Η ξενιτιά, μπορεί να περιμένει (τουλάχιστον) έναν χρόνο

Και μέτρια να παίξει, εμείς τον βλέπουμε καλό. Και «φάβα» να κάνει, το αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια και κατανόηση, τέτοια που δεν δείχνουμε για παίκτες καλούς και αγαπητούς κατά τα άλλα, που τους κατασπαράζουμε με την πρώτη ευκαιρία και τη δεύτερη γκέλα.

Ένας μικρός που θα μπει να παίξει με τους «μεγάλους», μπορεί είτε να φορτώσει αυτοπεποίθηση είτε να «καεί» - και αυτό δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά χαρακτήρα. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι προπονητές στην Ελλάδα το αποφεύγουν - γνωρίζουν καλά την ψυχολογία του Έλληνα παίκτη, τη στάση του Έλληνα οπαδού, το κακό που κάνουν οι επικολυρικοί τίτλοι στα οπαδικά ΜΜΕ μόλις δουν ένα φυντάνι να παίζει, το πόσο εύκολο είναι να πάρουν τα μυαλά του αέρα όταν δει να τον αποκαλούν «νέο Μέσι». Πράγμα που στο εξωτερικό φυσικά δεν γίνεται, εκεί όπου οι παίκτες δεν θεωρούνται ταλέντα στα 22 τους αλλά βαριά στα 18-19 τους, αντιμετωπίζονται ως κανονικοί ποδοσφαιριστές κι όχι σαν τη Γυναίκα με τα Μούσια στο τσίρκο, δεν τους σταυρώνουν στο λάθος, δεν τους αποθεώνουν στην καλή ενέργεια.

Τα πιτσιρίκια της Εθνικής Νέων, που κάνουν τα δικά τους όνειρα για τον αγώνα με τους Άγγλους, φέτος θέλοντας και μη θα ωριμάσουν γρήγορα. Όχι λόγω των όσων έχουν κατορθώσει ως τώρα ή όποιων άλλων πραγμάτων πετύχουν με την Εθνική - και παλιότερα διάφορες φουρνιές Παίδων, Νέων και Ελπίδων έκαναν ωραία πράγματα, αλλά επιστρέφοντας στην σκληρή πραγματικότητα των ομάδων τους, έβλεπαν τα ματς καθισμένοι στις εξέδρες. Φέτος όμως, λόγω οικονομικής στενότητας, λόγω απαγόρευσης μεταγραφών και ανανεώσεων συμβολαίων σε διάφορες ομάδες, λόγω λειψανδρίας, θα παίξουν. Και στο χέρι τους είναι να αλλάξουν την ταμπέλα «Λύση Ανάγκης» που θα κολληθεί στο κούτελό τους στο ξεκίνημα της σεζόν πρώτα σε «Ευχάριστη Έκπληξη», μετά σε «Αποκάλυψη» και στο τέλος της σεζόν σε «Κρυμμένο Θησαυρό».

Κι αν τα προηγούμενα χρόνια η μόνιμη επωδός ήταν «φύγετε στο εξωτερικό να βρείτε την υγειά σας», φέτος εγώ θα έλεγα «μείνετε στην Ελλάδα». Μπορεί κάποιοι να μείνουν απλήρωτοι ή να πάρουν ψίχουλα, αλλά θα παίζουν, θα γράψουν παιχνίδια, θα αποκτήσουν ποδοσφαιρικές παραστάσεις και θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους - αντίθετα ο κάθε Κατίδης π.χ. στην Έβερτον, θα πάει σαν επένδυση για το μέλλον και θα παίζει (αν παίζει) πού και πού στις ρεζέρβες. Η ξενιτιά μπορεί να περιμένει τουλάχιστον έναν χρόνο.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr