Ο τελικός των μπουκαλιών

Πρόκειται για την τελευταία φορά που οι «μπλαουγκράνα» κατάφεραν να κατακτήσουν τίτλο με τη ρεβάνς να διεξάγεται στην έδρα της «Βασίλισσας». Φυσικά, η συγκεκριμένη αναμέτρηση δεν πήρε τον συγκεκριμένο τίτλο γι` αυτόν τον λόγο.

Το 1968, ο τελικός του Copa del Generalisimo, του γνωστού μας ως Copa del Rey που όμως είχε αλλάξει όνομα προς τιμήν του Φράνκο, ο οποίος προτιμούσε ο θεσμός να ονομάζεται «Κύπελλο του Αρχιστράτηγου» και όχι του Βασιλιά, διεξάγεται στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου.

Τα παρατράγουδα είχαν ξεκινήσει λίγες ημέρες πριν το ματς, με τον ορισμό του διαιτητή. Η Ρεάλ είχε διαμαρτυρηθεί έντονα για την επιλογή του Αντόνιο Ρίγκο, ο οποίος είχε σφυρίξει τα 13 από τα 30 ματς της αντιπάλου της εκείνη τη σεζόν, καθώς και όλα τα ματς του Κυπέλλου, συμπεριλαμβανομένου και του ημιτελικού απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Στο κατάμεστο γήπεδο, τα πράγματα δεν ξεκίνησαν όπως θα ήθελαν οι οπαδοί των «μερένχες».

Μόλις στο 6ο λεπτό, o Θουνθουνέγκι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του κι αυτό έμελε να είναι και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, στέφοντας κυπελλούχους τους «μπλαουγκράνα».

Η Ρεάλ διαμαρτυρήθηκε έντονα για δύο πέναλτι που δεν δόθηκαν στους Αμάνθιο και Σερένα, αλλά τίποτα δεν άλλαξε.

Οι οπαδοί των ηττημένων, μην αντέχοντας να δουν τους παίκτες της… μισητής αντιπάλου τους να σηκώνει το κύπελλο μέσα στο «σπίτι» τους, αλλά και έξαλλοι με τη διαιτησία του Ρίγκο, άρχισαν να πετούν γυάλινα μπουκάλια στον αγωνιστικό χώρο!

Ο Φράνκο έδωσε, πάντως, το τρόπαιο στους νικητές, αλλά μετά τον «final de las botellas», τα μπουκάλια απαγορεύτηκαν στα ισπανικά γήπεδα.

Αρκετά χρόνια μετά και δύο χρόνια πριν τον θάνατό του το 2007, ο διαιτητής της αναμέτρησης, Ρίγκο, μίλησε στην «AS» για τον περίφημο τελικό και για τον αντίκτυπο που είχε στη ζωή του και την καριέρα του, καθώς και για τη φημολογούμενη προτίμησή του στην Μπαρτσελόνα:

«Όχι, δεν ήμουν οπαδός της Μπαρτσελόνα και ούτε είμαι. Ειδικά μετά τον τελικό του `68, έγινα περισσότερο “antimadridista”, παρά οπαδός της Μπαρτσελόνα. Υπήρχε, όμως, λόγος γι` αυτό, καθώς έβλεπα ότι το… χέρι της Ρεάλ έφτανε πολύ μακριά και μου δημιουργούσε προβλήματα. Με αφορμή τον “τελικό των μπουκαλιών” το `68, η Ρεάλ κατέθεσε επίσημη διαμαρτυρία εναντίον μου κι αυτό συνέβη στη συνέχεια και με άλλες 7 ομάδες. Θεωρώ ότι η πλειοψηφία τους το έκανε επειδή ήταν ουσιαστικά παραρτήματα της Ρεάλ και δέχονταν εντολές…

Αυτός ο τελικός δεν τελείωσε ποτέ για εμένα και οι συνέπειές του σημάδεψαν άσχημα τη ζωή μου. Γι` αυτό πάντα ήθελα το χειρότερο για τη Ρεάλ Μαδρίτης».

Όσον αφορά τις φάσεις των δύο πέναλτι που δεν έδωσε, στήριξε στην απόφασή του: «Δεν είδα κανένα πέναλτι στον Αμάνθιο και ο Σερένα βούτηξε. Ο Σερένα σκόνταψε και ήθελε να με ξεγελάσει πέφτοντας 7mm μέσα στην περιοχή».

Πάντως, η Μπαρτσελόνα πήρε την… μικρή εκδίκησή της 25 χρόνια αργότερα. Στη ρεβάνς του Σούπερ Καπ του 1993 στο Καμπ Νου, η Ρεάλ απέσπασε ισοπαλία 1-1 και κατέκτησε το τρόπαιο μετά το 3-1 του Μπερναμπέου.

Όταν οι παίκτες της ετοιμάζονταν να παραλάβουν το τρόπαιο, άρχισαν να πέφτουν τόσα αντικείμενα στο γήπεδο, που αναγκάστηκαν να το παραλάβουν στα… αποδυτήρια, με ισχυρή αστυνομική δύναμη να τους συνοδεύει.

Και, φυσικά, παρά την απαγόρευση, δεν ξεχνιέται το άλλο… διάσημο γυάλινο μπουκάλι που εμφανίστηκε αργότερα στα ισπανικά γήπεδα, αυτό του J&B στο Καμπ Νου που είχε ως στόχο τον Λουίς Φίγκο το 2002…