Δεν υπάρχει άλλη ομάδα στον κόσμο με τόσο… κουτόχορτο σαν τον Παναθηναϊκό!

Τα είχαμε χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα και από χθες το βράδυ χάνει ημάνα το παιδί και το παιδί την μάνα με τον Παναθηναϊκό.

Ο προπονητής νιώθει... περήφανος όπως είπε.
Μάλιστα.
Νιώθει περήφανος γιατί αποκλείστηκε από την Ευρώπη, αποκλείστηκε και από το κύπελλο και είναι δέκα βαθμούς πίσω στο πρωτάθλημα.
Ναι, αλλά... η ομάδα του έπαιξε καλά για... είκοσι λεπτά.
Οπότε, πως να μην νιώθει περήφανος ένας προπονητής που έχει απαιτήσεις από τον.. εαυτό του πριν απ' όλα;
Αλίμονο.
Απλά και ο αυτός, κατάλαβε πολύ γρήγορα που ήρθε και τι πρέπει να λέει, πως να... νιώθει και τι απαιτήσεις τελικά έχουν σ' αυτή την ομάδα όσοι την διοικούν, όσοι την κουμαντάρουν και όσοι την... εκπροσωπούν επίσημα και ημιεπίσημα.

Οι άλλοι είδαν χθες στην Φλωρεντία ξανά τον... PANATHINAIKOS.
Όχι σ' όλο το παιχνίδι φυσικά αλλά στο...δεύτερο ημίχρονο.
Κι αν καπάκι διαβάσεις και ακούς όσα λέγονται και γράφονται από χθες, νομίζεις ότι τελικά ο Παναθηναϊκό... προκρίθηκε αλλά η ΟΥΕΦΑ πήρε απόφαση να μην ισχύσει η πρόκριση και να περάσει η Φιορεντίνα αντί γι' αυτόν.
Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις για το παιχνίδι και βλέπεις καμιά τριανταριά "αν" που "αν" ήταν αλλιώτικα ο Παναθηναϊκός θα είχε κατακτήσει ήδη το... Τσάμπιονς Λιγκ.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ομάδα στον κόσμο που να ταΐζουν οι άνθρωποί της τόσο κουτόχορτο τον κόσμο της.
Γιατί αν για παράδειγμα έβλεπε και η Φιορεντίνα το παιχνίδι με "αν", τότε θα μπορούσε άνετα να ζητήσει απ την ΟΥΕΦΑ να κατοχυρωθεί σαν σκορ στο πρώτο ημίχρονο το 5-0.
Εδώ δεν μιλάμε απλά για παραλογισμό και κούφα.
Εδώ μιλάμε για τρέλα κανονική και με τον νόμο.

Ο άλλος μιλάει για κλασικές ευκαιρίες και σ' αυτές περιλαμβάνει σουτ που πήγαν στην εξέδρα, σουτ που χτύπησαν πάνω στα κορμιά των αμυντικών και δεν έφτασαν ούτε στην... μικρή περιοχή και πάει λέγοντας
Τι να πρωτοπείς δηλαδή και που να τα πεις και να σε πιστέψουν κιόλας.

Ο τρίτος είδε κλασική ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, φάση στην οποία ο παίκτης του Παναθηναϊκού δεν ήρθε καν σε επαφή με την μπάλα και απλά αν ο αμυντικός Φιορεντίνα δεν έδιωχνε, αν στην συνέχεια την έβρισκε ο παίκτης του Παναθηναϊκού, αν την έβρισκε σωστά, αν ο Ντε Χέα δεν την απέκρουε.... τότε η βραδιά θα ήταν αλλιώτικη για τον Παναθηναϊκό και μιλάω για την "ευκαιρία" με τον Βαγιανίδη.
Μιλάμε δηλαδή για... ευκαιρίες, για λιώσιμο της Φιορεντίνα, για πολιορκία και λοιπα και στο διάστημα αυτό δεν υπάρχει ούτε ΜΙΑ δύσκολη απόκρουση του τερματοφύλακα της... λιωμένης και ισοπεδωμένης ομάδας.

Ειλικρινά δεν ξέρω που νομίζουν ότι απευθύνονται πια στον Παναθηναϊκό ή αν πράγματι τα έχουν καταφέρει έτσι τα τελευταία χρόνια που έχουν δημιουργήσει όντως ένα κοινό στο οποίο μπορούν να απευθύνονται έτισ και να πιάνει κιόλας.

Και για να μιλήσουμε και λίγο για το χθεσινό παιχνίδι, τι ακριβώς είδαμε τελικά;
Ένα Παναθηναϊκό να μπαίνει και να μην ξέρει που πατά και που βρίσκεται, τον προπονητή αντί να κάνει κάτι να πηγαίνει σε κάθε φάση στον... τέταρτο και να διαμαρτύρεται και τελικά να πηγαίνει και... ανακουφισμένος ο Παναθηναϊκός με το 2-0 στην ανάπαυλα, έχοντας κάνει το ΠΡΩΤΟ ΣΟΥΤ στην αντίπαλη εστία στο... 41' με το άστοχο σουτ του Τετέ.
Και τι είδαμε δεύτερο ημίχρονο;
Η μέτριότατη Φιορεντίνα που δεν πίστευε κι η ίδια το πόσο εύκολα φαινόταν να έχει καθαρίσει την πρόκριση, να είναι εντελώς παθητική και να δίνει το γήπεδο στον Παναθηναϊκό για ΕΙΚΟΣΙ ΛΕΠΤΑ απο το 55 μέχρι το 75 δηλαδή και στο οποίο αυτό φοβερό και τρομερό διάστημα του Παναθηναϊκού, τι έγινε τελικά;
Φάγαμε και... τρίτο γκολ.
Τόσο απλά.

Κι από κει και πέρα;
Ένα πέναλτι και για κανά δεκάλεπτο γιόμες χωρίς ουσιαστική ευκαιρία και απειλή.
Τώρα πως αυτό το παιχνίδι το είδαν όλοι... συγκλονιστική προσπάθεια και ατυχία και αδικία και φυσικά... διαιτητική σφαγή, το πως γίνεται ο Παναθηναϊκός να έχει φάει απ' αυτή την Φιορεντίνα ΠΕΝΤΕ γκολ αλλά να λέμε ότι ήταν... καλύτερος και αδικήθηκε από τον αποκλεισμό γιατί έκανε, λέει, ένα φοβερό... ημίχρονο στο ΟΑΚΑ αλλά ρε γαμώτο και πάλι δεν πήρε σκορ ασφαλείας, αυτά μόνο όσοι τα λένε και τα γράφουν μπορούν να μας τα εξηγήσουν.

Α και κάτι ακόμα, γιατί με αυτά που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε θα ξεχάσουμε και τα... απλά μαθηματικά κιόλας.
Ο Παναθηναϊκός, λέει, αποκλείστηκε στις... λεπτομέρειες.
Παιδια δεν ξέρω αν... δεν το προσέξατε, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έψαχνε ένα γκολ για να... προκριθεί.
Για να προκριθεί ήθελε... ΔΥΟ.
Έψαχνε ένα γκολ μπας και πάει το παιχνίδι στην... παράταση κι εκεί μετά αν και αν και αν και αν και αν και ξανά αν μπορεί και να διεκδικούσε την πρόκριση ή να την έχανε πράγματι στις... λεπτομέρειες.

Όχι πως θα αλλάξει κάτι, αλλά έτσι γιατί πλέον κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε βασικά πράγματα.
Όπως το ποιος θεωρείται νικητής στο ποδόσφαιρο αυτός που βάζει τα περισσότερα γκολ ή αυτός που παίζει καλά... είκοσι λεπτά και... χάνει και ευκαιρίες,, όπως το ποιος προκρίνεται, όπως το πόσο διαρκεί ένα αγώνας και λοιπά.
Γιατί εδώ και κάτι χρόνια, την ιστορία του Παναθηναϊκού προσπαθούμε να την γράψουμε με... εικοσάλεπτα, άντε με... ημίχρονα στην καλύτερη περίπτωση. με αν και εφόσον και πάει λέγοντας.

Και τελικά η πραγματικότητα λέει πως μιλάμε για ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ εντελώς αποτυχημένη χρονιά σε όλα τα μέτωπα.
Αλλά ξέρω.
Δεν τρέχει και τίποτα.
Θα... θα... θα γίνουν και πάλι... σαρωτικές αλλαγές, θα αλλάξουν όλα, ήρθε και ο Τάκης τώρα και πήγε και στην Φλωρεντία μαζί με τον πρόεδρο και θα δείτε από... του χρόνου και πάλι... μεγάλα γούστα και θα τρίβετε τα μάτια σας.

Εις υγείαν των... κορόιδων.