Λίγα πράγματα ομολογώ πως με ξαφνιάζουν πια και όταν είναι για ευχάριστο λόγο τότε γίνεται ακόμη μεγαλύτερος ο θαυμασμός μου για την ωριμότητα που μπορεί να επιδείξει ένα παιδί σε ηλικία 20 ετών, όταν μάλιστα στη θέση του είσαι βέβαιος πως ελάχιστοι θα αποφάσιζαν τόσο συγκροτημένα. Και για να γίνω και πιο κυνικός, όχι μόνο 20άρηδες, αλλά και 30άρηδες ή 40άρηδες αμφιβάλλω αν θα είχαν τη διαύγεια να δουν κατάματα την πραγματικότητα και να επιλέξουν την επαγγελματική προοπτική μπροστά από το χρήμα!

Για να μη μιλάω με γρίφους, η κουβέντα είναι για το ξεκάθαρο «νιετ» που είπε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος στη Ζενίτ, η οποία ήθελε να τον πάρει στη Ρωσία χρυσώνοντας τον ίδιο αλλά και τη Σάλκε. Στην πρεμιέρα του Euro στη Βαρσοβία μίλησα στο ραδιόφωνο του BBC λίγη ώρα πριν αρχίσει το ματς με την Πολωνία, και στην ερώτηση των Αγγλων συναδέλφων για το ποιος Ελληνας παίκτης θα τους απασχολήσει στη διάρκεια του τουρνουά, τους είχα επισημάνει πως ήταν δύο και βρίσκονταν στον πάγκο!

«Είναι ο Κυριάκος Παπαδόπουλος όπως και ο Κώστας Φορτούνης, και θα θυμηθείτε τα λόγια μου», τους είπα και όταν στο τέλος του ματς ξαναμιλήσαμε απορούσαν γιατί δεν είχαν ξεκινήσει το παιχνίδι. Ο τεράστιος πρώην σέντερ μπακ της Λίβερπουλ, Μαρκ Λόρενσον, από τους κορυφαίους στον κόσμο σε αυτή τη θέση τη δεκαετία του '80, με είχε ρωτήσει περισσότερα για τον Κυριάκο, τον οποίο είχε εκθειάσει στο ματς της Σάλκε με την Ιντερ πριν από δύο χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ. «Πόσο καιρό πιστεύεις πως θα μείνει ακόμη στη Γερμανία;», με ρώτησε και συνέχισε σαν να διάβαζε τη σκέψη μου: «Δεν έχω δει καλύτερο αμυντικό στην Ευρώπη σε αυτή την ηλικία». Συμφώνησα απόλυτα και η αλήθεια είναι πως πια είναι κοινό μυστικό.

Η Ζενίτ έστρωσε μπροστά στα πόδια του εκατομμύρια ευρώ για να τον δελεάσει και να αφήσει το Γκεζελκίρχεν για την Αγία Πετρούπολη, και ενώ οι δύο ομάδες τα είχαν βρει σε όλα το «όχι» του Κατερινιώτη αμυντικού, όπως λέω και παραπάνω, με ξάφνιασε ευχάριστα. Γιατί τα προσόντα του και η εξέλιξή του είναι τέτοια, που μένοντας στην Μπουντεσλίγκα αργά ή γρήγορα θα έρθει για αυτόν πρόταση από την Αγγλία ή την Ισπανία ή γιατί όχι από την Μπάγερν που από μόνη της είναι άλλο μέγεθος -από οποιαδήποτε γερμανική ομάδα-, τη Γιούβε την Ιντερ ή τη Μίλαν από την Ιταλία.

Ο Κούλης δεν θαμπώθηκε από τα τρελά χρήματα που του έριξαν πάνω στο τραπέζι οι Ρώσοι, και προτίμησε να δει τη συνολική εικόνα και να μη μείνει εστιάζοντας στη λεπτομέρεια. Το δέντρο που ήταν τα πάμπολλα χρήματα δεν του έκρυψε το δάσος της καριέρας, και προτίμησε το αύριο και το να κυνηγήσει τα όνειρά του, από την πρόωρη συνταξιοδότηση! Γιατί στο νεκροταφείο ελεφάντων που είναι το ρωσικό πρωτάθλημα δεν θα είχε καμία εξέλιξη, και φυσικά με τα 15 εκατομμύρια που θα είχε κοστίσει στη Ζενίτ, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ομάδα από μεγάλο και σοβαρό πρωτάθλημα που θα πλήρωνε για να πείσει τους Ρώσους να θεωρήσουν ως καλή την προσφορά και να τον παραχωρήσουν.

Φυσικά δεν κάνω κουβέντα για το επίπεδο ούτε για τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης που δεν μπαίνουν σε σύγκριση ανάμεσα σε Ρωσία και Μπουντεσλίγκα, αλλά καθαρά με αγωνιστικούς όρους και προοπτικές, που είναι βέβαιο πως επειδή δουλεύει σκληρά σε δύο χρόνια στο Μουντιάλ που ευελπιστώ να είναι με την Εθνική μας ομάδα αναμένεται να καταπλήξει. Υστερα ο δρόμος για οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα θα είναι ανοιχτός και ομολογώ πως με την ωριμότητα που έχει επιδείξει δεν θα με ξαφνιάσει αν γίνει ο πρώτος Ελληνας που θα δούμε στο «Ολντ Τράφορντ» ή στο «Μπερναμπέου» όχι ως αντίπαλος ή σαν επισκέπτης, αλλά σαν μέλος της ομάδας! Τα αγωνιστικά του προσόντα δεν αμφισβητούνται και όσο η σκέψη του θα είναι τόσο συγκροτημένη, όπως σε αυτή τη δύσκολη απόφαση που πήρε τώρα με τη Ζενίτ, τότε όλο το μέλλον του ανήκει!

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS