αυτό είναι στην πραγματικότητα.

Τώρα αν το ζητούμενο δεν είναι αυτό και το μόνο που θέλαμε από το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν απλά να... γλιτώσουμε ένα κάζο και να μην έχουμε ντράβαλα και ιστορίες για τρεις τέσσερις μέρες ακόμα και μετά βλέπουμε, όσο έρθουν κι όσα πάνε και ανάλογα πράττουμε, πάσο.

Ο σκοπός επετεύχθη, έστω και στις... καθυστερήσεις.
Είναι καθαρά θέμα του τι ήθελε ο καθένας και πάνω απ' όλα ο Παναθηναϊκός, ο προπονητής και η ομάδα του από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Απ' αυτή την άποψη, ναι, ο Παναθηναϊκός πέτυχε τα... μέγιστα κόντρα στην Βίκινγκουρ.

Από πλευράς όμως της συνέχειας και κυρίως των πιθανοτήτων για μια ανταγωνιστική και αποτελεσματική πορεία σε πρωτάθλημα και Ευρώπη τα βασικά ερωτηματικά και απορίες έμειναν και μετά από το συγκεκριμένο παιχνίδι αναπάντητα και προβληματικά.

Μέχρι το... επόμενο λοιπόν και... βλέποντας και κάνοντας.