Για όσους βιώνουν την κατάσταση της ΑΕΚ τους τελευταίους μήνες και έχουν γνώση της πραγματικότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου, τα αποτελέσματα των δύο πρώτων αγωνιστικών είναι αναμενόμενα. Μια ομάδα μεγάλη μόνο κατ' όνομα (κόσμο και ιστορία) δεν μπορεί να είναι πραγματικά ανταγωνιστική απέναντι σε σύνολα που διατηρούν συνοχή σε σχέση με την περσινή περίοδο.

Η διπλή αποτυχία «πληγώνει» την αυτοπεποίθηση της Ενωσης, δεν δίνει την ώθηση που θα ήθελε ο Βλάχος (έστω και τον έναν πόντο, για να μην υπάρχει το μηδέν δίπλα από τη βαθμολογία), αλλά δεν μπορεί κανείς να ζει σε ροζ συννεφάκια.

Τα προβλήματα της ΑΕΚ είναι πολλά και οφθαλμοφανή. Ο Κορδέρο μπορεί να ξεχώρισε ως μύγα μες στο γάλα και να έδειξε πως είναι χρήσιμος ποδοσφαιριστής (αρκεί να δει κάποιος πώς κινείται μέσα στο γήπεδο και να παρατηρήσει κοψίματα και μεταβιβάσεις του), αλλά δεν είναι κόφτης.

Οπως δεν είναι, βέβαια, και ο Γιάγκο, όπως δεν είναι και ο Ρίκκα. Κάτι που σημαίνει πως απαιτείται πολλή δουλειά για να συμμαζευτεί η κατάσταση και να μη γίνεται εύκολη η δουλειά των αντίπαλων μέσων. Η ΑΕΚ δεν κόβει, αλλά και δεν παράγει. Οι ευκαιρίες γίνονται με το σταγονόμετρο και ο αντίπαλος δεν αισθάνεται την επίθεση της ΑΕΚ.

Υπάρχει και το κακό αστείο που λέγεται Γκερέιρο. Αρχηγός κιόλας. Μηδενική η συνεισφορά του, σε αντίθεση με τις παχυλές απολαβές του. Απορίας άξιο πώς ακόμα βρίσκει θέση στην 11άδα, αντί του Γροντή για παράδειγμα.

Δεν μπόρεσα να κατανοήσω και τη λογική της διατήρησης του κάκιστου Κουρέλα στο ματς, ειδικά σε ρόλο κεντρικού χαφ που φαίνεται πως δεν μπορεί. Ο Βλάχος έχει να φτιάξει πολλά. Να εντάξει στην ομάδα τον Κατίδη, που έδειξε εξαρχής πως μπορεί να κάνει πολλά.

Να ετοιμάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τον Φουρτάδο, ώστε να μην είναι αναιμική η επίθεση. Και να βρει λύσεις για τη μεσαία γραμμή, προκειμένου η ΑΕΚ να μην κόβεται στη μέση. Ειδάλλως, όποια προσπάθεια κι αν γίνεται, είναι σαν να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΠΗΓΗ: Goal

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS