Η Πρωτομαγιά έχει μπερδευτεί λίγο σαν μέρα. Είναι εργατική μέρα, που κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Σικάγο το 1886, με τιμωρία δια απαγχονισμού, γιατί έδιναν μάχη για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Και φτάσαμε σήμερα, στο 2013, που υποτίθεται ότι η ανθρωπότητα προχωράει και πάει μπροστά, να ανακαλύπτουμε ότι πλέον δεν έχουμε εργασία αλλά δουλεμπόριο!

Γιαλαντζί αναρχικοί και εργατοπατέρες...

Έχουν ξεφτιλίσει τον εργαζόμενο στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αν εξαιρέσουμε τη Γερμανία και ίσως τη Γαλλία, που έχουν μισθούς σε καλό επίπεδο. Στις υπόλοιπες χώρες, κυρίως στη νότια Ευρώπη, η κατάσταση είναι τραγική. Πριν από 150 χρόνια οι κανονικοί αναρχικοί, όχι οι σημερινοί γιαλαντζί, έδωσαν μάχη για τον αγώνα του εργάτη στο Σικάγο. Και σήμερα έχουμε ξεφτιλίσει τον εργάτη. Και ευθύνη για αυτή την κατάσταση έχουν οι περισσότεροι πρόεδροι των συνδικάτων, οι λεγόμενοι εργατοπατέρας, που στη συνέχεια έγιναν βουλευτές και υπουργοί.

Τι μας ψεκάζουν;

Με αυτόν τον ρυθμό που πηγαίνουμε, δεν βρίσκω άλλη λύση πλην του ξεσηκωμού. Αλλά βλέπω τον Έλληνα να είναι αραχτός στην τηλεόραση και το facebook και αρχίζω να πιστεύω αυτό που κορόιδευα: ότι ίσως μας ψεκάζουν! Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ξεσηκωμός και απορώ πώς ανεχόμαστε την αδικία που υπάρχει σε βάρος του λαού. Ίσως να μην έχει φτάσει στο κόκαλο η πείνα, τι να πω. Αλλά αυτό που βιώνω καθημερινά, είναι ζευγάρια και γενικότερα νέοι άνθρωποι, να συντηρούνται από τη συνταξούλα των γονιών ή των πεθερικών τους...

Σε λίγο θα πουλάνε εργαζόμενους

Αλλά έχει μπερδευτεί η ιστορία. Να καταλάβουμε ποιος είναι ο πραγματικός αναρχικός, τι εστί εργασία, εργοδότης και όχι αφεντικό. Περιμένουμε πότε θα μας μαστιγώσουν, για να δουλέψουμε περισσότερο. Ο Έλληνας δεν είναι πλέον εργαζόμενος, αλλά δούλος, σκλάβος στο αφεντικό του. Και περιμένω πότε θα έρθει η πώληση υπαλλήλων από αφεντικό σε αφεντικό, όπως συνέβαινε με τους δούλους.

Ποιον γ@μ@νε και δεν χαίρεται;

Οι Έλληνες υποτίθεται ότι έχουν, ιστορικά, ελεύθερο πνεύμα, δημοκρατία κ.λπ. Αλλά από ό,τι φαίνεται, απλώς υποτίθεται... Προτιμούσαμε καλύτερα τη ρεμούλα, την κλεψιά, τη ρουφιανιά. Στους Έλληνες αρέσει ο ραγιαδισμός και να έχουν τον αφέντη από πάνω τους, να τους μαστιγώνει. Δεν μπορεί να είναι κοινά αποδεκτό σε όλη την Ευρώπη ότι είναι τα σκληρότερα μέτρα που εφαρμόστηκαν ποτέ αυτά που έχουν εφαρμόσει στην Ελλάδα, να παραδέχονται μόνοι τους ότι έχουν κάνει λάθος και εμείς να κοιμόμαστε. Στον Άγιο Παντελεήμονα, όμως, έχουμε ένα ρητό: "Ποιον τον γ@μ@νε και δεν χαίρεται;"! Ε, αυτό φαίνεται πως ισχύει και για τους Έλληνες. 

Γνώμες Κοινωνία LIFE Ελλάδα