Έλεος με την χυδαιότητα για Αλαφούζο - Σήψη και για ΝΤΡΟΠΗ στον Παναθηναϊκό

Είναι πολλές φορές που οι λεπτομέρειες εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου ενός παιχνιδιού, δείχνουν πολύ πιο ξεκάθαρα από το τελικό αποτέλεσμα ή ακόμα και από την εμφάνιση μιας ομάδας, την συνολική κατάσταση στην οποία βρίσκεται και το τι πρέπει να περιμένεις απ' αυτήν.

Ένα τέτοιο γεγονός, μια τέτοια λεπτομέρεια από το ντέρμπι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, έχει την δική της ξεχωριστή σημασία και είναι ενδεικτική της κατάστασης στην οποία βρίσκεται συνολικά ο Παναθηναϊκός σαν οργανισμός αυτή την στιγμή και που δυστυχώς είναι κατάσταση σήψης εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου και δεν ξέρω τελικά ποιο επηρεάζει το άλλο περισσότερο.

Ο λόγος για τα χυδαία συνθήματα που ακούστηκαν και πάλι στο ΟΑΚΑ εναντίον του Γιάννη Αλαφούζου.
Κι εντάξει όχι πως είναι κάτι πρωτόγνωρο, χρόνια τώρα ο Παναθηναϊκός έμαθε να ζει, να συμβιώνει, να ανέχεται και τελικά να συνηθίζει αυτή την χυδαιότητα σε βάρος των κάθε φορά ιδιοκτητών του.
Και μπορεί δικαιολογημένα να έχει κάποιος παράπονα ή και οργή ακόμα για τα πεπραγμένα του Γιάννη Αλαφούζου, άσχετα αν αυτό δεν δικαιολογεί με τίποτα την χυδαιότητα κάθε αγωνιστική από συγκεκριμένο κομμάτι της εξέδρας.
Αλλά ρε γαμώτο, έλεος πια.
Έλεος για την επανάληψη αυτής της χυδαιότητας στο συγκεκριμένο τάιμινγκ που ο άνθρωπος ζει την απώλεια του πιο αγαπημένου του προσώπου δύο μόλις μέρες πριν.

Τι σόϊ ενασχόληση με το ποδόσφαιρο και τι σόι "οπαδισμός" είναι αυτά που κάνουν κάποιους να συμπεριφέρονται χωρίς το παραμικρό ίχνος στοιχειωδών ανθρώπινων χαρακτηριστικών και συναισθημάτων;
Τι σόι ανθρώπους έφτιαξε πια στις εξέδρες αυτό που αποκαλούμε ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτό που αποκαλούμε επίσης "λαοί των ομάδων μας";
Είναι ποτέ δυνατόν;
Να έχει χάσει ο άλλος τον άνθρωπο του πριν λίγες ώρες και κάποιοι να τον βρίζουν χυδαία εν χορώ γιατί δεν τους αρέσουν αυτά που έκανε για μια ποδοσφαιρική ομάδα έστω κι αν αυτή είναι -υποτίθεται- η ομάδα τους;

Μιλάμε πραγματικά για σήψη, για ξευτίλα και για ΝΤΡΟΠΗ, ειδικά όταν όσοι λειτούργησαν τόσο χυδαία θέλουν να αυτοαποκαλούνται κομμάτι της εξέδρας μιας ομάδας σαν τον Παναθηναϊκό.
Μιλάμε για πραγματική ντροπή απέναντι στην ιστορία και τη μενταλιτέ του συγκεκριμένου συλλόγου.

Κι ακόμα χειρότερο είναι κάτι άλλο.
Το ότι αυτή η χυδαιότητα όχι μόνο φάνηκε να μην ενόχλησε κανένα, όχι μόνο πέρασε χωρίς αντίδραση από το σύνολο της εξέδρας, αλλά ούτε καν αναφέρθηκε και ακόμα χειρότερο δεν σχολιάστηκε και δεν καταδικάστηκε από το σύνολο του ρεπορτάζ και όσων γενικά ασχολήθηκαν με την περιγραφή του συγκεκριμένου αγώνα και όσων έγιναν σ' αυτόν.
Δεν ξέρω, προφανώς και μια ομαδική χυδαία συμπεριφορά σε βάρος ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε βαρύ πένθος, για οποιοδήποτε λόγο κι αν έγινε αυτό, είναι φαίνεται λιγότερο σημαντική από το τελικό αποτέλεσμα ενός αγώνα, το ποιος έβαλε τα γκολ, ποιος έπαιξε καλά και ποιος όχι.

Λυπάμαι ειλικρινά, αλλά σ' αυτό το απίστευτο φαινόμενο χυδαιότητας των μεν και πλήρους αναλγησίας, αδιαφορίας και ουσιαστικά ΑΠΟΔΟΧΗΣ της χυδαιότητας των δε, προσωπικά και αρνούμαι αλλά και δεν μπορω να πάρω μέρος.

Κάποια στιγμή, κάποιος, κάποιοι, θα πρέπει να αντιδράσουν με όποιο τρόπο μπορούν και με όποιον νομίζουν καλύτερο, σ' αυτή την συνεχιζόμενη αλητεία και στη πλήρη "αποδοχή της" από' όλο το σύστημα.

Χάρισμά τους λοιπόν  αυτό το ποδόσφαιρο, αυτές οι «εξέδρες» και αυτού του είδους η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο και ο δήθεν "οπαδισμός".
Υπάρχει και ένα όριο για όποιον και όποιους επιμένουν, αν μη τι άλλο να θεωρούν στοιχειωδώς "ανθρώπινο είδος" τους εαυτούς τους.

Όσο γι' αυτό καθ΄αυτό το αγωνιστικό κομμάτι του συγκεκριμένου παιχνιδιού, δεν πειράζει.
Θα το διαβάσετε και θα το ακούσετε όπως πάντα, αντικειμενικά, Παναθηναϊκά, με μπόλικη σοφία και ειλικρίνεια και κυρίως με άπειρη γνώση του αντικειμένου, από' όλους αυτούς που το κάνουν με συνέπεια τόσα χρόνια.
Μια φορά να μην δείτε την άποψη μιας ιδιαίτερα...ενοχλητικής φωνής και για ένα παιχνίδι, δεν χάλασε κι ο κόσμος.
Άλλωστε καλά να είμαστε θα τα ξαναπούμε αμιγώς... ποδοσφαιρικά και τις επόμενες μέρες.