Εδώ που φτάσαμε, παραμονές δηλαδή της μεγάλης μάχης με την Μαρσέιγ, ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια για οποιαδήποτε άλλη σκέψη και ενασχόληση, παρά μόνο με το πως θα δώσει όσο γίνεται πιο έτοιμος τις δύο αναμετρήσεις τους Γάλλους.
Κι επειδή ακούω και βλέπω πολύ... κλάμα και μπόλικη... αγωνία για το εξάρι για το δυάρι και πάει λέγοντας.
Καλά και άγια όλα αυτά.
Και εξάρτι θέλει ο Παναθηναϊκός και δυάρι και φορ και εξτρεμ και ότι τραβάει η ψυχή του καθένα μας.
Όμως δεν μπορεί να πάει ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Μαρσέιγ με το μυαλό σ' αυτούς που δεν έχει,. σ' αυτούς που έχει ανάγκη, σ' αυτούς που του λείπουν και όλα τα σχετικά.
Αυτά είναι καλά για αναλύσεις και γνώμες, μέχρι πριν το παιχνίδι και ίσως και μετά απ' αυτό.
Αλλά τώρα ο Παναθηναϊκός, συνολικά ο Παναθηναϊκός, η ομάδα, ο οργανισμός και ο κόσμος του, πρέπει να πάνε στο παιχνίδι με το μυαλό σ' αυτούς που ΤΏΡΑ έχει και στο πως αυτοί θα παρουσιαστούν όσο γίνεται πιο έτοιμοι, πιο αποφασισμένοι, πιο θαρραλέοι και πιο ήρεμοι στην μάχη.
Εκεί είναι αυτή την στιγμή το στοίχημα συν ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο.
Ο Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να αφεθεί απ' όλο τον περίγυρο, επίσημο, ημιεπίσημο και ανεπίσημο, όσο γίνεται πιο απερίσπαστος στις επιλογές και στην τακτική γενικότερα που θα ακολουθήσει κόντρα στην Μαρσέιγ.
Εδώ προτεραιότητα έχουν οι πιο έτοιμοι, αυτοί που μπορούν να τρέξουν για ενενήντα λεπτά κι αυτοί που έχουν την ποιότητα ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ... ΧΑΡΤΙΑ για να ανταπεξέλθουν σε παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων.
Ούτε το αν είναι πρόσφατη μεταγραφή κάποιος μετράει, ούτε το αν είναι...αγαπημένο παιδί του κόσμου και των δημοσιογράφων, ούτε αν πρέπει να παίξει μπας και τον δει κάποιος και μας έρθει πρόταση να τον δώσουμε.
Το παιχνίδι με την Μαρσέιγ, πάνω απ' όλα θα απαιτήσει μεγάλες αντοχές, σκληρές μάχες, ετοιμοπολεμους από κάθε άποψη ποδοσφαιριστές και κυρίως ποδοσφαιριστές που να έχουν "γνώση και εμπειρία" όσο γίνεται περισσότερο από τέτοιου είδους αναμετρήσεις.
Από κει και πέρα, τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Όλοι τα ξέρουν, όλοι τα ξέρουμε και μην έχετε καμιά αυταπάτη πως δεν τα ξέρει και δεν τα έχει στο νου του και ο Γιοβάνοβιτς.
Και ότι μπάζει ο Παναθηναϊκός κατά διαστήματα στην συνολική ανασταλτική του λειτουργία και ότι έχει ένα πρόβλημα στην αξιοποίηση των φάσεων που δημιουργεί και ότι του λείπει ένα ανταγωνιστικό και υψηλών απαιτήσεων εξάρι και όλα.
Όμως όλα αυτά αυτή την στιγμή δεν μπορεί να ξεπεράσει ή να αντιμετωπίσει με... ενέσεις απ' έξω.
Μόνο με αυτούς που έχει και τους κατάλληλους "συνδυασμούς" στην ενδεκάδα και τακτική που θα ακολουθήσει, μπορεί αυτή την στιγμή να... λειάνει το πρόβλημα και να παρουσιαστεί όσο γίνεται πιο έτοιμος και καλύτερος στα παιχνίδια με τους Γάλλους.
Κι εδώ υπάρχει όντως ένας παίκτης, που με δεδομένο το υπάρχον έμψυχο υλικό και τις ιδιαιτερότητες που έχει δείξει μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός, είναι κομβικός.
Κι αυτός είναι ο Τσέριν.
Αν ο Σλοβένος είναι έτοιμος από κάθε άποψη μετά τον τραυματισμό του στην προετοιμασία και μπορεί να μπει απ' την αρχή με όλες τους τις δυνάμεις στο παιχνίδι, θα είναι μια μεγάλη ανακούφιση και λύση για τον Γιοβάνοβιτς.
Κι αυτό γιατί ο Τσέριν, έχει αποδείξει ότι είναι παίκτης "παντός καιρού και πάντων των απαιτήσεων σε κάθε θέση του κέντρου".
Και τεράστια θα είναι η βοήθεια που θα προσφέρει στον Τζούρισιτς στο να έχει περισσότερους χώρους και λιγότερη πίεση ώστε να δημιουργήσει όσο γίνεται περισσότερο και πιο ελεύθερα με τον τρόπο που έχει δείξει μέχρι τώρα ότι δημιουργεί και σκοράρει και να... προσέχει και να βοηθάει με τον καλύτερο τρόπο τον Πέρεθ αν αυτός είναι τελικά το εξαρι με το οποίο θα ξεκινήσει την ενδεκάδα του ο Γιοβάνοβιτς.
Από κει και πέρα, τα υπόλοιπα είναι και γνωστά και δεδομένα.
Ούτε κανένας φόβος υπάρχει απέναντι στην Μαρσέιγ, ούτε τίποτα.
Κι όχι γιατί δεν είναι μεγάλη ομάδα ή τεράστιο εμπόδιο, αλλά γιατί στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει φόβος.
Υπάρχουν μόνο... πιθανότητες με βάση την δυναμικότητα της κάθε ομάδας.
Και ο Παναθηναϊκός, ναι, δεν έχει τις πιθανότητες με το μέρος του.
Όμως έχει την θέληση, αυτές τις πιθανότητες ακριβώς που έχει, να τις βγάλει όσο γίνεται στο χορτάρι και μαζί με την βοήθεια και της Λεωφόρου, να τις αυξήσει όσο γίνεται περισσότερο και να τις παλέψει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο και συνθήκες.
Η συνέχεια... στο χορτάρι.