Ποδόσφαιρο με σήμα κατατεθέν

Αν υποθέσω πως ισχύει η ρήση ενός από τους επιτυχημένους μάνατζερ του Διαδικτύου και διευθύνοντος συμβούλου της zappos.com, του Τόνι Σιχ, που υποστήριξε ότι «η παιδεία σου, η συμπεριφορά σου, είναι το πρόσωπό σου, το σήμα κατατεθέν σου» (your culture is your brand), τότε το προϊόν που ονομάζεται «ελληνικό πρωτάθλημα» αν δεν ανακατασκευαστεί, είναι για πέταμα. Επιβιώνει χάρη στη ΝΟVA, που το έχει υπερεκτιμήσει. Μόνο και μόνο η συχνότητα με την οποία παραβιάζονται οι νόμοι που οι αθλητικές αρχές και η πολιτεία έχουν θεσμοθετήσει είναι καθοριστική σε ό,τι αφορά την ποιότητα του brand name και την κουλτούρα του προϊόντος και των ανθρώπων που το διοικούν ή νομίζουν ότι το κάνουν. Βέβαια, πολλές φορές, κοιτάζοντας σε άλλα πρωταθλήματα, των λεγόμενων ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών, διαπιστώνω ότι εκεί υπάρχουν ακόμη πιο φοβερά φαινόμενα και παρηγοριέμαι στην ιδέα ότι υπάρχουν και χειρότερα, αλλά τουλάχιστον προσπαθούν να μη βλάψουν το προϊόν. Φυσικά εκεί κινούνται στον αστερισμό του «νόμιμου, άρα ηθικού».

Η διαδικασία, ομως, νομοθετικής παραγωγής από τα κοινοβούλια είναι μία ιστορία που αρκετές φορές ξεπερνά τη γραμμή της συνταγματικής νομιμότητας. Εγραφα χθες για την «κομπίνα» -νόμιμη- των Γκλέιζερ με τη «Γιουνάιτεντ των νησιών Καϊμάν», μία κινηση στην οποία όλοι καταφεύγουν εκμεταλλευόμενοι τα οφέλη των φορολογικών παραδείσων. Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε πέρυσι για λογαριασμό του Δικτύου για τη Φορολογική Δικαιοσύνη (Tax Justice Network), που ζητεί την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων, τουλάχιστον 21 τρισ. δολάρια από οικονομική δραστηριότητα που δεν έχει φορολογηθεί, από φοροδιαφυγή δηλαδή, βρίσκονται κατατεθειμένα σε φορολογικούς παραδείσους.

Συγκεκριμένα, μία οικονομική ελίτ από 139 χώρες έκρυβε σε φορολογικούς παραδείσους έως τα τέλη του 2010 συνολικό ποσό ίσο με αυτό της αμερικανικής και της ιαπωνικής οικονομίας μαζί και οι εκτιμήσεις της οργάνωσης υποστηρίζουν ότι το πραγματικό ποσό ίσως να ξεπερνά τα 32 τρισ. δολάρια. Οπως διευκρινίζεται, η έρευνα αφορά μόνο τραπεζικούς και επενδυτικούς λογαριασμούς, και όχι ακίνητη ή κινητή περιουσία. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και κυβερνήσεις πολλών χωρών του κόσμου.

Οι off shore και οι Αγγλοι

Oι φορολογικοί παράδεισοι είναι άλλη μιά παραγωγική εφεύρεση του καπιταλισμού που εξυπηρετεί την μπαλαφάρα της ελεύθερης αγοράς και το αφορολόγητο κεφάλαιο, ενώ παράλληλα εξαφανίζει δημοκρατικά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος. Αν ο νεοφιλελευθερισμός είχε θυρεό, το μότο του θα ήταν «ισχύς μου η διασφάλιση των συμφερόντων των λαμόγιων εις βαρος της δημοκρατίας».

Με τον όρο «φορολογικοί παράδεισοι» χαρακτηρίζονται οι χώρες που διαθέτουν ειδική φορολογική πολιτική με χαμηλή ή και καθόλου φορολογία για όσους ξένους επενδυτές ιδρύουν εκεί εταιρείες, μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαια ή τα περιουσιακά τους στοιχεία. Ετσι οι επενδυτές καταβάλλουν πολύ μειωμένη ή και καθόλου φορολογία έναντι εκείνης που θα κατέβαλλαν στη χώρα της μόνιμης διαμονής τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, προκειμένου να προσελκύουν ξένους επενδυτές, οι χώρες αυτές δεν διαθέτουν σε τρίτους οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τις οικονομικές δραστηριότητες των «επενδυτών».

Από άλλα επιμέρους στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι τη μερίδα του λέοντος την έχουν όλοι κι όλοι 91.000 άνθρωποι στον πλανήτη με «αποταμιεύσεις» σε φορολογικούς παραδείσους ύψους 9,8 τρισ. δολαρίων. Αυτοί οι 91.000 άνθρωποι έχουν το 30% του συνόλου των χρημάτων που είναι κατατεθειμένα σε φορολογικούς παραδείσους. Τρεις τράπεζες, οι ελβετικές UBS και Credit Suisse και η αμερικανική Goldman Sachs, βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τα περισσότερα εμβάσματα ιδιωτικών κεφαλαίων προς φορολογικούς παραδείσους. Ακολουθούν η Bank of America, η HSBC, η Deutsche Bank και η BNP Paribas. Η σχέση των off shore με το ποδόσφαιρο αποθεώνεται στην Αγγλία.


Βρες την έδρα

Στην Πρέμιερ Λιγκ φέτος 11 από τις 20 ομάδες τις κατέχουν άτομα που ΔΕΝ είναι Βρετανοί υπήκοοι. Δεν είναι μόνο οι Γκλέιζερ που έχουν βάλει στο παιχνίδι τις off shore όπως συμβαίνει με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πολλές αγγλικές ομάδες ελέγχονται από εταιρείες με έδρα φορολογικούς παραδείσους. Κάρντιφ, Νότιγχαμ, Λέστερ ανάμεσα σε άλλες και η «σταχτοπούτα» της Πρέμιερ, η Ρέντινγκ. Ιδιοκτησία του 30χρονου Ρώσου Αντον Ζινγκάρεβιτς, του οποίου ο πατέρας είναι ο Μπόρις Ζινγκάρεβιτς, ο μεγιστάνας της βιομηχανίας χαρτιού της Ρωσίας, ο οποίος αρνείται κάθε οικονομική ανάμειξη στις ποδοσφαιρικές δραστηριότητες του γιου του. Την προέλευση των χρημάτων του γιου Ζινγκάρεβιτς που ισχυρίζεται ότι είναι «χρήματα της οικογένειας» και που φέρεται να πλήρωσε 25 εκατομμύρια στερλίνες για να αγοράσει την ομάδα, δεν μπορεί κανείς να την εντοπίσει. Γνωρίζει, όμως, την έδρα της εταιρείας που ελέγχει την ομάδα. Το Γιβραλτάρ. Εδρα πολλών διαδικτυακών στοιχηματικών εταιρειών. Σύμπτωση κι αυτή, ε;

ΠΗΓΗ: Sportday