Αυτό που μπορώ και θέλω να κάνω, είναι να σε κατευοδώσω λέγοντάς σου ότι είσαι μία από τις προσωπικότητες αυτές που χρειάζεται ο αθλητισμός, σε όλα του επίπεδα μέχρι και αυτό του πρωταθλητισμού. Να σου πω ότι σ’ έναν χώρο με τόσες εναλλαγές συγκινήσεων ο άνθρωπος που είναι απόλυτα δοσμένος στη δουλειά του αναγνωρίζεται και κερδίζει μόνο συμπάθειες. Να σου πω ότι άνθρωποι σαν κι εσένα που σφυρηλατούν το ψήγμα ταλέντου που διαθέτουν με τόνους επιμονής και μετά το μπολιάζουν με ατελείωτες ώρες δουλειάς, είναι αυτοί που αποτελούν πυξίδα για όλους τους υπόλοιπους.

Θέλω ακόμα να σου πω ότι είσαι από τους προπονητές που αποδεικνύουν ότι η επιμονή στη διάρκεια ξεχωρίζει τους «πολύ ικανούς» από τους πραγματικά «σπουδαίους» σε κάθε χώρο. Γιατί απέδειξες ότι ήθελες να φτάσεις στην κορυφή όχι για να καρφώσεις τη σημαία σου εκεί και μετά να κάτσεις και να απολαύσεις την αποθέωση, αλλά για να δεις για λίγο τη θέα και μετά να κατέβεις στους πρόποδες για να σκεφτείς με ποιον τρόπο θα μπορέσεις να ξανανέβεις.

Μα πιο πολύ θέλω να σου πω ότι το πιο χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, και συνάμα το πιο πωρωτικό, είναι το πάθος σου. Αυτό το «κι αν ακόμα είναι να χάσουμε, ας το κάνουμε έχοντας κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαμε στο γήπεδο» που είναι μονίμως εντυπωμένο στο ζοχαδιασμένο βλέμμα σου την ώρα του αγώνα. Αυτό, που κάνει το πρόσωπό σου να παίρνει την περίφημη «μελιτζανί» απόχρωση την ώρα που ωρύεσαι σε κάποιον από τους παίκτες του πάγκου, ενώ όλοι οι γύρω σου είναι πεπεισμένοι ότι είσαι στα όρια του εγκεφαλικού.

Το πάθος αυτό σε οδηγεί, αυτό σου δείχνει το δρόμο χρόνια τώρα. Στην πρώιμη μορφή του ήσουν ένας καλός πόιντ γκαρντ της Μπόρας Τσάτσακ. Όταν μέστωσε μέσα σου, έγινες μπασκετικός παιδαγωγός. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή απ’ όλες.
 

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr