Οι δύο τους αν και ήταν φανερό ότι είχαν καιρό να μιλήσουν, ο «Ζαγόρ» δεν ήξερε καν ότι ο Τράι πάει για προπονητής και το έμαθε στον αέρα, δεν έχουν χάσει ούτε ίχνος από την επαφή και την χημεία που είχαν το 2004.

Ο τρόπος (ο σεβασμός, η πλάκα, η άνεση) με τον οποίο απευθύνοντας ο ένας στον άλλο, ήταν τόσο αληθινός και τόσο αυθόρμητος που σε κέρδιζε, αλλά κυρίως σου έδειχνε τι ακριβώς έγινε εκείνες τις ημέρες του καλοκαιριού του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Η άνεση με την οποία αναφέρονταν στην παρεξήγηση που είχε υπάρξει μεταξύ τους και κράτησε μία δύο μέρες μόνο και μετά έμεινε τελείως στην άκρη, ο τρόπος με τον οποίο θυμήθηκαν τις συζητήσεις του μετά την φιλική τεσσάρα από την Ολλανδία, λίγες ημέρες πριν πάνε στην Πορτογαλία, αλλά και η από καρδιάς συζήτηση για το αν ο Τράι κάνει ή όχι για προπονητής, δείχνει με όλους τους τρόπους πώς εκείνη η παρέα των παιδιών έφτασε εκεί που έφτασε.

Αν ήμουν Σάντος λοιπόν θα μάζευα σε μία αίθουσα όλα τα σημερινά παιδιά, ανάμεσά τους και τους δύο τρεις που το έχουν πάρει (Καραγκούνη, Κατσουράνη) για να ξαναθυμηθούν και αυτοί και θα έπαιζα αυτό το απόσπασμα ξανά και ξανά. Και κάθε φορά που θα τελείωνε θα τους έλεγα ένα πράγμα. «Ετσι τα κατάφεραν αυτοί και σήμερα έχουν να το διηγούνται. Μόνο έτσι μπορείτε να τα καταφέρετε και εσείς. Αν έχετε αυτή την εκτίμηση και αυτόν τον σεβασμό στον συμπαίκτη σας, ανεξάρτητα από το αν είστε φίλοι ή όχι, θα τα καταφέρετε».

Και πάνω λοιπόν που τελείωνα αυτό το κείμενο, ο Αντώνης Νικοπολίδης ήταν στον αέρα για να μιλήσει για τον «Τράι». Με αυτόν και αν είχε χαθεί το τελευταίο διάστημα ο Τραϊανός. Με αυτόν όμως κι’ αν υπήρχε δέσιμο όταν τα είπαν στον αέρα.
Τελικά σήμερα, οκτώ χρόνια μετά από εκείνο το θαύμα, καταλαβαίνεις τι έγινε και πώς έγινε με έναν τρόπο. Αν βάλεις εκείνα τα παιδιά να μιλήσουν μεταξύ τους.

Κύριε Σάντος ζήτα τις κασέτες και βάλε τους σημερινούς να τις ακούσουν. Μετά όλα γίνονται

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr, Μιχάλης Τσόχος

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS