Ανήκω στην κατηγορία αυτών που όταν ακούν έναν πρόεδρο, έναν τεχνικό διευθυντή, έναν προπονητή να λέει τη φράση «η ομάδα χρειάζεται υπομονή από όλους», χαμογελούν ειρωνικά. Γιατί είναι δεδομένο και αποδεδειγμένο διαχρονικά ότι στην Ελλάδα η «πίστωση χρόνου» είναι μια αυταπάτη. Στο ποδόσφαιρο ζεις από τα αποτελέσματα. Αυτά είναι που σου δίνουν το χρόνο ή σε καταδικάζουν. Όταν η μια ήττα διαδέχεται την άλλη και η... πίεση του οπαδού ανεβαίνει, δεν υπάρχει καμία δεύτερη σκέψη για να τον καλμάρει. Ζητά... αίμα.

Ομολογώ όμως ότι φέτος πραγματικά πίστεψα πως αυτή η ομάδα θα έχει την υπομονή που χρειαζόταν. Γιατί φτάσαμε στο σημείο που λες: «αν δεν υπάρχει και τώρα...». Έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που άρχισε από το μηδέν (αριθμός «0»). Κυριολεκτικά. Δεν υπάρχει πιο... κυριολεκτικά.

Αν έπιανες έναν οπαδό της ΑΕΚ, όχι πολύ πίσω χρονικά, αλλά την περασμένη άνοιξη (όταν κάποιοι είχαν καταλάβει που... πάει το έργο, αλλά χαρακτηρίζονταν... καταστροφολόγοι) και του έλεγες: «τι μπορείς να περιμένεις τη νέα σεζόν, αν φτιάξει η ΑΕΚ μια ομάδα που θα αποτελείται από λίγους αναπληρωματικούς του φετινού ρόστερ, μια-δυο μεταγραφές επιπέδου Σούπερ Λιγκ (αλλά όχι επιπέδου ΑΕΚ), προσθήκες από την ομάδα Νέων (που τερμάτισε 11η στο περσινό πρωτάθλημα!) και από ομάδες της Β' και της Γ΄ Εθνικής;», πιθανότατα θα σου απαντούσε ότι θα ήταν καλύτερο να μην κατέβει καν στο πρωτάθλημα.

Κι όμως, για μια ομάδα που δημιουργήθηκε ακριβώς με αυτόν τον τρόπο και όλοι οι γύρω της, της... έταζαν υπομονή, η πίστωση χρόνου τελείωσε στην τέταρτη αγωνιστική! Τόσο ήταν το διάστημα που είχαν για να... γνωριστούν μεταξύ τους 30 άγνωστοι (ακόμη και οι ρεπόρτερ ΑΕΚ στο διάστημα της προετοιμασίας παρακολουθούσαν τις προπονήσεις και ρωτούσαν τα ονόματα των παικτών), να δέσουν ως ομάδα, να χτίσουν αμυντική λειτουργία, να μάθουν έναν συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης και -πάνω απ' όλα- να αποκτήσουν το... know how στον τομέα «παίρνω αποτελέσματα».

Θα μπορούσα εν μέρει να καταλάβω το κλίμα που επικρατεί μετά το ματς με τον ΟΦΗ, αν είχα γυρίσει χθες από άλλο πλανήτη και έβλεπα απλώς τα αποτελέσματα και τη βαθμολογία. Γιατί, ναι, το παραδέχομαι ότι ακόμη και στις πιο... ακραίες συνθήκες, η πίστωση χρόνου δεν δίνεται... τυφλά. Αν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα φαινόμενο... με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε, θα αντιδράσεις. Όμως είναι έτσι τα πράγματα;

Αν τα αναλύσει κανείς με ψυχραιμία, η ομάδα που μαζεύτηκε στα Σπάτα με την έναρξη της προετοιμασίας είναι ίδια με σήμερα; Ας ρωτήσει κανείς τους ανθρώπους της ΠΑΕ (όχι τους... security, αλλά αυτούς που δεδομένα ξέρουν από μπάλα) τι έλεγαν μετά τις πρώτες προπονήσεις που είδαν (όταν τους είχε λούσει κρύος ιδρώτας) και τι έλεγαν μετά το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης. Μήπως το θέαμα θύμιζε αυτό το reality-αμερικανιά που παίρνουν το... μπάζο, το πλακώνουν στις πλαστικές και το κάνουν γκόμενα; Και αν αυτό που είδαμε στο παιχνίδι με τον Αστέρα ήταν η... γκόμενα, φανταστείτε πώς ήταν το... μπάζο.

Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι η ΑΕΚ έχει φτάσει εκεί που έπρεπε. Δεν βλέπει καν τον τερματισμό. Αλλά δικαιολογείται αυτό το κλίμα με δεδομένο το από πού ξεκίνησε αυτή η ομάδα και την εικόνα της στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια; Γιατί όσοι έφυγαν από το ΟΑΚΑ μετά το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης είχαν την πίκρα ότι η ομάδα άξιζε να κερδίσει. Με την Ξάνθη, με κόντρα διαιτησία, θα βλέπαμε άλλο ματς αν είχε προηγηθεί και σίγουρα άξιζε την ισοπαλία, που ίσως θα είχε πάρει αν δεν υπήρχε η κατά γενική ομολογία των ...τηλεδιαιτητών άδικη αποβολή του Κουρέλλα που... τελείωσε το ματς (παρεμπιπτόντως, ο Μονιάκης την περασμένη Κυριακή ολοκλήρωσε το παιχνίδι... κύριος). Το παιχνίδι με τον Άρη δεν θέλει καν συζήτηση.

Αν η ΑΕΚ πήγαινε στον ΟΦΗ έχοντας 7 βαθμούς και έκανε αυτή την τραγική (γιατί όντως ήταν τραγική, ακόμη και με τη δικαιολογία της διαιτησίας) εμφάνιση, θα ήταν μια ήττα... εντός προγράμματος, σαν την περσινή που με «κανονική ομάδα» έφαγε τρία και με χειρότερη εμφάνιση. Φυσικά και οι... υποθέσεις δεν έχουν ουσία στο ποδόσφαιρο, αλλά αν με τις δεδομένες συνθήκες (το πού ξεκίνησε και τι έχουμε δει μέχρι σήμερα) ακόμη και για αυτή την ομάδα η υπομονή τελείωσε στην τέταρτη αγωνιστική, λυπάμαι αλλά η «πίστωση χρόνου» δεν είναι πλέον αυταπάτη, αλλά... σύντομο ανέκδοτο.

Δεν υποστηρίζω ότι... όλα βαίνουν καλώς. Ουδείς μπορεί να προδικάσει που θα φτάσει αυτή η ομάδα, αν θα πετύχει ή θα αποτύχει. Αλλά είναι δεδομένο ότι έχει τεράστια ανάγκη τη στήριξη όλων και είναι αδικία να την χάνει τόσο νωρίς...

ΠΗΓΗ: aek365.com

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS