Σήμερα η φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος έχει γίνει μία ιδιαίτερα διαδεδομένη μορφή γραφής, που επιτρέπει σε κάποιον να οικοδομήσει ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται σε σύγχρονα προβλήματα με οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Αν κάποιος προσέξει τα κλασικά μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας, θα παρατηρήσει ότι, όπως και στη ζωή, τρία είναι τα πιο ισχυρά κίνητρα για τη διάπραξη ενός εγκλήματος. Η εκδίκηση, το ερωτικό πάθος και το χρήμα.

Το χρήμα μπορεί να είναι και το κλειδί για το άνοιγμα εκείνου του πολυπόθητου δωματίου, που γράφει στην είσοδο ΕΞΟΥΣΙΑ. Συνήθως στα αστυνομικά μυθιστορήματα (τουλάχιστον εκείνα που γράφονταν 30 χρόνια πριν, όταν και οι μορφές εγκλήματος ήταν πολύ λιγότερο σύνθετες) υπήρχαν δυό βασικές κατευθύνσεις που ακολουθούσε ο ντετέκτιβ, για την αποκάλυψη του δολοφόνου, που θα μπορούσαν να ισχύουν και ταυτόχρονα. Η πρώτη είναι εκείνη που λέει «cherchez la femme» (αναζητήστε τη γυναίκα), αφού ένα από τα περισσότερο διαδεδομένα κίνητρα είπαμε ότι είναι το ερωτικό πάθος.

Η δεύτερη είναι εκείνη που προτείνει στον ντετέκτιβ να ακολουθήσει το χρήμα. Στις μέρες μας, τα μεγαλύτερα εγκλήματα είναι είτε οι μαζικές δολοφονίες αθώων -με όπλα ή με ναρκωτικά- είτε αυτά που ονομάζονται «εγκλήματα του λευκού κολάρου», τα οποία πολύ συχνά μένουν ατιμώρητα. Σε αυτά τα εγκλήματα περιλαμβάνονται όλες οι οικονομικές απάτες, η φοροδιαφυγή, τα πάσης φύσεως «λαδώματα» και το ξέπλυμα χρήματος. Και επειδή σε αυτά τα εγκλήματα είναι απαραίτητη η συμμετοχή -ακόμη και η καθοδήγηση- μίας τράπεζας, έχουν τα υψηλότερα κέρδη και πολύ συχνά προκαλούν και τρομακτικές απώλειες, που δεν είναι άμεσα ορατές.

Αν δεν καταλαβαίνετε την έκταση που μπορεί να προσλάβουν οι απώλειες, σκεφτείτε πως η παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι αυτή που προέκυψε από την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς. Μίας τράπεζας, η οποία 4 μήνες πριν καταρρεύσει είχε αξιολογηθεί με τον υψηλότερο βαθμό αξιοπιστίας. Στις αρχές Ιουνίου και συγκεκριμένα στις 7 μου έκανε εντύπωση το εξώφυλλο του περιοδικού «Economist». Της βίβλου της ελεύθερης αγοράς. Τίτλος BANKSTERS -παιχνίδι με τη λέξη GANGSTERS- και μία «πειραγμένη» φωτογραφία όπου απεικόνιζε έξι τύπους με μαύρα κοστούμια και μαύρα γυαλιά, όπως οι ήρωες του Κουέντιν Ταραντίνο στο «Pulp fiction».
Ομολογώ ότι στην αρχή μου φάνηκε περίεργο ο «Economist» να τα «χώνει» στους τραπεζίτες. Σαν να λέμε η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» να κατηγορεί τον μοναχό Παΐσιο.

Ληστεία – Τράπεζα (συνώνυμα)

Διαβάζοντας στη συνέχεια το κείμενο πληροφορήθηκα ότι μία τράπεζα, η Barclay's, χειραγωγούσε το διατραπεζικό επιτόκιο (Libor) με το οποίο δανείζονται μεταξύ τους οι τράπεζες στην αγορά του Λονδίνου. Από το κείμενο έμαθα ότι η Barclay's δεν ήταν η μόνη τράπεζα που εμπλεκόταν στο σκάνδαλο και πως οι αρμόδιες αρχές, που για χρόνια κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου (με το αζημίωτο;) είχαν ξεκινήσει τη σχετική έρευνα.
Το αφεντικό της τράπεζας, ο Ρ. Ντάιαμοντ, που πριν από 3 περίπου μήνες απολογήθηκε στη βρετανική Βουλή για το σκάνδαλο και ο οποίος τσέπωνε 10 εκατομμύρια στερλίνες ετησίως -μισθοδοσία- δήλωσε άνετα, πως και ο ίδιος λίγο καιρό πριν, είχε μάθει ότι η τράπεζα της οποίας προΐστατο, έκανε τέτοια «κακά πράγματα». Η τράπεζα τιμωρήθηκε με πρόστιμο 450 εκατομμύρια. «Ορίστε» θα πει κάποιος.

Τι φωνάζεις για σκάνδαλα, αφού υπήρξε τιμωρία της τράπεζας. Χμμ... η τιμωρία είναι κόκκος άμμου στην έρημο, αν υπολογίσει κάποιος πόσα κέρδιζε ημερησίως η τράπεζα από την εγκληματική της παρανομία. Το ίδιο περιοδικό αναφέρει πως το 2007 -δηλαδή 5 χρόνια πριν- η Barclay's έβγαζε 40 εκατομμύρια την ημέρα. Και φυσικά, από τότε συνέχισε να το κάνει μέχρι που το έγκλημα αποκαλύφθηκε. Οπα! Κάντε πολλαπλασιασμούς και δοξάστε τους. Το φοβερό της ιστορίας είναι πως η περίπτωση της Barclay's είναι η κλωστή από την οποία θα αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ. Στο σκάνδαλο που τώρα αρχίζει σιγά σιγά να αποκαλύπτεται και που ξεπερνά τα βρετανικά σύνορα, είναι μπλεγμένοι πολλοί μεγάλοι ευρωπαϊκοί τραπεζικοί κολοσσοί, της Deutsche Bank συμπεριλαμβανομένης.

Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα


Από προχθές και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει έρευνα για την πιθανή χειραγώγηση του επιτοκίου διατραπεζικού δανεισμού και τα τηλεγραφήματα του Reuters υποστηρίζουν ότι τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν. Η Επιτροπή, φυσικά, όπως και με την παγκόσμια οικονομική κρίση, έδειξε ανακλαστικά Ραν Ταν Πλαν και αυτό δεν είναι παράξενο, αν θυμηθεί κάποιος ότι πρόεδρός της είναι ένας γραφικός γραφειοκράτης αργόμισθος, όπως ο Μπαρόζο. Ανθρωποι που γνωρίζουν καλά το τραπεζικό σύστημα, υποστηρίζουν πως αυτό το σκάνδαλο, μπορεί να προκαλέσει μία κρίση δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Λίμαν Μπράδερς. Το επιτόκιο διατραπεζικού δανεισμού Libor, επηρεάζει χρηματιστηριακές συναλλαγές συνολικού ύψους 800 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Γιατί, όμως, δεν είχε εντοπιστεί τόσα χρόνια; Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE