Ντροπή δύο ταχυτήτων

| 09/08/12 - 23:33

Κουδουνίζουν ακόμη μες στ’αυτιά μου οι κραυγές των αγανακτισμένων φιλάθλων, που ένιωσαν ότι προδόθηκαν από την Εθνική ομάδα μπάσκετ, όταν αυτή αποφάσισε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Δεν της αξίζει να τη λέμε επίσημη αγαπημένη». «Δεν πρόκειται να ξαναδώ αγώνα της». «Ντρέπομαι που είμαι Ελληνας». Γράφει ο Νίκος Παπαδογιάννης.

Είχε προηγηθεί ο χαμένος αγώνας με τη Ρωσία, στα πλαίσια της α’ φασης του Μουντομπάσκετ 2010, στην Αγκυρα. Χαμένος, βάσει σχεδίου, αφού πιθανή νίκη θα έριχνε την Εθνική μας πάνω στην Ισπανία, με ορίζοντα το μοιραίο συναπάντημα με τους Αμερικανούς.

Τελικά, η μπλόφα της ελληνικής ομάδας έγινε μπούμερανγκ, αφού κάποιοι άλλοι τρίτοι έριξαν στο δρόμο της τους Ισπανούς. Χωρίς κέρδος κέρατα, δηλαδή.
Ήμουν από εκείνους που τότε υπερασπίστηκαν την τακτική της ελληνικής ομάδας, δοκιμασμένη άλλωστε σε προηγούμενες διοργανώσεις, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό του Ευρωμπάσκετ του 2009 στην Πολωνία (Ελλάδα-Γαλλία στο Μπίντγκοστς). Δύο χρόνια αργότερα, είμαι υποχρεωμένος να υποστηρίξω τη θέση που πήρα, προσθέτοντας όμως έναν αστερίσκο.

Τώρα που παρακολούθησα ένα ανάλογο ανδραγάθημα, με δράστες μάλιστα τους «παντοδύναμους» Ισπανούς, κατάλαβα πόσο δυσάρεστο είναι το θέαμα στα μάτια όχι των ουδετέρων, ούτε βέβαια των συμμάχων, αλλά των άμεσα θιγόμενων εχθρών…

Οι Γάλλοι, που κινδυνεύουν να πάθουν ζημιά πανομοιότυπη με αυτήν του 2009 (όταν η Εθνική μας τους έριξε τεχνηέντως στα νύχια των Ισπανών), διαμαρτύρονται και επισημαίνουν ότι πλέον υπάρχει δεδικασμένο ενάντια στους «εραστές της ήττας»: οι αθλήτριες που ηττήθηκαν επίτηδες στο μπάντμιντον εξοβελίστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Δεν υπάρχει βέβαια πιθανότητα να δικαιωθούν τα γαλλάκια. Προπονημένοι στην ηθοποιία οι Ισπανοί, δρομολόγησαν την ήττα τους με τρόπο σχετικά διακριτικό. «Μα κύριε Ρογκ, εμείς προσπαθήσαμε να νικήσουμε αλλά κουραστήκαμε στο τέλος και τα σουτ πήγαιναν στο σίδερο».

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι θεοί του αθλητισμού βρίσκουν τρόπο για να εκδικηθούν όσους διαπράττουν ύβρι.

Πρόπερσι, στην Κωνσταντινούπολη, η ελληνική ομάδα τιμωρήθηκε δεόντως, όπως και στον Ολυμπιακό προημιτελικό του 1996 στην Ατλάντα (όταν επέλεξε με παρόμοιο τρόπο Λιθουανία αντί της Κροατίας).

Οι Ισπανοί έχουν να αντιμετωπίσουν καθ΄οδόν προς τον τελικό πρώτα την εξαιρετική Γαλλία και στη συνέχεια μία από τις Ρωσία, Λιθουανία. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη πρώτου μεγέθους εάν σκοντάψουν σε κάποιο από αυτά τα εμπόδια. Ούτε θα βρεθούν πολλοί να τους ανταμείψουν με λόγια συμπάθειας και παρηγοριάς.

Πίσω στην Ισπανία, βέβαια, το κοινό και οι εφημερίδες αντιμετώπισαν το «σκάνδαλο» με βελούδινο γάντι. Το μπάσκετ τους χάριζε παγκόσμιες επιτυχίες πολύ πριν εκτοξευτεί στα ουράνια –εγείροντας άλλου είδους ερωτηματικά- η ποδοσφαιρική τους σχολή.

Εμείς, πάλι, μόνο μπάσκετ έχουμε. Αλήθεια, θα το ψάξει κανείς εδώ το θέμα με τον φημολογούμενο χρηματισμό του Νιγηριανού Κεϊτά στον αγώνα με τη δική μας ομάδα στο ποδοσφαιρικό Μουντιάλ του 2010; Ή μήπως είναι επιλεκτική και στοχευμένη η …ντροπή που αισθάνεται ο νεοέλλην φίλαθλος;