Η πρώτη εικόνα του Ολυμπιακού

την Ιταλία οι "ερυθρόλευκοι" έδωσαν το τρίτο τους φετινό φιλικό (είχαν προηγηθεί τα δύο πρώτα με τον Απόλλωνα Πατρών στο Καρπενήσι), αν κι αυτό ουσιαστικά ήταν το πρώτο τους δυνατό crash-test για να δουν που βρίσκονται, δεδομένης της διαφοράς δυναμικότητας που έχει σχηματιστεί στα τελευταία χρόνια μεταξύ των "αιωνίων" και των υπολοίπων ομάδων του ελληνικού πρωταθλήματος.

Η πρώτη εικόνα μιας ομάδας, ωστόσο, είναι συνήθως το ίδιο "θολή" με αυτή της οθόνης του Live Streaming. Παγώνει, κουνιέται, κολλάει και γενικά δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Και προφανώς η προηγούμενη πρόταση ήταν μεταφορική.

Στα φιλικά προετοιμασίας, ειδικά στα πρώτα, η ομάδα παίζει κόντρα στον εαυτό της, όχι με αντίπαλο. Προσπαθεί να ακολουθήσει τους γενικούς της κανόνες, να πετύχει συγκεκριμένους στόχους (κι όχι να κερδίσει), να δοκιμάσει σχήματα κι όχι να προσαρμοστεί στην τακτική ή στους παίκτες του αντιπάλου. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη, ειδικά όταν κάποιος -βιαστικός σαν και μένα- προσπαθεί να αποτυπώσει μια αγωνιστική εικόνα.

Αναλυτικότερα στο φιλικό με τη Σάσαρι

Ο Ολυμπιακός σκόραρε 106 πόντους σε 38 λεπτά κι ενώ είχε ένα μεγάλο "νεκρό" διάστημα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Κι όλα αυτά μετά από 25 λάθη και ποσοστά που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ιδιαίτερα υψηλά. Βέβαια, θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι τόσο οι Πειραιώτες, όσο κι οι γηπεδούχοι έπαιξαν ιδιαίτερα γρήγορα, με αποτέλεσμα το ματς να έχει περισσότερες κατοχές (κι άρα επιθέσεις) του αναμενομένου. Οπότε δεν έχει σημασία το νούμερο, ως νούμερα αλλά η αίσθηση ότι οι "ερυθρόλευκοι" σκόραραν με ιδιαίτερη άνεση και με πολλούς τρόπους.

Αυτό που μπορεί κάποιος να πει, όμως, είναι ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει μεγάλο βάθος (μπαίνει ο ένας, βγαίνει ο άλλος κι η ποιότητα παραμένει σταθερή), ήταν αρκετά επιθετικός προς το καλάθι και γενικότερα κυκλοφόρησε καλά τη μπάλα, προσπαθώντας να βάλει περισσότερες πάσες και λιγότερη ντρίμπλα στο παιχνίδι του.

Αμυντικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Οι παίκτες της Σάσαρι εκτελούσαν στα πρώτα δευτερόλεπτα κάθε επίθεσης και έδειξαν ιδιαίτερη έφεση στα μακρινά σουτ (12 εύστοχα τρίποντα). Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν ήταν αποτελεσματικοί σε φάσεις ένας-εναντίον-ενός, ενώ φάνηκε ότι έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης στις συνεργασίες δύο παικτών, κάτι που είναι λογικό όταν μιλάμε για τόσο πρώιμο στάδιο στην προετοιμασία.

Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να τρέξει και να παίξει γρήγορα μετά από αμυντικό ριμπάουντ. Είναι κάτι που έκαναν και πέρσι οι Πειραιώτες και φέτος συνεχίζουν να το κάνουν με ιδιαίτερη προσήλωση και συνέπεια. Και αν στο μπάσκετ οι καταστάσεις "με παίκτη παραπάνω" (είδαμε αρκετές τέτοιες την Τετάρτη) είναι εύκολη υπόθεση, εκεί όπου υπήρχε υψηλή αποτελεσματικότητα ήταν οι ενδιάμεσες επιθέσεις (transition).

Ότι ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να τρέχει και να πηγαίνει κάθε παιχνίδι σε πολλές κατοχές (για να εκμεταλλευτεί το βάθος και τα φυσικά προσόντα των παικτών) είναι δεδομένο. Το γρήγορα, βέβαια, συχνά γίνεται βιαστικά. Κι αυτό αποτυπώνεται από τα πολλά λάθη (25) και την υπερβολική επιθετικότητα ορισμένων παικτών σε οργανωμένες επιθέσεις.

Οπότε δεν μπορεί να είναι κριτήριο το συγκεκριμένο φιλικό. Εξάλλου ο νέος προπονητής των "ερυθρολεύκων" δίνει μεγάλη βαρύτητα στο σετ παιχνίδι και στην ταχύτητα στο μισό γήπεδο (κι όχι μόνο στον αιφνιδιασμό), γνωρίζοντας ότι τα μεγάλα παιχνίδια, όπως αυτά της Euroleague, κρίνονται στο μισό γήπεδο. Άρα είναι προτιμότερο να κρατήσει κανείς την έμφαση στο transition και την καλή εικόνα που έδειξε η ομάδα σε οργανωμένες επιθέσεις.

Ένα καινούργιο στοιχείο που προστέθηκε φέτος είναι οι πιεστικές άμυνες με τον ψηλό να "παγιδεύει" πριν τη σέντρα στον χειριστή της μπάλας. Ο Ολυμπιακός το έκανε κατά κόρον στο πρώτο ημίχρονο. Κατάφερε να ανοίξει τον ρυθμό (κάτι που αποτελεί στόχο), αλλά από την άλλη δέχτηκε αρκετά "φθηνά" τρίποντα από μια ομάδα που έχει φιλοσοφία "πρώτα σουτάρουμε και μετά σκεφτόμαστε".

Σε ότι αφορά συγκεκριμένα σε επιθετικά συστήματα το νέο τεχνικό τιμ διατήρησε το βασικό play της περσινής χρονιάς και χρησιμοποίησε αρκετές συνεργασίες που έπαιζαν οι ομάδες του Μπαρτζώκα στο Μαρούσι και στον Πανιώνιο. Αυτό που είχε διαφορά ήταν η μεγαλύτερη κίνηση στην επίθεση και το γεγονός ότι η μπάλα ακουμπούσε σε περισσότερα χέρια από ότι πέρσι, αλλά και το γεγονός ότι πλέον το post-up παιχνίδι του "3" (με Περπέρογλου και Παπανικολάου) έχει γίνει πλέον μια από τις βασικές επιθετικές επιλογές.

Κατά τα άλλα ο Ολυμπιακός έπαιξε την Τετάρτη με διάφορα σχήματα. Ειδικά τα 5άρια (ξεκίνησε ο Μαυροειδής, συνέχισε ο Ντόρσι και μετά μπήκε ο Χάινς) αλλάζουν κάθε λίγα λεπτά για να παραμένουν φρέσκοι και να παίζουν στο 100%, ενώ χρόνο συμμετοχής πήραν όλοι οι παίκτες.

Αυτά ήταν κάποια "βιαστικά" συμπεράσματα από την "κουνημένη" (όχι μόνο λόγω stream) εικόνας του Ολυμπιακού, που θα συνεχίσει να δίνει τεστ επί ιταλικού εδάφους τις επόμενες ημέρες.

ΠΗΓΗ: Sport24.gr