Πραγματικά η ομάδα δεν βλέπεται. Θα είμαι ειλικρινής. Εμένα είναι η δουλειά μου. Είμαι αναγκασμένος να βλέπω τα παιχνίδια του και στο κάτω κάτω πληρώνομαι για να το κάνω.

Πραγματικά απορώ πως γίνεται κάποιος να βάζει τον εαυτό του δύο και τρεις φορές την εβδομάδα σε τέτοια δοκιμασία. Μιλάμε για πραγματικό κασκαντεριλίκι. Βλέποντας αυτούς τους ποδοσφαιριστές να παίζουν μπάλα ξεχνάς και αυτά που ξέρεις. Δεν κάνω πλάκα. Σοβαρολογώ. Αν ήμουν πατέρας και είχα γιο, ποτέ δεν θα άφηνα το παιδί μου να δει την ομάδα του Φερέιρα να παίζει μπάλα. Προσωπικά προστάτεψα το βαφτιστήρι μου.

Μόλις είδα το αυτογκόλ του Σεϊταρίδη έκρινα σκόπιμο να πάρω τηλέφωνο τον πατέρα του και να του ζητήσω να απομακρύνει το παιδί από την τηλεόραση. Μιας και μίλησα για τον Μανώλη (ναι καλά καταλάβατε τον μικρό που του έχω βάλει λάδι) το καλοκαίρι μαζί του είχα ένα πρόβλημα. Σαν νονός αποφάσισα να του πάρω μια μπάλα ποδοσφαίρου με τον Πανάθα φωτό και τις υπογραφές των παικτών. Όταν τον πήγαμε στην πλαζ και προσπαθούσαμε να του μάθουμε να κλωτσάει είδαμε πως υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο μπαμπάς του που είναι φόλα βάζελος και αυθόρμητα την ώρα που σούταρε ο μικρός φώναξε «Τοτσέ». «Τι Τοτσέ λες στο παιδί ρε Νίκο» του φωνάζω τσαντισμένος αλλά αυτόματα νιώθαμε και οι δύο την ίδια αμηχανία.

Είναι ανθρώπινο να θες να μάθεις ποδόσφαιρο το γιο σου και ταυτόχρονα να τον ταυτίσεις με κάποιον ποδοσφαιριστή της ομάδας που αγαπάς. Στον Παναθηναϊκό δυστυχώς αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει. Ο Φερέιρα αποφάσισε να απαλλαγεί η ομάδα του από τους λίγους ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα που είχαν απομείνει στο σύλλογο και εμείς (άλλοι από αρρώστια και κάποιοι από υποχρέωση) αναγκαζόμαστε να περνάμε αυτό το μαρτύριο.

Στο Europa League η εικόνα που προσφέρει ο Παναθηναϊκός είναι χειρότερη απ’ ότι στο πρωτάθλημα. Γιατί στη χαμηλού επιπέδου Σούπερ Λιγκ, βλέπουμε τουλάχιστον την προσπάθεια από τον αντίπαλό του. Οι παίκτες του Παντελίδη, του Χριστόπουλου, του Πασιαλή με τις όποιες δυνατότητες τους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζει η εικόνα της ομάδας του Φερέιρα. Τα εντός έδρας Ευρωπαϊκά παιχνίδια του όμως δεν παλεύονται ούτε με πονστάν. Ειλικρινά σας μιλάω, δυσκολεύτηκα πολύ για να καταφέρω να συνέλθω και να πάω χτες το βράδυ στην εκπομπή μετά την αποβλάκωση που υπέστην κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Είναι στενάχωρο γιατί μιλάμε για έναν μεγάλο σύλλογο, που μέχρι πρόσφατα είχε σαν καμάρι του, την εικόνα που βγάζει στην Ευρώπη. Σήμερα οι οπαδοί του βασανίζονται να τον βλέπουν να αγκομαχά για να βγάλει επίθεση απέναντι σε αντιπάλους που δεν προσπαθούν. Ομάδες όπως η Λάτσιο που στο παρελθόν τις έπαιζε στα ίσα, απέναντί του να χρησιμοποιούν πειραματικές ενδεκάδες και ο πρώτος σκοπός τους στο γήπεδο είναι να κάνουν συντήρηση δυνάμεων.

Ο αντίπαλος μπορεί να κάνει ότι θέλει αλλά είναι άσχημο στο μάτι να σου παρουσιάζεται η ευκαιρία να πετύχεις χωρίς μεγάλο κόπο νίκη και να μην μπορείς. Είναι σαν να ήσουν στο παρελθόν μεγάλος ζεν πρεμιέ και πλέον να βλέπεις πως πρακτικά δεν έχεις τη δυνατότητα να υποστηρίξεις τη φήμη σου, παρότι οι γκόμενες τώρα πέφτουν χωρίς καν να χρειαστεί να τις φλερτάρεις. Θα ένιωθες πολύ καλύτερα αν δεν σε πρόσεχαν καν και δεν χρειαζόταν να εκτεθεί η αδυναμία σου.

Ο Παναθηναϊκός εκτίθεται. Του φωνάζουν οι αντίπαλοι «έλα να μας κερδίσεις ξεκουραζόμαστε για την Τσέλσι και τη Φιορεντίνα» και οι παίκτες του Φερέιρα τους προσφέρουν ένα ξεκούραστο προπονητικό διπλό. Πραγματικά αυτή η τυραννία δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει. Είναι βαρετό να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά και δεδομένο πως με την απάθεια ή την άρνηση των διοικούντων να πάρουν αποφάσεις απλά χάνεται πολύτιμο χρήμα και χρόνος.

Όσο η ομάδα βαδίζει χωρίς προοπτική θα παίζει σε άδειο γήπεδο, σε παιχνίδια που κανονικά θα έπρεπε να αξιοποιηθούν για να μαζευτεί χρήμα ενώ ο καιρός περνάει χωρίς σχέδιο, δίχως ο Φερέιρα να βελτιώνει τους ποδοσφαιριστές του και είναι δεδομένο πως οι σφαλιάρες θα συνεχιστούν.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS