Θα είμαι σύντομος. Οσον αφορά το κοουτσάρισμα θα αρχίσω και θα τελειώσω με το ότι σε ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια που φέτος ο αντίπαλος ήταν σίγουρο πως θα μας περιμένει αφησε Κορδέρο στον πάγκο κι έβαλε κεντρικά χαφ τον Γιάγκο και τον Ρίκκα για να του... οργανώσουν το παιχνίδι και μπροστά τους αντί για τον Κατίδη που σε αυτή την θέση έγινε αρχηγός της Εθνικής τον Παπαδημητρίου για να κάνει... παπάδες,και στο τέλος του αγώνα να θυμηθούμε όλοι πως έχει περάσει, μικρότερος, από τα έμπειρα χέρια του Μανώλη. Αντί να κοιτάξει μόνο το αποτέλεσμα πήγε να βάλει την προπονητική του σφραγίδα. End of story και πολύ ήταν για προπονητή που αύριο, το πολύ μεθαύριο, φεύγει. Οσον αφορά την προσωπικότητα θα πω μόνο το εξής. Υπηρεσιακός προπονητής μίας χρήσεως που μετά από τέτοιο αποτέλεσμα μιλάει 15 λεπτά (!) στην συνέντευξη τύπου του μοναδικού του αγώνα και κρίνει, επικρίνει, ανακαλύπτει και προτείνει, μόνο συνταγή δεν έδωσε για το Κυριακάτικο τραπέζι, δεν υπάρχει. Από την εποχή του Τσαγκαλίδη που ήταν στο Καστοριά την περίοδο 96-97 που η ομάδα είχε πέσει από την τρίτη αγωνιστική κι αυτός μίλαγε στην συνέντευξη τύπου, μετά από κάθε ήττα, λες και ήταν ο... Καπέλο και ανέλυε τον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ έχω να δω τέτοιο ψώνιο που να κάνει την συνέντευξη τύπου τόπο προπονητικής ... αυτοϊκανοποίησης. Ευτυχώς τουλάχιστον δεν ξεπέρασε το αμίμητο του Τσακαλίδη που είχε δηλώσει μετά το ΠΑΟ - Καστοριά 7-0 πως "ο ΠΑΟ ήταν τυχερός έκανε εφτά ευκαιρίες και μας έβαλε... εφτά γκολ". Πάλι καλά.

Διαβάστε τα υπόλοιπα σφηνάκια στο aek365