Το... 3-2 του Λίνεν

Ο Έβαλντ Λίνεν δεν είναι ο ιδανικός προπονητής για μία ΑΕΚ υψηλών προσδοκιών. Αλλά είναι ένας «κανονικός» προπονητής, ο οποίος ταιριάζει στον σημερινό στόχο της: την αποφυγή του υποβιβασμού.

Αυτή τη δουλειά ο Γερμανός την έχει ξανακάνει με επιτυχία: τόσο με την Γκλάντμπαχ (το 2003) όσο και με το Αννόβερο (το 2004) είχε καταφέρει να κερδίσει τη μάχη για την παραμονή.

Έχει, όμως, στο βιογραφικό του και δύο... καταρρίψεις: το 2002 απολύθηκε από την Κολωνία, έχοντας βάλει την ομάδα με το ενάμισι πόδι στον λάκκο της δεύτερης κατηγορίας (λίγο αργότερα έβαλε και το άλλο... μισό ο διάδοχός του, Φούνκελ). Και πέρυσι, έριξε την Αρμίνια Μπίλεφελντ από τη Β' στη Γ', μένοντας στη συνέχεια 16 μήνες χωρίς ομάδα...

Οπότε, είναι ίσα βάρκα, ίσα πανιά η προϊστορία του Λίνεν σ' αυτόν τον τομέα και η ΑΕΚ το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ελπίζει ότι θα πετύχει μαζί της το 3-2 και δεν θα γίνει το... 2-3.

Από τις άλλες λύσεις που κοίταξε η ΑΕΚ, αυτή του Άγγελου Αναστασιάδη ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να της συμβεί. Ήταν, ωστόσο, αρνητική η απάντηση.

Ο Πάντιτς έχει να νιώσει πίεση γύρω στα... έντεκα χρόνια, από τότε δηλαδή που ήταν παίκτης. Η εμπειρία της καθοδήγησης της... Ατλέτικο Β' για μία σεζόν δεν αρκούσε για να σηκώσει το τεράστιο βάρος που ενέχει η επιχείρηση σωτηρίας της ΑΕΚ. Μια χαρά θα ήταν για τεχνικός διευθυντής των ακαδημιών της. Μέχρις εκεί, όμως...

Ο Κονσεϊσάο με «έψηνε» περισσότερο απ' όλους τους διαθέσιμους ξένους τεχνικούς. Και από τον Λίνεν. Γιατί έχει τη φιλοδοξία, τις παραστάσεις, τη γνώση (και του ποδοσφαίρου μας), την ωραία τρέλα, τον χαρακτήρα (αλλά και το επιτελείο) που είχε ανάγκη η ΑΕΚ τούτη τη στιγμή. Επιπλέον, είχε σώσει μόλις την περασμένη σεζόν την «πεσμένη» Ολανένσε σε ένα πρωτάθλημα πενήντα φορές πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό από το ελληνικό. Όμως, η «εγκληματική» διαρροή του ονόματός του από την ΑΕΚ τίναξε τα πάντα στον αέρα...

Ουδείς μπορεί, βέβαια, να παραγνωρίσει τις γνώσεις, την προσωπικότητα και την πείρα του Λίνεν. Δεν είναι ένας wannabe κόουτς, όπως ο Αναστασίου, τον οποίο σκέφτηκε σοβαρά ο Δημητρέλος παρ' ότι ο πρώην βοηθός του Τεν Κάτε στον Παναθηναϊκό έχει κοουτσάρει μόνο 14χρονα και 15χρονα στην ομάδα Β2 των φυτωρίων του Άγιαξ...

Σύμφωνοι, ούτε ο Δέλλας (την πόρτα του οποίου χτύπησε η ΑΕΚ αμέσως μετά το «όχι» του Αναστασιάδη) έχει κοουτσάρει. Εντούτοις, η γνώση του «περιβάλλοντος ΑΕΚ», ο σεβασμός που αποπνέει σε Σπάτα και ΟΑΚΑ και το ειδικό βάρος του «Τράι» δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που κουβαλάει ο συμπαθής Αναστασίου.

Ο Κόουλμαν δεν ήταν κακή περίπτωση, αλλά υπήρχε η δέσμευση με την Εθνική Ουαλίας, ενώ από τον -επίσης άνεργο επί 16μηνο- Σουμ (που είχε απολυθεί πέρυσι από την Αλκή...), ο οποίος ακολουθούσε στη λίστα Δημητρέλου, εννοείται πως είναι καλύτερη περίπτωση ο Λίνεν.

Τουλάχιστον ο Γερμανός έχει πιο πρόσφατες τις μνήμες του ελληνικού ποδοσφαίρου (αν και η σημερινή Σούπερ Λίγκα έχει αλλάξει πολύ συγκριτικά με αυτήν που άφησε πίσω του όταν τον έδιωξε ο Μαρινάκης, τον Αύγουστο του 2010, από τον Ολυμπιακό...). Επιπλέον, στον Πανιώνιο είχε δείξει πως ξέρει να δουλεύει με πιτσιρικάδες και να τους εμπνέει.

Από τον δε Χάβο, που ήταν η τελευταία επιλογή, ο Λίνεν είναι σαφώς πιο έμπειρος.

Είχα γράψει εξαρχής ότι προτιμότερο για την ΑΕΚ θα ήταν να προσλάμβανε Έλληνα προπονητή (τον Άγγελο, τον Ουζουνίδη ή τον Χάβο), ώστε να μη χαθούν πολύτιμες... ώρες μέχρι να εγκλιματιστεί ο «καινούργιος», να μάθει το ρόστερ και να περάσει τις βασικές αρχές του στην ομάδα.

Εφόσον, λοιπόν, η ΑΕΚ κατέληξε σε ξένο προπονητή, εκεί θα κριθούν όλα: στο πόσο γρήγορα θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα ο Λίνεν. Και από εκεί θα κριθεί και η επιβίωση της ΑΕΚ.

ΠΗΓΗ: Live Sport