Αποφασίζει εκείνο την κατεύθυνση που θα τραβήξει. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, οι δρόμοι του κάθε κειμένου βρίσκονται μέσα μας, αλλά πολλές φορές με τα κείμενα, συμβαίνει ό,τι με τους καλοφτιαγμένους χαρακτήρες των μυθιστοριογράφων. Αποκτούν τη δική τους ζωή.

Για το σημερινό άρθρο είχα μία ιδέα που ξεκίνησε από δύο -φαινομενικά- διαφορετικές περιπτώσεις, που δείχνουν παράλληλα ότι στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Οι δύο διαφορετικές περιπτώσεις στις οποίες αναφέρθηκα αφορούν την Αρσεναλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Διαφορετικές σε πολλά. Θα επικεντρωθώ, όμως σε ένα. Το ιδιοκτησιακό.

Η ομάδα του Λονδίνου είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, η Γιουνάιτεντ όχι. Η Αρσεναλ ανήκει σε δύο μετόχους. Τον Αμερικανό Σταν Κρένκε, που έχει το 66,64% των μετοχών και τον Ρωσο-ουζμπέκο Αλισερ Ουσμάνοφ, που έχει το 29,11%. Για καιρό, αυτοί οι δύο πολεμούσαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της ομάδας και ο Αμερικανός, τελικά, κέρδισε πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Άλλωστε, κανείς από τους προηγούμενους μετόχους δεν ήθελε τον Ουσμάνοφ παρά το γεγονός ότι τους έκανε καλύτερες προσφορές.

Αδιανόητο για τη βρετανική παράδοση να περάσει η ομάδα στα χέρια κάποιου «Ρωσο-ουζμπέκου» έστω και εκατομμυριούχου. Ένας Αμερικανός εκατομμυριούχος είναι πολύ προτιμότερος. Έχει και ο καπιταλισμός τις δικές του εκλεκτικές συγγένειες. Αμερικανοί και Άγγλοι είναι κάτι ανάμεσα σε αδέλφια και πρώτα ξαδέρφια. Οι υπόλοιπες μετοχές της Αρσεναλ, ένα ποσοστό 4,25% βρίσκονται στα χέρια μικρομετόχων η του επενδυτικού σχήματος που έχουν φτιάξει οι φίλαθλοι της ομάδας.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι η Αρσεναλ είναι εισηγμένη σε ένα είδος παράλληλης χρηματιστηριακής αγοράς για μικρομεσαίες επιχειρήσεις (σύμφωνα με τα βρετανικά μεγέθη) και όχι στις δημόσιες χρηματαγορές του FTSE ή την ΑΙΜ. Αυτό σημαίνει πως τη συγκεκριμένη χρηματαγορά κατέχει μία ιδιωτική εταιρεία, η οποία από τον περασμένο Μάρτιο ψάχνει έναν αγοραστή.

Το τι μπορεί να συμβεί στην Αρσεναλ αν αυτή η εταιρεία πουληθεί, θα πάει μακριά τη βαλίτσα και θα μπλέξουμε στους σκοτεινούς διαδρόμους του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που αν τους ακολουθήσεις σε βγάζουν σε νησιά με όνομα κροκόδειλου. Η εταιρεία της Αρσεναλ, έχει μόλις 62.217 μετοχές οι οποίες είναι και ιδιαίτερα ακριβές. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο κάποιοι από τους προηγούμενους μετόχους, πούλησαν το ποσοστό τους στον Κρένκε και έγιναν -πολύ περισσότερο- πλούσιοι.

Η παραγωγή χρήματος

Θυμίζω ότι με βάση την ετήσια αξιολόγηση της Deloitte για το 2011 η Αρσεναλ βρισκόταν στην πέμπτη θέση τη εικοσάδας των ομάδων με το μεγαλύτερο εισόδημα, που έφθανε τα 255, 4 εκατ. στερλίνες. Ας σημειωθεί ότι κάτω από την ομπρέλα της ομάδας λειτουργούν 12 διαφορετικές εταιρείες.

Το χρέος της ομάδας, δηλαδή οι οφειλές στις τράπεζες, από τα 318 εκατ. στερλίνες του 2008 έφθασαν τα 137 εκατ. (Νοέμβριος 2011) και στα 97, 8 εκατ. τον Ιούνιο του 2012. ΄Οσο η ομάδα συνεχίζει αυτή την οικονομική πολιτική, είναι σαφές ότι αν μέσα στην επόμενη πενταετία συνεχίζει να κερδίζει το εισιτήριο για τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ και φροντίζει τα έσοδά της να είναι υψηλά, θα αποπληρώσει το χρέος και θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στους ανταγωνιστές της.

Η συμμετοχή τής ομάδας στο χρηματιστήριο, όπως έχω ξαναγράψει, της επιβάλλει περιορισμούς στην οικονομική της συμπεριφορά. Δεν μπορεί να έχει χρέη. Και για ποιο λόγο, ο μεγαλομέτοχός της να τη φορτώσει χρέη και να απαξιώσει την τιμή της μετοχής της;

Μια ομάδα που η μετοχή της, για παράδειγμα, κάνει 12,5 χιλιάδες ευρώ, χωρίς χρέος και με ιδιόκτητο γήπεδο, δεν θα αξίζει περισσότερο; Πολύ περισσότερο από όσα ξόδεψε ο Κρένκε για να αποκτήσει τον έλεγχό της. Πέρυσι, το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό «Forbes» εκτιμούσε ότι η Αρσεναλ είναι η τέταρτη ακριβότερη ποδοσφαιρική επένδυση στον κόσμο, μετά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Ρεάλ και την Μπάρτσα με κόστος 1,295 δισ. δολάρια. Περίπου τα διπλά από όσα έχει ξοδέψει ο Κρένκε ως τώρα.

Η ΟΥΕΦΑ παραφυλάει

Η φράση του τίτλου είναι μία παραφθορά της φράσης «Ιt’s the economy, stupid» που αποδίδεται στον επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Κλίντον το 1992, Τζέιμς Κάρβιλ. Λέγεται ότι ο Κάρβιλ απάντησε με αυτή τη φράση σε ένα από τα στελέχη της εκστρατείας, όταν τον ρώτησε σε ποιον τομέα θα ρίξουν το επικοινωνιακό βάρος. Επιστρέφω στο ζήτημα της Αρσεναλ για να θυμίσω ότι πέρα από τους οκονομικούς περιορισμούς που θέτει η συμμετοχή της στο χρηματιστήριο, υπάρχει και το ζήτημα του financial fair play της ΟΥΕΦΑ που θέτει επιπλέον περιορισμούς. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να συνυπολογίσει κάποιος το γεγονός ότι η νέα τηλεοπτική συμφωνία των αγγλικών ομάδων θα του αποφέρει, σχεδόν, διπλάσια έσοδα από ό,τι η παρούσα που λήγει του χρόνου και αυτό θα δώσει σε κάποιους, όπως στην Αρσεναλ τη δυνατότητα να ξοδέψει περισσότερα. Το ερώτημα είναι αν θα είναι περισσότερα από των ανταγωνιστών της.

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS