Η Ελλάδα που (όπως την περιέγραψε κάποτε ο Σαββόπουλος) αντιστέκεται, η Ελλάδα που (από το ίδιο τραγούδι) επιμένει, στο Λονδίνο τα κουτσοκαταφέρνει!
Κάνει κι αυτό ρίμα, κάνει επίσης και δυο χάλκινα μετάλλια, τα οποία δεν είναι απροσδόκητα, ίσα ίσα που θεωρούνται κατώτερα των προσδοκιών μας: και ο Ηλιάδης και η Τσιάβου με τη Γιαζιτζίδου είναι πολυ-πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου, είχαν εξ ορισμού σοβαρές πιθανότητες για να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και η τρίτη θέση αποτελεί ίσως το minimum και πάντως επ’ ουδενί το maximum των πιθανοτήτων και κυρίως των δυνατοτήτων τους…
Το τζούντο και η κωπηλασία δεν είναι από τα δημοφιλέστερα σπορ στην Ελλάδα και ασφαλώς δεν θα δουν ποτέ τέτοια χαρά στα σκέλια τους! Για μεν το τζούντο θα υπάρχει πάντοτε η κοιτίδα της Ιαπωνίας, αλλά και μια… θερμοκοιτίδα που λέγεται Γαλλία, η δε κωπηλασία φιλοξενείται στο (βρετανικό) λίκνον της: για μια χώρα που έχει ως σημείο αθλητικής αναφοράς τον αγώνα Οξφόρδη-Κέμπριτζ και ως θρυλικότερη Ολυμπιακή φιγούρα τον Σερ Στίβεν Ρεντγκρέιβ, κάθε άλλο σχόλιο είναι περιττό.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr