Οι μπάλες το καλοκαίρι είναι αυστηρά τέσσερις

Ποια Βραζιλία του Πελέ, ποια Αργεντινή του Ντιεγκο και ποια Ολλανδία του Κρόιφ...
-Σώβρακα...
-Ξεκόλα ρε, για το Euro λέμε.
-Ναι, τι;
-Είδες;
-Είδα. Το φως το αληθινό.
-Που, στην μπάλα;
-Στις μπάλες. Όπως κάθε καλοκαίρι. Δες, ας πούμε, σε τρία δευτερόλεπτα δεξιά σου, με τρόπο.
-Που; Που;
-Με τρόπο ρε! «Δύο και τέταρτο» περίπου, το ‘πιασες;
-Α, ναι. Μάλιστα, καλό κομμάτι η νεαρά...
-Μόνο «καλό»; Δεν βλέπεις χάρη, κίνηση, μαύρισμα, νάζι;
-Τα είδα. Υπάρχει κάτι άλλο;
-Φυσικά, ρε στόκε. Αυτά που κουνιούνται τα βλέπεις;
-Α...
-Αυτά ρε κολλημένε, αυτά να δεις! Που μου μιλάς για την Ισπανία και τις μπαλιές του Ινιέστα, ενώ εδώ βράζει ο τόπος και παλεύουμε να κρατήσουμε τα μάτια μας να μην χυθούν στο πάτωμα.
-Γιατί, κι ο Ινιέστα μια χαρά είναι.
-Καλά, κάτσε εσύ αγκαλιά με την τηλεόραση και όταν ξυπνήσεις έλα να σου πω τα υπόλοιπα.
-Τι να μου πεις, καλό το καλοκαίρι, αλλά χωρίς μπάλα δεν γίνεται ρε φίλε.
-Συμφωνώ, αρκεί να μιλάμε για τις σωστές μπάλες. Τις δύο, που κινούνται ταυτόχρονα. Τις βλέπεις ή να σου ρίξω καμιά σφαλιάρα να ΄ρθεις στα ίσα σου;
-Κάτι βλέπω...
-Γι’ αυτές, θα σου πω ό,τι θες. Μπορώ να σου μιλάω για ώρες για την αναπήδησή τους, το φάλτσο που μπορούν να πάρουν αν τις θέσεις σε κίνηση, την απόλυτη ευστοχία που έχουν στην λίμπιντο και άλλα πολλά. Δεν είναι προτιμότερο αυτό από το να μιλάμε για την καμπύλη στα φάουλ του Πίρλο;
-Δεν είναι κι άσχημα τώρα που το ‘πες, σα να λέμε ότι ασφυκτιούν κι αυτές μέσα στα σουτιέν και ζητούν μια ευκαιρία για να αμοληθούν ελεύθερες έξω και να δείξουν τις δυνατότητές τους στο γήπεδο, μαγεύοντας τα πλήθη στο πέρασμά τους.
-Σαν κάπως να μπήκες στο κλίμα... Τώρα που απομακρύνεται η νεαρά, ρίξε μια ματιά κι από πίσω και πες μου τι βλέπεις.
-Τακούνια, δυο πόδια κι ένα σορτσάκι.
-Όχι ανόητε, αυτό που βλέπεις είναι άλλες δύο μπάλες. Μεγαλύτερες από τις προηγούμενες και πολλά υποσχόμενες.
-Παίζεις ποδόσφαιρο μ’ αυτές;
-Όχι, αυτές παίζονται με τα χέρια. Εφόσον επιβεβαιώσεις ότι στέκονται στο ύψος τους μπορείς, αν είσαι τυχερός και ικανός, να τις ψηλαφίσεις για να διαπιστώσεις τη σύνθεση, την υφή, την πυκνότητα και -ενίοτε- και τη «γεμάτη γεύση τους», που έλεγε μια παλιά διαφήμιση.
-«Παίζουμε μπάλα» δηλαδή, αλλά με άλλο τρόπο.
-Α γεια σου. Γιατί όσο και να προσπαθείς να επικεντρωθείς κάπου αλλού, το βλέμμα και το μυαλό πάντα κατά ‘κει θα γυρίζει. Άσε λοιπόν το ποδόσφαιρο για το χειμώνα, οπότε τα οπτικά ερεθίσματα είναι λιγότερα και ταιριάζει με τον καιρό, και ασχολήσου με το «άγιο τετράμπαλο» του καλοκαιριού που είναι ολόγυρά σου. Τίναξε τους κόκκους άμμου από πάνω τους με προσοχή, σκούπισε τις σταγόνες του νερού που τις κρυώνουν με φροντίδα και γλύψε το αλάτι που τις περιβάλλει με στοργή. Ξύπνα εντέλει τις αισθήσεις σου και ακολούθα τον καιρό πριν έρθει το φθινόπωρο να τις ναρκώσει ξανά.