Οι σκέψεις που έρχονται αβίαστα στον νου έχουν να κάνουν με το πόσο ακόμη θα αντέχουν οι σύγχρονοι αυτοί μονομάχοι στις ποδοσφαιρικές αρένες του 21ου αιώνα! Ενα σπορ που ξεζουμίζει τους σταρ του και δεν τους αφήνει ευκαιρία να ξεκουραστούν.

Ήδη οι προκριματικοί των Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ είναι στο πρόγραμμα, τα βασικά πρωταθλήματα αρχίζουν σε λίγες εβδομάδες, ενώ φυσικά τα πρώτα φιλικά ματς των εθνικών ομάδων είναι σε περίπου έναν μήνα, αφού τα προκριματικά του Μουντιάλ της Βραζιλίας ξεκινάνε για την Ευρώπη στις αρχές Σεπτεμβρίου! Για αυτό πια οι τραυματισμοί είναι πιο συχνοί και σαφώς πιο πολλοί, ενώ το άθλημα έχει πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, απαιτώντας περισσότερα πράγματα από ό,τι το 1970, το 1980 ακόμη και το 1990. Οι απαιτήσεις άλλαξαν σε τέτοιο βαθμό, που δύο τίτλοι την ίδια σεζόν μοιάζουν ουτοπία για κάποιες ομάδες, ακόμη και για τις καλύτερες, με περιπτώσεις σαν αυτή της Μπαρτσελόνα την τελευταία πενταετία να αποτελούν σαφέστατη εξαίρεση παρά κανόνα!

Το Κόπα Αμέρικα μετακινήθηκε για να μη συμπίπτει με τα Euro και τους Ολυμπιακούς, αλλά και αυτό λίγο βοήθησε. Το Ευρωπαϊκό των Νέων συνεχίζεται στην Εσθονία, αλλά μόλις οι ομάδες αποκλείονται, οι παίκτες πάνε απευθείας στα μέρη που προετοιμάζονται οι σύλλογοί τους! Το πόσο άλλαξαν οι απαιτήσεις γίνεται κατανοητό από απλά πράγματα. Με ρώτησε πριν από λίγες μέρες ένας νεαρός, βλέποντας το αφιέρωμα στον ΠΑΟΚ για το πρώτο Κύπελλο της ιστορίας του στις 4 Ιουλίου του 1972, πώς και ο τελικός ήταν τόσο αργά! Επειδή, φυσικά, η σεζόν τελείωνε στην Ελλάδα εκεί στις αρχές Ιουλίου όλη τη δεκαετία του 70 ή προς τα τέλη Ιουνίου στη δεκαετία του 80, με τις ομάδες να ξεκινάνε προετοιμασία στις αρχές Αυγούστου, αφού το πρωτάθλημα δεν ξεκινούσε μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν άρχιζαν και τα Κύπελλα Ευρώπης! Το 1994 έγινε η πρώτη ελληνική παρουσία στην Ευρώπη Αύγουστο μήνα και ήρθε έτσι νωρίτερα και η έναρξη του πρωταθλήματος, αλλά φυσικά δεν είχαμε ακόμη μπει στη διαδικασία του non stop ποδοσφαίρου, όπως έγινε πια στο νέο millenium! Για να μην ξεχνιόμαστε, άλλωστε, οι δικές μας ομάδες όχι και τόσα χρόνια πριν περίμεναν με άνεση την κλήρωση του Μονακό, αφού οι δύο πρώτοι έμπαιναν απευθείας στους ομίλους (το 2003 και το 2004), ενώ οι πιο πολλοί στο ΟΥΕΦΑ αγωνιζόντουσαν απευθείας τον Σεπτέμβριο, με τις αλλαγές που είχαν γίνει από το 1998 και ύστερα. Από το 2007 πέφτουν στη μάχη από τον Ιούλιο και όταν φτάνουν τα πρωτοβρόχια μπορεί να μην αγωνίζονται πια στην Ευρώπη, όπως έγινε με την ΑΕΚ το 2008, τον Ολυμπιακό το 2010 και τον ΠΑΟ πέρυσι!

Σε ένα ποδόσφαιρο που ουσιαστικά εδώ και μερικές σεζόν μετεξελίχτηκε σε άθλημα των 365 ημερών τον χρόνο, το σταρ σίστεμ είναι αμείλικτο. Και ξεζουμίζει αδυσώπητα όποιον θέλει να αποτελεί μέλος του! Η ΦΙΦΑ πρωταρχικά, αλλά και όλες οι επιμέρους ομοσπονδίες (με προεξάρχουσα την ΟΥΕΦΑ) δεν φαίνονται διατεθειμένες να βγάλουν το δάχτυλο από το βαζάκι με το μέλι, με τα τηλεοπτικά κανάλια να θέλουν οπωσδήποτε να γεμίζουν το πρόγραμμά τους. Όμως όσο το σύστημα θα λειτουργεί σαν ένας σύγχρονος Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, δεν θα αφήνει σε κανέναν περιθώρια για ανάσες! Και αυτό δεν είναι κακό μόνο για τους ποδοσφαιριστές, αλλά για όλο το σύστημα, αφού επί της ουσίας πρόκειται για εξάντληση μέχρι τελικής πτώσης. Οι χορηγοί θέλουν να πάρουν πίσω κάθε σεντς από τα χρήματα που δίνουν, αλλά υποτίθεται πως οι θεματοφύλακες αυτού του σπορ, οι ομοσπονδίες που το διοικούν, θα έπρεπε να σκέφτονται και το αύριο και όχι μόνο το σήμερα! Το τι συμβαίνει, όμως, το διαπιστώνει ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος.

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS